Woensdag, 4 september, zonnig, 39

Gereden 312 Miles – 500 km totaal 1518 Miles- 2428 km

We hebben de zaak weer ingepakt en zijn naar het Indianen reservaat Kasha-Katuwe Tent Rocks National Momument gereden. Nadat we de highway hadden verlaten reden we door een gebied met stevige heuvels. We staken de Rio Grande over. Dat is zo’n beetje de enige rivier die we gezien hebben waar nog water in stroomde. De andere waren veranderd in zandpaden. We reden tegen een hoge dam aan. Daarachter was een groot kunstmatig meer om voor de irrigatie in de omgeving te verzorgen. We reden door bijna verlaten dorpjes om bij de ingang van het monument te komen. Dit monument is een groot natuurreservaat met heel apart gevormde rotsformaties . Na betaling van $5 moesten we ongeveer 4 Miles doorrijden. Daar was het parkeerterrein bij het begin van een van de trails. Het park loopt nog een heel eind door maar dat is voor de RV niet toegankelijk en hield het voor ons dus op.

We hebben de wandelschoenen weer aangetrokken en zagen dat er twee trails waren. De tweede was ongeveer 1 Miles extra maar daarvoor moest wel stevig geklommen worden. We liepen naar de punt waar de twee trails splitsten. We kozen er toch voor om de zware variant te doen.

Ongeveer op de helft moesten we echter over grote rotsen heen klimmen en dat werd ons toch wat te gortig. De route daarna toe was adembenemend. Je liep door smalle doorgangen tussen de witte rotsen die door de erosie helemaal gevormd waren. Het was puur genieten. We zijn terug gelopen naar de eerste trail en hebben die volbracht. Overal zag je de apart gevormde rotsen.

We verlieten Tent Rocks en reden eerst naar het zuiden naar Albuquerque. We hebben geluncht bij Dunkin Donuts. Dat was voor de verandering wel een keertje lekker.

We verlieten de Highway bij San Antonio om de 380 West op te draaien. Dat was een weg van 100 kilometer dwars door een woestijn met grillige bergen en brede vergezichten. Je kon soms wel 50 to 60 kilometer van je afkijken. Op een gegeven moment moesten wij bijna bukken zo laag scheerde een straaljager over ons heen. De tweede maakte gelukkig een eindje voor ons de bocht. Op de 100 kilometer kwamen we wel geteld drie huizen tegen. Je moet wel tegen eenzaamheid kunnen om hier te willen wonen.

Een eind verderop moesten we langzamer gaan rijden. Er kwam een enorm transport ons tegemoet. Ondanks de brede wegen paste het maar net. In de verte zagen we het dorpje Carrizozo liggen. Dat was nog 15 kilometer van ons vandaag maar we moesten er wel naar toe. Het was fascinerend om te zien hoe ver je hier kunt kijken.

Bij Carrizozo verlieten we de 380 en reden langs het spoor naar Alamogordo. Onderweg zagen steeds kleine zandtornado’s. het zand werd dan een paar meter in een kolom de lucht in gegooid. De koeien die er vlak bij lagen trokken zich daar niets van aan.

In Alamogordo hebben we weer een camping opgezocht. We hebben een lekkere duik in het zwembad genomen. Daarna hebben we de was weer gedaan zodat alles weer lekker schoon en fris is.