Nieuwe start

Hallo,

Na een turbulente week die gisteren werd afgesloten met een mooi en waardig afscheid van Papa zullen wij morgen weer naar Vietnam vertrekken. Mede doordat Carla haar vakantiedagen niet kan doorschuiven,hebben we besloten om de reis toch te maken. We hebben het reisbureau gevraagd om een nieuw schema op te stellen, wat ook gelukt is. We hebben alleen ons weekje op het tropische eiland laten vervallen omdat we daar beiden geen zin in hadden. Vanaf zondag zijn we dus weer in Vietnam en gaan we weer proberen om jullie om de hoogte te houden van onze belevenissen.

Slecht nieuws 2

Slecht nieuws

Heenreis en kennismaking met Hanoi

Woensdag en donder , 9-10 november 2011, zonnig , 25°.

Het is eindelijk zover. We hebben de koffers gepakt. Het was weer een hele puzzel om binnen de 20 kg per persoon te blijven, zeker als je voor zes weken op reis gaat. Maar het is gelukt. Na een onrustige nacht zijn we naar het station gelopen om met de trein naar Schiphol te gaan. Daar kwamen we zonder vertraging aan. We hadden al via internet ingecheckt en hoefden dus alleen maar de koffers af te geven.

Het vliegtuig van Malaysia Airlines zat lang niet vol en vertrok precies om 12.00 uur aan het eerste gedeelte van de reis die ons naar Kuala Lumpur zou brengen.

Onderweg waren er twee maaltijden en voldoende verfrissende drankjes. Om 6.35 uur landde het vliegtuig in Maleisië en hadden het grootste gedeelte naar Hanoi afgelegd. We zijn inmiddels 10400 km van huis. In Kuala Lumpur zijn we overgestapt in de vlucht naar Hanoi. Dit was een kleiner toestel dat bijna helemaal vol zat. Na 2 uur en drie kwartier zat ook deze etappe van 2346 km er op. Rond 12.00 uur waren we in Hanoi. Daar moesten we eerst een visum kopen. Daarvoor hadden we in Nederland bij de Vietnamese ambassade al een autorisatiebrief aangevraagd. Met de brief konden we ter plaatse het vereiste visum kopen. Dat ging allemaal erg snel. Na even in spanning gezeten te hebben of de koffers wel kwamen, werden we blij verrast dat ze beide keurig achter elkaar op de band verschenen. Toen we de douane doorliepen, stonden er al diverse gidsen met naambordjes van de reizigers die ze zouden gaan begeleiden. We zagen onze namen staan en de gids stelde zich voor als Xop, wat je als Hop uitspreekt. Hij nam ons mee naar buiten. Daar was het heerlijk weer, licht bewolkt en ruim 25°. Xop belde de chauffeur en deze kwam met de auto voorrijden. Xop gaf aan dat hij ons vandaag naar het hotel bracht en ons daarna pas weer zag als wij naar de bergstammen zijn geweest. Hij gaat dan twee dagen met ons op pad. Via een brede weg, waar zowel vrachtverkeer en auto’s reden. Verder mochten ook bromfietsen en fietsen gebruik maken van deze weg.

We kregen zo een idee hoe chaotisch het verkeer in Vietnam is. Xop gaf aan dat het straks in Hanoi nog veel beroerder wordt. Daar rijden zo’n drie miljoen brommertjes rond. Niemand trek zich van enige regels uit aan. Het verkeer krioelt werkelijk door elkaar. Na een kleine drie kwartier kwamen we bij ons hotel aan. Xop regelde de incheck en nam daarna afscheid. Hij had al wel aangegeven dat de paar dagen samen gebruikt kunnen worden om elkaars taal wat te leren kennen.

We hebben de spullen op de hotelkamer gezet en zijn daarna de stad ingelopen. Ons hotel ligt midden in de oude wijk. Toen we naar buiten stapten, kwamen we gelijk in een wirwar van straatjes uit. Xop had al aangegeven dat de enige manier om de straat over te komen was gewoon heel rustig door blijven lopen. Het verkeer zou dan als water om je heen glijden. Dat werkte inderdaad als was het zeker op de drukkere wegen in de donkere avondspits toch wel een hachelijke onderneming. We hebben een rondje door de stad gelopen. Wat meteen opvalt is dat de mensen op de stoep leven. Voor de winkeltjes zitten ze te eten, drinken of een spelletje te doen. De mannen worden gewoon op straat geknipt en geschoren. Ook de bromfietsen en fietsen worden op de stoep uit elkaar geschroefd om gerepareerd te worden. Alles maakte een erg gemoedelijk indruk. We hebben het Hoan Kiemmeer met de bekende rode brug en zijn pagode bezocht.

Via wat winkelstraten waar dure merkwinkels gewoon naast een rommelzaak zitten, zijn we naar het Ho Chi Minmausoleum en presentiele paleis gewandeld.

Om 17.30 uur was het al pikkedonker. Dat gebeurt in een klein kwartiertje. Na een hapje te hebben gegeten, dachten we naar het hotel terug te kunnen lopen. In de wirwar van straatjes met de onduidelijk kaart van het hotel was dat een behoorlijke uitdaging. Maar met een behulpzame Vietnamees konden we de thuisbasis toch weer terug vinden. Moe, want we zijn al bijna 31 uur in touw als je de kleine hazenslaapjes in het vliegtuig niet mee telt, maar wel erg voldaan van de eerste indrukken van dit mooie land.

Vietnam en Cambodja

Hallo allemaal,

De nieuwe reis komt langzaam in zicht. Terwijl de herfst Nederland steeds meer in zijn greep krijgt pakken we onze zomerspullen in om naar Vietnam en Cambodja te gaan. Op 9 november is het zover. We vliegen via Kuala Lumpur naar Hanoi. Via de bergstammen in het noorden en de Halong Bay in het oosten zakken we af naar het zuiden. Via Hue en Hoi An komen we uiteindelijk in Ho Chi Minh City ( zoals Saigon nu heet) uit. Daar stappen we op de boot om via de Mekong naar Phnom Phen in Cambodja te varen. Vandaar trekken we naar het noorden om in Angkor Wat het tempelcomplex te bezoeken. Vandaar vliegen we op 16 december weer naar huis.

Er zal niet overal internet zijn, maar we gaan toch proberen om het blog zo goed mogelijk bij te houden.

Veel lees- en kijkplezier

Weekje Langkawi

Weekje Langkawi,

Na onze reis door Nieuw Zeeland hebben we een weekje rust genoten op Langkawi, een van de eilanden in het noorden van Maleisië. We hebben daar verbleven in een super de luxe resort aan het strand. Het weer werkte redelijk mee met het uitrusten. Het was constant 30° of meer. Af en toe viel er wel een tropische bui maar er was ook veel zon. Bij het zwembad was het prima toeven.

We hebben ook elke dag een uur doorgebracht in de sportzaal om hard te lopen en te fietsen.

Het resort lag net buiten Kuah bij een klein haventje. Om bij de haventje te komen moesten we eerst over een berg waar soms wat wilde apen zaten. Verder zaten er prachtige vogels. Bij de haventje hebben we in de lokale eettentjes ’s avonds wat gegeten. Het ontbijt gebruikten we steeds in het hotel.

Met deze week is er een eind gekomen aan de reis waar we zo lang naar hebben uitgekeken. Morgen vliegen we in de nacht van dinsdag op woensdag terug naar Schiphol waar we rond 6.30 uur aan zullen komen.

We willen alle lezers bedankten voor hun reacties en gaan nu werken aan het fotoboek en bedenken wat voor reis we volgend jaar gaan maken.

Voor degene die we niet voor die tijd meer zien, prettige feestdagen en alles wat wenselijk is voor 2011.

Goodbye Nieuw Zeeland, Hello Kuah

Dinsdag, 7 december 2010, 18° motregen

We werden om 08.00 uur bij het hotel opgehaald door de shuttlebus die we gisteren al hadden besproken. De chauffeur gaf aan dat het een goede dag was om te vertrekken want er wordt voor de hele week slecht weer voorspeld. Het motregende nu lichtjes. We haalden nog wat andere passagiers op en werden netjes op de luchthaven afgezet. We moesten ons eerst bij een informatiebalie melden. Daar werden de koffers gewogen. Ze waren iets zwaarder als toen we gingen maar dat was geen probleem. Omdat we eerst een binnenlandse vlucht hadden naar Auckland was er alleen nog een veiligheidscheck voordat we bij de gate konden wachten. In ruim een uur vlogen we naar Auckland. Daar zijn twee verschillende terminals voor binnen- en buitenlandse vluchten. Het is een klein kwartier wandelen van de ene terminal naar de andere. Onze koffers waren weer doorgelabeld en we hadden dus alleen onze handbagage. We hadden de vlucht al via internet aangemeld zodat we nu niet in de rij hoefden te staan maar bij een apart loket meteen aan de beurt waren. Daar werd de handbagage nog gewogen, maar dat was verder geen probleem. We gingen door de douane. De vertrekbelasting van NZD 25 per persoon is afgeschaft. We hielden dus zowaar nog geld over. Op de luchthaven kwamen we het Franse stel tegen dat we in Doubtful Sound ontmoet hadden. Zij vlogen via Hong Kong ook weer naar huis.

De vlucht naar Kuala Lumpur was helemaal volgeboekt. Na een vrij rustige vlucht van ruim 10 uur kwamen we op KLIA aan. Het eerste stuk van het tijdsverschil met Nederland is er af en het is nu nog zeven uur dat we voorlopen.

Met een shuttlebus werden we naar ons hotel gebracht. Dat ligt op de luchthaven omdat we morgen om 08.30 uur al weer verder vliegen naar Langkawi.

Woensdag, 8 december 2010, 32° zonnig

De wekker liep al op 6.00 uur af, We moesten namelijk om 7.00 uur met de shuttlebus mee naar KLIA. We hebben eerst uitgebreid ontbeten en gingen toen naar de luchthaven. Daar vonden we na enig zoeken de juiste balie en konden we inchecken. Omdat het een binnenlandse vlucht is verliep het allemaal erg snel en soepel. Het vliegtuig zat wel nagenoeg vol. In een kleine drie kwartier vlogen we naar Langkawi. Dat is een klein vliegveld. We moeten zelfs nog via een trap van het vliegtuig naar de aankomsthal lopen.

Het was vrijwel onbewolkt en nu al lekker warm. Daarom hebben we eerst de korte broek en slippers uit de handbagage gepakt en deze aangedaan. Dat zat een stuk prettiger dan de lange broek.

Bij de bagageband wachtte ons een onplezierige verrassing. Mijn koffer was niet meegekomen. In een kantoortje vulde een man moeizaam op een computer allerlei gegevens in. Daarna kwam er uit een printertje van het jaar nul een afdrukje van de gegevens die hij had ingevoerd. Mijn koffer zou in de loop van de middag bij ons hotel worden afgeleverd. Mocht dat niet zo zijn, moest ik het hotel maar even laten bellen. Ik was niet de enige waarvan de bagage niet was meegekomen, hetzelfde overkwam drie medepassagiers. We liepen de luchthaven uit en zagen een balie waar je een taxi kon bestellen naar je hotel. We spraken de dame achter de balie aan. Ze zei Loop maar mee. Bleek dat zij de taxichauffeur was die als eerste in de rij stond en dus ons als vrachtje mee mocht nemen. Kuah ligt ongeveer 20 minuten rijden van de luchthaven. Even later stonden we in de aankomsthal van ons hotel. Dat bleek een super de luxe 5 sterren hotel te zijn met een adembenemend uitzicht op de Andaman zee. We konden vrijwel meteen naar onze ruime kamer.

We zijn even het havengebied ingelopen en hebben daar wat inkopen gedaan. Daarna zijn we bij het hotel lekker aan het zwembad gaan uitrusten.

(op verzoek van Dees geen gebruinde lijven)

In de loop van de middag werd inderdaad mijn koffer afgeleverd zodat dat probleem ook weer verholpen was.

‘s Avonds zaten we te dineren met uitzicht op de zee. In het hotel waren in de openlucht vier grote feesten bezig. En toen begon het eerst een paar druppels te regenen als voorbode. Direct daarna gingen de sluizen open en viel de regen met bakken uit de hemel. De feestgangers moesten rennen om nog een beetje droog te blijven. Na het diner zagen we dat de feesten op andere, overdekte plaatsen binnen het hotel waren voortgezet. De tomatensoep die wij kregen was erg spicy. Je moest steeds een hap brood of een slok ijswater nemen voor een klein hapje van de soep. Het hoofdgerecht was een stuk minder scherp en smaakte voortreffelijk.

Bank Penisula

Maandag, 6 december 2010, 20° zonnig later regen

Na onze laatste nacht in de camper hebben we nog een keer lekker in het zonnetje ontbeten. Daarna hebben we de laatste kastjes leeggemaakt en de tanks van de camper geleegd.

We zijn naar Banks Penisula gereden. Dat is een schiereiland dat schuin onder Christchurch lag. We reden eerst nog een stuk door de stad. Daarbij zagen links en rechts toch nog wel de schade de veroorzaakt is door de aardbeving van een paar maanden geleden. Vooral oude gebouwen vertonen veel scheuren. Ook zijn er behoorlijk wat stenen schoorstenen die het niet hebben overleefd.

Een paar kilometer buiten de stad kwamen we de eerste kudde schapen al weer tegen. Deze liepen tussen twee begeleidende auto’s in en waren op weg naar een andere wei. Via een mooie route kwamen we bijna op het eind van het schiereiland. Daar moest nog een heuse pas worden genomen. Boven gekomen hadden we een schitterend uitzicht over de baai van Akaroa. In dat plaatsje is alles nog Franstalig wat herinnert aan de eerste Europeanen die hier kwamen. Dat waren Fransen. Er waren wat winkeltjes en je kon er op de boot stappen om op zoek te gaan naar dolfijnen. In een van de winkeltjes wat souvenirs en een trui van possum en merino gekocht. Dat is een heel erg zachte wolsoort.

Via de Summit Road zijn we teruggereden naar Christchurch. Dat was een smalle bochtige weg langs de kust. Dat stond uiteraard weer garant voor schitterende uitzichten. Het weer was wel aan het betrekken. Vanuit Lyttelton is een lange tunnel gemaakt waardoor ineens in het havengebied van Christchurch uitkwam.

We hebben afscheid genomen van de camper. Het inleveren ging erg soepel. We hadden 4994 km sinds het begin van onze trip in Auckland gereden. Een shuttlebus bracht ons naar het hotel in het centrum van de stad. Het regende behoorlijk. Gewapend met de plu zijn we stad ingelopen. Toen we op een terrasje koffie gingen drinken, was het alweer droog. Na een rondje door het centrum zijn we voor onze laatste nacht in dit mooie land teruggegaan naar ons hotel.