Bezoek aan Kasha Katuwe Tent Rocks

Woensdag, 4 september, zonnig, 39

Gereden 312 Miles – 500 km totaal 1518 Miles- 2428 km

We hebben de zaak weer ingepakt en zijn naar het Indianen reservaat Kasha-Katuwe Tent Rocks National Momument gereden. Nadat we de highway hadden verlaten reden we door een gebied met stevige heuvels. We staken de Rio Grande over. Dat is zo’n beetje de enige rivier die we gezien hebben waar nog water in stroomde. De andere waren veranderd in zandpaden. We reden tegen een hoge dam aan. Daarachter was een groot kunstmatig meer om voor de irrigatie in de omgeving te verzorgen. We reden door bijna verlaten dorpjes om bij de ingang van het monument te komen. Dit monument is een groot natuurreservaat met heel apart gevormde rotsformaties . Na betaling van $5 moesten we ongeveer 4 Miles doorrijden. Daar was het parkeerterrein bij het begin van een van de trails. Het park loopt nog een heel eind door maar dat is voor de RV niet toegankelijk en hield het voor ons dus op.

We hebben de wandelschoenen weer aangetrokken en zagen dat er twee trails waren. De tweede was ongeveer 1 Miles extra maar daarvoor moest wel stevig geklommen worden. We liepen naar de punt waar de twee trails splitsten. We kozen er toch voor om de zware variant te doen.

Ongeveer op de helft moesten we echter over grote rotsen heen klimmen en dat werd ons toch wat te gortig. De route daarna toe was adembenemend. Je liep door smalle doorgangen tussen de witte rotsen die door de erosie helemaal gevormd waren. Het was puur genieten. We zijn terug gelopen naar de eerste trail en hebben die volbracht. Overal zag je de apart gevormde rotsen.

We verlieten Tent Rocks en reden eerst naar het zuiden naar Albuquerque. We hebben geluncht bij Dunkin Donuts. Dat was voor de verandering wel een keertje lekker.

We verlieten de Highway bij San Antonio om de 380 West op te draaien. Dat was een weg van 100 kilometer dwars door een woestijn met grillige bergen en brede vergezichten. Je kon soms wel 50 to 60 kilometer van je afkijken. Op een gegeven moment moesten wij bijna bukken zo laag scheerde een straaljager over ons heen. De tweede maakte gelukkig een eindje voor ons de bocht. Op de 100 kilometer kwamen we wel geteld drie huizen tegen. Je moet wel tegen eenzaamheid kunnen om hier te willen wonen.

Een eind verderop moesten we langzamer gaan rijden. Er kwam een enorm transport ons tegemoet. Ondanks de brede wegen paste het maar net. In de verte zagen we het dorpje Carrizozo liggen. Dat was nog 15 kilometer van ons vandaag maar we moesten er wel naar toe. Het was fascinerend om te zien hoe ver je hier kunt kijken.

Bij Carrizozo verlieten we de 380 en reden langs het spoor naar Alamogordo. Onderweg zagen steeds kleine zandtornado’s. het zand werd dan een paar meter in een kolom de lucht in gegooid. De koeien die er vlak bij lagen trokken zich daar niets van aan.

In Alamogordo hebben we weer een camping opgezocht. We hebben een lekkere duik in het zwembad genomen. Daarna hebben we de was weer gedaan zodat alles weer lekker schoon en fris is.

Bezoek santa fe

Dinsdag, 3 september, zonnig, 35

Gereden 36 Miles- 58 km totaal 1206 Miles – 1929 km

We werden vannacht wakker van de kou. Santé Fe ligt op 2100m en daardoor koelt het ’s nachts behoorlijk af. Met een dekentje konden we de nachtrust weer vatten.

Toen we opstonden was het al weer strak blauw en brandde de zon er vol op los.Na het ontbijt en even contact te hebben gehad met het thuisfront zijn we naar Santé Fe gereden. De parkeerplaats die ons door de camping was aangewezen was niet meer geopend als publieke parkeerplaats. Na enig zoeken een groot terrein gevonden waar voor we $15 de camper achter konden laten. We liepen het stadje in. Dat heeft een heel kenmerkende bouwstijl, die erg Mexicaans aan doet. In het centrum staat een grote basiliek . Deze was van binnen opvallend eenvoudig ingericht.

Via de overdekte trottoirs waaronder het heerijk koel was kwamen we op het grote plein. Daar zaten aan een zijde de native Americans, zoals de oorspronkelijke bewoners hier genoemd worden op de grond met voor hun uitgestald de waren die ze probeerden te verkopen. Het was een erg commercieel gebeuren geworden. De prijzen waren skyhigh en overal kon er vooral met je creditkaart betaald worden. Een echte native American zat er qua uiterlijk niet tussen.

We hebben door de straatjes rond het Plaza gedwaald en zijn toen in de richting van Canyon Road gelopen. Aan dit straatje zitten meer als 100 galerijen. De meeste hebben hun beelden buiten gestald zodat je alles goed kunt bekijken. Alles was erg laagdrempelig en werd je van harte welkom geheten zonder dat je meteen lastig gevallen werd. Het kwam erg plezierig over.

In een van de tentjes aan de Canyon Road hebben we geluncht. Daar smaakte prima. We hebben nog een beetje rondgesnuffeld en zijn toen weer met de camper vertrokken.

We reden richting de Walmart en zagen toen pas hoe uitgestrekt Santé Fe is. Het heeft ruim 80.00 inwoners die allemaal in het gebied rond het centrum wonen. Hoge gebouwen zie je hier niet alles heeft maximaal twee soms drie verdiepingen.

Bij de Walmart hadden ze weer heerlijke gebakken kip. Daar hebben we als avondmaaltijd onze buiken mee gevuld.

Naar Santé Fe

Maandag, 2 september, zonnig met een onweersbui, 38

341 Miles = 545 kmTotaal 1170 Miles=1872 km

Op aanraden van de buren op de camping in Amarillo hebben we de route aangepast. We gaan verder New Mexico in en gaan Santa Fe en omgeving bezoeken.

We werden al vroeg gewekt door treinen die op een naburig spoor luidruchtig lieten horen dat ze vertrokken. We zijn daarom maar opgestaan en naar het Palo Duro State Park gereden. De weg daarna was weer door een grote platte grasvlakte. Vlak voor het park zagen we dat het leek dat de aarde opeens openscheurde en er een diepe kloof kwam. Deze kloof is na de Grand Canyon de diepste van Amerika. We kochten een kaartje en kregen een kaart van het gebied mee. Op het eerste uitzichtpunt had je enig idee van de omvang.

We reden een stuk het park in om te parkeren bij de Lighthouse trail. Dat is een wandeling van 6 Miles naar een groep stenen die net een vuurtoren lijkt en wordt als een van de mooiste van het park genoemd. De zon brandde al volop. Bij de ingang van de trail stond een kaart met daarboven een thermometer. Deze gaf al meer dan 80 Fahrenheit dus, dus ruim boven de 30 Celsius. Het pad is redelijk vlak op sommige stukken na waar je een beetje moet klimmen. Er zijn ook veel mountainbikers die het pad gebruiken. Dat gaat echter wel erg respectvollen wacht men netjes op elkaar. In de kloof zag je veel cactussen. We hebben ruim 5 kilometer gelopen. Het was niet te doen om de trail helemaal te lopen omdat het gewoon te warm was. Toen we terugkwamen bij de thermometer gaf deze al 100 Fahrenheit aan.

Na wat kouds gedronken te hebben, zijn we het park weer uitgereden. We verlieten Amarillo in westelijke richting via de Highway 45. We reden door eindeloze grasvlaktes met naar alle kanten kilometers zicht. Tussen de dorpjes zat vaak 30 kilometer en daar tussen was alleen maar grasland. Daarop stonden koeien en windmolens.

We verlieten de staat Texas en reden New Mexico in. In eerste instantie veranderde er aan het landschap niets. Wel was de benzine hier aanmerkelijk duurder, zo’n 30 cent extra. We hadden ook weer een tijdzone gepasseerd zodat we nu 8 uur op Nederland achter lopen. Na enige tijd werd het landschap glooiender en kwamen er meer bossages. Daarna volgden behoorlijke heuvels waar de camper er best aan moet trekken om boven te komen.

We verlieten de highway twee keer om een stuk van de historische route 66 te rijden. Door de komst van de snelweg maken de truckers geen gebruik meer van de route 66 en is deze in verval geraakt. Je ziet nog wel de oude winkels restaurants en benzinepomp maar de meeste zijn verlaten en vervallen.

Na de lunch verlieten we de Highway om naar Santé Fe te rijden. Boven de stad hing een indrukwekkende onweerswolk. We zagen een enorme flits en daarna begon het even te plenzen. Juist op dat moment kwamen we bij de camping aan. We parkeerden zo dicht mogelijk bij de ingang en kwamen nagenoeg droog in het kantoor. Daar kregen we een uitgebreide uitleg van Santé Fe. We werden naar onze plaats gebracht. De regen was al weer gestopt en alleen in de verte donderde het nog . We hebben bij de camper gegeten.

Naar Amarillo

Zondag, 1 september, zonnig 38,

379 Miles = 606 km Totaal 829 Miles = 1326 km

Daarna werd landschap vlakker en kwamen we op de prairies uit. We konden kilometers ver kijken

Men is ook hier toch ook wel met het klimaat bezig. Overal stonden al windmolens en er waren enorme weilanden vol met zonnepanelen. Weer een stuk verder reden door een grote verleden met allerlei gewassen. Hier stonden over grote regeninstallaties want regen kennen ze hier nauwelijks. Op de US287 zijn overal picknick plaatsen aangelegd. Daar hebben we geluncht. Bij het tanken vertrouwen ze nog steeds de creditkaart niet. Voor een gallon, dat is 3,78liter betaal je met je creditkaart 20 cent meer als wanneer je cash geeft. Je gaat eerst naar binnen en je schat het bedrag dat je wilt gaan tanken. Dat betaal je vast aan de kassa. Daarna wordt de pomp vrijgegeven en kun je hem vullen. Mocht je teveel hebben betaald krijg je het verschil gewoon terug. Met de huidige wisselkoers is een liter benzine in Nederland bijna net zo duur al hier een gallon kost. Onderscheid moet er zijn, maar dit is toch wel een erg groot verschil.

We kwamen uit in Amarillo. Daar hebben we eerste de Cadillac Ranch bezocht. Dat is een weiland langs de snelweg waar in 1974 Stanley Marsh bij wijze van protest 10 Cadillacs met de neus in de grond om te protesteren tegen Cadillac die de kenmerkende vinnen van de auto’s aan het verdwijnen was. De auto’s zitten onder de graffiti want iedereen die de moeite neemt om het weiland in te lopen mag zelf de auto’s bespuiten. Ze zullen er dus elke dag anders uitzien.

Daarna reden we naar de camping waar we nog even lekker hebben gezwommen.

Daarmee was de langste reisdag van deze trip achter de rug.

Fort Worth Stockyards

Zaterdag, 31 augustus, half bewolkt, 36

Tegen het middaguur zijn we met een Uber naar de Stockyards in Fort Worth gegaan. Dat is een gebied waar vroeger alle dieren uit de wijde omgeving naar toe gedreven werden om te verhandelen. Dat gebeurde uiteraard door de cowboys. De dieren werden hier verkocht en werden daarna per trein naar het noorden vervoerd voor het vlees. Het huidige Stockyards is een toeristische attractie met veel souvenierswinkels, bars en restaurantjes.

Verderop er een museum. Achter het museum is nog een gedeelte van de oude Stockyards bewaard gebleven Daar stonden nog verschillende Longhorns, runderen met uitzonderlijke lange hoorns. We hebben wat rondgelopen en ons onder laten dompelen in de cowboy sfeer.

Om 1600 uur was er een heuse cattle drive. Hierbij werd het vee met paarden door der straat geleid. Het klonk erg spannend maar er reden zes cowboys die in een wandeltempo ongeveer 10 runderen met hun paarden rustig aan ons voorbij trokken. Er werd een vuurgevecht nagespeeld. Dat was echter erg flauw met steeds terugkomende zelfde grappen. De eindscene waarbij uiteraard de Bad Guys het loodje legden was wel aardig.

We hebben wat gegeten in een tentje met live muziek. We zaten even in de hal uit te rusten toen we opeens een trein hoorde. Deze reed gewoon de hal in. Het was een trein uit begin 1900. Hierbij kon je een tijd maken en werd een eerbetoon gegeven aan de Stockyards omdat dat die de ontwikkeling het spoor een enorme versnelling hebben gegeven omdat de noordelijke regio’s vlees nodig hadden.

In de avond was het tijd voor de rodeo. Deze werd in het Colosseum gehouden, een grote hal midden op de Stockyards. Het was bijna uitverkocht en betekende dat er ruim 3000 mensen zaten te kijken. De rodeo werd geopend met een ruiter die de vlag door de arena voerde. Eerst stapvoets en later steeds sneller. Op het eind maakte ze halt en werd het volkslied gezonden. Daarna begon de rodeo pas echt. Eerst kregen ruiters de opdracht om zo lang en elegant mogelijk op de rug van een wild paard te blijven zitten. Dat werd dan door een jury beoordeeld. Vervolgens moest een Lake met een lasso gevangen worden, op zijn rug gegooid worden en moesten alle poten aan elkaar worden genopt. Hierbij ging het om de snelste tijd. Er was een wedstrijd waarbij de dames zo snel mogelijk een lasso om de kop van een kalf heen moesten gooien. Tussendoor kregen we een show van een ruiter met een lasso en mochten alle kinderen eerst jagen op een kalfje en later op twee schapen. Daarna mochten duo’s proberen eerst een hoorn te voorzien van een lasso en daarna een van de poten. De dames moesten zo snel mogelijk een parkoers rond drie tonnen afleggen. Tot slot werd er geprobeerd zo lang mogelijk te blijven zitten op de rug van een stier.

Het was een vermakelijke avond die gewoon voorbij vloog omdat alles in een hoog tempo gebeurde.

Een Uber bracht ons weer netjes naar de camping.

Naar Fort Worth

Vrijdag, 30 augustus zonnig , later onweer, 24-34,

201 Miles = 320 km totaal 450 Miles =720 km

We hebben alles weer ingepakt en hebben Austin achter ons gelaten. We reden via de Highway 35 naar het noorden. Bij een outlet hebben we een tas van Micheal Kors en Skechers gekocht. Bij Waco hebben we bij de Walmart boodschappen gedaan. We reden in de richting van Fort Worth toen het opeens erg hard begon te waaien en even later was het een complete storm. Alles wat niet goed vast zat vloog alle kanten op. Grote stukken plastic staken de highway over. De camper gaf echter geen krimp en we konden onze weg vervolgen.

Even later begon het even stevig te onweren en een beetje te regenen. Door het slechte weer kwam de vrijdagavond spits kennelijk al eerder op gang want we kregen een klein stukje file. De camping hadden we al besproken en we werden met een golfkarretje naar onze plek geleid. We hebben een wasje gedraaid.

In de avond hebben we met onze buren Mike en Sandra wat zitten kletsen. Mike was een brandweerman die vorig jaar oktober bij een aanrijding aan het helpen was toen hij werd aangereden. Met ernstig rugletsel werd hij overgebracht naar het ziekenhuis. Hij was nu nog aan het revalideren. Omdat het duidelijk was dat hij nooit meer als brandweerman kan functioneren hebben zij hun huis in Dallas verkocht en wonen zij nu in een trailer. Als zijn gezondheid dat toestaan willen ze door de USA gaan trekken.

Tweede dag Austin

We zijn weer naar het centrum gewandeld. Achter het Capitol is het Texas Historisch Museum. Omdat ze overal aan het breken waren kostte het een beetje extra moeite om er te komen maar binnen heerste een aangename temperatuur.

In het museum werd het ontstaan van de staat Texas uitgelegd. Dat begon uiteraard met de oorspronkelijke bewoners de verschillende Indiaanse stammen. Zij hebben hier duizenden jaren geleefd totdat in 1492 de eerste Europeanen kwamen. In eerste instantie waren het de Fransen die zich in de kuststrook vestigden. Zij gunden het achterland aan de Spanjaarden. In de 17e eeuw werd het veroverd door de Mexicanen. In 1836 versloeg een groep pioniers de Mexicanen en werd de republiek Texas opgericht. In 1862 sloot deze republiek zich aan als 28e staat bij de Verenigde Staten.

Texas is erg groot. De oppervlakte zou in Europa Duitsland, de Benelux, Groot Brittannië en Ierland omvatte. Het heeft veel natuurlijke bronnen. In de eerste jaren was de katoenvelden erg belangrijk, later werd de plek ingenomen door de olie. Hout en mineralen zijn de andere grondstoffen. Op drie verdiepingen werd hieraan uitleg gegeven. Uiteraard is ook het cowboy leven nauw met Texas verbonden al maakt men hier wel het onderscheid tussen het echte cowboy leven met zijn tampende en de rodeo’s en het geromantiseerde beeld dat er in Hollywood van gemaakt is.

We zijn bijna drie uur binnen geweest en konden toen de hitte weer in.

We hebben gedineerd en zijn toen naar de rivier gelopen. Ondanks de hitte waren de mensen gewoon buiten aan het sporten en hardlopen. De vogels zochten verkoeling bij een fontein.

Daar woont onder de brug in de Congress Avenue de grootste vleermuis kolonie van de wereld. De hele kolonie bestaat uit enkele tienduizenden vleermuizen die elke avond net na zonsondergang de brug verlaten om in de wijde omgeving insecten te gaan eten. Ze vliegen daarvoor soms wel 300 kilometer per nacht. Tegen de ochtend keren ze weer terug onder brug. We stonden samen met enkele honderden anderen te wachten en inderdaad kwamen er grote zwermen vleermuizen uit de spelonken van de brug. Een fascinerend gezicht. In een kleine 5 minuten was het schouwspel over en waren de beesten weggevlogen.

Bezoek aan Austin

Woensdag, 28 augustus, zonnig erg warm 40, 193 Miles (=308 km) totaal 249 Miles (=398 km)

Na een plaknacht waarbij de temperatuur niet onder de 30 kwam, waren we al vroeg wakker. We hebben een kop koffie gedronken en zijn op pad gegaan naar Austin. Omdat we nog redelijk vroeg waren vielen de files rond Houston mee. Toen we de stad achter ons hadden gelaten zijn we gestopt om te ontbijten.

We reden daarna door een glooiend landschap met graslanden en bossages. Soms zagen we al enorme ranches. Er waren ook al enkele ja-knikkers te zien waarmee de olie hier uit de grond wordt gehaald.

In een goede drie uur reden we naar Austin waar we een camping hadden in het midden van de stad. Het was ook daar bloedheet. De temperatuur liep op tot boven de 40. De camping ligt op een kwartiertje wandelen van het centrum. Je komt daar door een speciaal voor fietsers en voetgangers aangelegde brug te nemen. De brug werd echter ook veelvuldig gebruikt door elektrische stepjes. Deze zie je overal staan of liggen. Met een app kun je de step activeren en als hem niet meer nodig hebt deactiveer je hem met de app en laat je de step gewoon achter. Het klinkt heel simpel maar in de praktijk betekent het wel dat je overal stepjes ziet liggen. Dit komt ook omdat erg meerdere aanbieders zijn en er dus een overvloed aan stepjes is.

Austin doet veel gezelliger aan als Houston. In het centrum zijn overal gezellige barretjes en restaurants. Winkels vindt je ook hier niet. Die zullen allemaal in de malls in de buitengebieden zitten. We hebben eerst bij Starbucks lekker ijskoude frappucino genomen.

Daarna hebben we het Capitol bezocht. Austin is de hoofdstad van de staat Texas en haar regering zit in het Capitol. Daar zijn dus de kamers van de Senaat en de afgevaardigden. Het is een gebouw dat erg lijkt op de Capitols in Washington en Boston. Het Capitol van Austin is een van de oudste en kan dus al voorbeeld voor de andere hebben gediend. Na de veiligheidscontroles kom je meteen in de ruimte waar je tot in de kenmerkende koepel kunt kijken. In het midden van die koepel staat de Lone Star, het symbool van Texas en de naam van de staat. In de rondingen er omheen hangen portretten van de gouverneurs. Zo was ook George Bush jr hier vertegenwoordigd omdat hij gouverneur was voordat hij later president werd. We mochten een kijkje nemen in de vergaderzalen van de Senaat en de afgevaardigden. Opvallend was hoe alles nog een gevoel ademde van de jaren 70. Elk lid heeft een eigen bureau met daarachter een leren fauteuil en nog een telefoon met drukknoppen aan een van de poten bevestigd. Midden op het bureau stond een stemkastje.

Aan de wanden hingen verzamelingen van de senatoren en afgevaardigden door de jaren heen. Opvallend was dat de blanke man tot aan 1960 zo’n beetje het alleenrecht had. Pas daarna verscheen er af en toe een vrouw of een gekleurde man op de statiefoto’s . Het is duidelijk: Texas is behoorlijk conservatief.

Om het Capitol heen is een park aangelegd. Daar staan mooie beelden waaronder ook een replica van het Vrijheidsbeeld.

We hebben in 6 street gedineerd. Daarna zijn we weer terug gewandeld naar de camping. In de waterpartijen bij de rivier zagen we twee schildpadden.

In de camper hebben we de airco aangezet zodat het daar een stuk aangenamer werd.