New Orleans

Woensdag, 8 juni, 32°, zonnig, 182 miles 3155 miles in totaal

We hebben eerst boodschappen gedaan en zijn toen via Natchez naar het zuiden vertrokken. De weg was een ruime tweebaansweg die over enkele glooiende heuvels heen liep.

Al snel verlieten Mississippi en reden we Louisiana weer in. Na ruim een uur waren we in Baton Rouge. Dat is een stad met een markant hoofdgebouw. Dat is het gouvernementsgebouw van 34 verdiepingen hoog. Verder was er in de stad heel veel nieuwbouw en hing er nauwelijks sfeer. We zijn door maar weer snel doorgereden. We kwamen langs een grote outlet. Daar even een stop gemaakt. Het was erg heet en mogelijk dat het daarom heel erg rustig was. Niets van onze gading aan getroffen waarna we weer verder reden. De laatste 40 miles naar New Orléans veranderde het landschap. We reden door een moeras. De snelweg was vaak kilometerslang op een brug gebouwd omdat we anders door het water moesten rijden. De laatste 20 miles waren helemaal over het water. We reden de stad voorbij en na een hoge brug kwamen we bij de camping uit. Daar hebben we geluncht en verkoeling gezocht bij het zwembad.

Met een shuttle van de camping werden we down Town gebracht. New Orléans is een vreemde stad. Er zijn mooie oude panden met bijna allemaal een balkon. Er liepen de meest verschillende figuren rond, van muzikanten tot hippies en zwervers. Daartussen zijn dan nog de dames die kaart lezen, goochelaars en in voodoo verkleden personen. We liepen eerst naar het centrale plein om vanaf daar naar de rivier de Mississippi te lopen. Daar is een mooie wandelboulevard aangelegd. Ook de grote stoomboot ligt hier afgemeerd. Via de boulevard zijn we naar het zakencentrum gelopen. Daar stond het Sheraton hotel waar ik enkele jaren geleden voor een congres over moordonderzoeken vertoefd heb. De bouwputten tegenover dit hotel waren verdwenen en er stonden nu enorme wolkenkrabbers met daaronder een shoppingcenter. Via Canalstreet liepen we de beruchte Bourbonstreet in. Dit is een straat in Amerika waar alles mogelijk is. Er zijn vele kroegen met livemuziek, striptenten, restaurants en hotels.

Op straat wordt op vele plaatsen muziek gemaakt. Er lopen dames topless rond. Tijdens de drukke uitgaansavonden krijgen de dames kralen aangeboden. In ruil daarvoor laten ze dan hun borsten zien. Ook mag er op straat volop alcohol gedronken worden. Er werd ook geblowd. Het was nu nog relatief rustig en de meeste kroegen waren nog leeg. Daarom hebben we eerst een restaurant opgezocht. Tijdens mijn vorige bezoek hadden Benno en ik een goed restaurant gevonden. Het restaurant was er nog wel maar helaas voor ons van eigenaar gewisseld zodat het nu alleen nog maar een café was. Op een van de hoofdstraten een tent gevonden waar ze lekkere burgers serveerde. We zijn daarna weer teruggelopen naar Bourbonstreet.

Daar was het nu een stuk drukker. Uit de meeste cafés kwam nu live muziek. Het meeste was echter zo hard dat dit ons niet echt kom bekoren. Op een pleintje met beelden van grootheden uit de jazz muziek waren drie muzikanten bezig. Daar hebben een tijdje zitten luisteren. In een volgend kroegje hebben wat gedronken. Daarna zijn we terug gelopen naar de plaats waar de shuttle ons weer op zou komen halen. Deze shuttle is gewoon de privé auto van de eigenaren van de camping. Toen de eigenaar een kwartietje te laat arriveerde maakte hij zijn excuses. Hij was ons na een bezoek aan zijn vriend helemaal vergeten. We reden terug naar de camping. We wilden de grote brug weer over rijden, maar deze stond helemaal dicht en midden op de brug waren vele zwaailichten te zien. Onze chauffeur kon nog net op tijd de highway verlaten om een brug naast deze snelweg op te rijden. Daar was niets te doen. Deze brug was vroeger de highway totdat er een nieuwe bredere brug werd aangelegd. Zo waren we toch nog zonder extra oponthoud op de camping aangekomen.

Natchez

Dinsdag, 7 juni, 33°, zonnig, 155 miles totaal 2973 miles

Bij het ontbijt hadden dit keer niet alleen eekhoorntjes als toeschouwer maar ook een schilpad kwam even buurten.

Al snel nadat we de camping verlaten hadden, verlieten we de staat Arkansas weer om Louisiana in te rijden. We reden over smalle weggetjes. Een weg hield zelf even op en ging over in een soort verhard zandpad. Dat duurde gelukkig maar een kleine 3 mijl.

De wegen daarna waren breder en goed berijdbaar. We reden door uitgestrekte vlakten met mais die in verschillende stadia van groei verkeerde. Men kan hier schijnbaar vaker zaaien en oogsten omdat een winter ontbreekt. Tussen de akkervelden lagen dorpjes verscholen. Daar heerste overal een serene rust. Wat wel opviel is dat elk dorp meerdere verschillende kerken had. Soms waren er voor ons gevoel meer kerken als woningen. Ook in Louisiana zijn de benzineprijs laag. Soms dook de prijs voor een gallon zelf onder de $2,-.

Onderweg kwam ons een rouwstoet tegemoet. Uit respect zette iedereen zijn auto of vrachtauto aan de kant en wachtte totdat de stoet voorbij was. Een mooi eerbetoon dat wel past in het rustige leven dat wij om ons heen zien. De mensen maken zich niet zo druk en hebben altijd tijd voor een praatje. Toen we langs de kant stil stonden om even een appeltje te eten stopte er een auto om te vragen of we pech hadden en of er geholpen moest worden. Toen dat niet het geval bleek wens ons een safe trip gewenst.

We reden de camping voorbij om eerst een bezoek te brengen aan Natchez. Natchez is een stadje dat weer aan de andere van de Mississippi ligt. Via een fraaie brug reden we de stad binnen en reden we naar downtown. Daar vonden aan de oever van de rivier een mooi parkeerterrein. Vanaf dit parkeerterrein liepen verschillende routes door het stadje. Deze werden met schildjes op de stoep aangegeven.

We liepen de historische route waarbij we langs prachtige statige landhuizen uit het begin van de 19^e eeuw kwamen. In het dorpje was het overal opvallend rustig. Het leek wel of er een siesta gehouden werd. Alleen vlak bij het gebouw van de rechtbank was het drukker. Dit kwam omdat de stad vandaag een nieuwe burgemeester mocht kiezen. Daar werden nog pamfletten uitgedeeld om mensen op het laatste moment nog van mening te laten veranderen.

We reden de brug weer over en kwamen bij de camping uit. Daar kregen we een mooie plek met uitzicht op de Mississippi. We hebben de was gedaan en lekker gerust bij het zwembad.

Greenwood

Maandag, 6 juni, 30°, zonnig, 212 miles gereden totaal 2818 miles

We hebben Graceland achter ons gelaten en zijn verder naar het zuiden gereden. Al snel reden we de staat Tennessee uit en kwamen we in Mississippi. We hadden er vandaag voor gekozen om kleinere wegen te nemen. We reden naar Clarkdale. Mississippi wordt ook wel de Delta staat genoemd. De naam werd meteen duidelijk. Er was geen heuvel meer te bekennen. Het landschap was volkomen vlak. Er waren hele grote akkers met mais.

Op verschillende plaatsen waren kleine vliegveldjes. Vanaf daar stegen vliegtuigjes op om de gewassen vanuit de lucht te besproeien. Van een grote afstand leek het wel of men aan het stuntvliegen was. Toen een vliegtuigje echter net naast de weg voor ons aan het sproeien was zagen dat er toch wel degelijk een patroon in zat. De mensen wonen hier in grote huizen of in een soort stacaravan. Tussen de akkers waren soms moeraspartijen te zien. We reden door Clarkdale. Dat is een klein plaatsje waar de tijd heeft stil gestaan. Vanaf hier reden we naar Greenwood over een nog smallere weg. Deze was kaarsrecht getrokken zodat het stuur overbodig was.

In Greenwood hebben we een bezoek gebracht aan een museum over de geschiedenis van dit gebied. Daarbij werd aan de hand van vondsten aangetoond dat er al 15000 jaar voor Christus hier Indianen gewoond hebben. Het museum zat midden in een verhuizing naar een nieuw pand. Hierdoor was maar een gedeelte van de collectie te zien. De geschiedenis van de katoen zat helaas voor ons in grote kratten. Vanaf 1830 is men hier begonnen met de teelt van katoen. Greenwood wordt ook wel de hoofdstad van de katoen genoemd. Hopelijk krijgen we de komende dagen nog meer te zien van de katoenteelt.

In Greenwood stonden nog enkele patricische huizen uit begin 1900.

Via een mooie brug reden we de rivier de Mississippi over en kwamen zo in de volgende staat Arkansas uit.

Daar hadden we in een state park aan de oevers van een van de zijtakken van de rivier een camping. Het was weer erg warm zodat we de rest van de middag verkoeling hebben gezocht bij het zwembad.

Memphis

Zondag, 5 juni, 32°, zonnig, 230 miles gereden totaal 2606 miles

Het heeft vannacht nog behoorlijk geregend maar toen we opstonden was het weer droog. Na een uitgebreid ontbijt hebben we Nashville achter ons gelaten. We reden verder naar het westen van de staat Tennessee, waar we nu al drie dagen te gast zijn. Het was te merken dat het zondag was want er was maar weinig verkeer. De I-40 West gaf ons nog enkele flinke heuvels maar daarna werd het landschap was vlakker en maakten de bossen plaats voor akkers. De zon was inmiddels volop aanwezig en behoudens enkele fraaie wolkenpartijen was er een mooie blauwe lucht.

Vlak voor Memphis waren twee aanrijdingen gebeurd. Op de baan van de tegenliggers was iemand van de weg geraakt. Een paar mijl verder was het aan onze kant raak. Vier of vijf auto’s hadden elkaar geraakt. Daardoor was de linkerrijstrook dicht maar er waren er nog vier over zodat we er geen last van hadden.

In Memphis zijn we naar de Graceland Campground gegaan. Deze ligt naast het huis van Elvis Presley. We hebben geluncht en zijn toen naar Graceland gelopen.

Ook hier was het erg rustig en konden we eigenlijk meteen doorlopen. Iedereen kreeg een iPad. Daarop kon je eerst je taal instellen waarna hij dienstdeed als gids. We liepen door een security heen en mochten in een busje stappen. Dat bracht ons naar de overkant van de weg waar we via de bekende ingang naar de mansion gereden.

De gids op de iPad vertelde inmiddels wat we te zien zouden krijgen en aan welke regels we ins moesten houden. De tour was ook in het Nederlands. Naast foto’s van de ruimten waar in we kwamen, was er ook vaak de mogelijkheid om extra materiaal op de iPad af te spelen. Door de koptelefoon hadden we geen last van elkaar. Elvis heeft dit huis in 1957 gekocht voornamelijk om rust en privacy te krijgen. Zijn dochter Lisa Marie verblijft er nog regelmatig. Daardoor is de tweede verdieping niet voor het publiek toegankelijk. We gingen door de voordeur naar binnen en werden rechtsaf geleid de woonkamer in. Deze was nog helemaal in de stijl van begin jaren 60. Iets verderop waren de eetkamer en de keuken. Op de iPad kon je filmpjes laten spelen van momenten die Elvis in deze ruimten had doorgebracht. We gingen de kelder in waar een tv zaal en een biljartkamer was. Daarna kwamen we in de jungle kamer uit. Dat was de plaats waar de familie Presley het liefst verbleef.

We verlieten het hoofgebouw om uit te komen bij de geschiedenis van Elvis. Hoe als vrachtwagenchauffeur de stoute schoenen aantrok om bij een platenmaatschappij een opname achter te laten en daar ontdekt werd. Via een tv optreden maakte hij heel snel carrière. In een hal waren daarna al zijn gouden en platina elpees te zien.

In de volgende ruimte was er aandacht voor zijn filmcarrière. Hij wilden eigenlijk serieuze rollen krijgen maar had enkel succes met film waarin hij ook als zanger optrad. In 1960 moest hij het leger in. Hij diende in Duitsland waar hij zij vrouw Priscilla ontmoette. Zij kregen een dochter. Terug in de USA pakte hij toch het optreden weer op. Dat werd een enorm succes. Hij verdiende geld als water maar voelde zich nooit te groot om zich ergens belangeloos voor in te zetten. Hij werd gekozen tot een van de 10 meest waardevolle jonge mannen van Amerika. In het volgende gebouw was de ruimte te zien waar zij samen met zijn vrienden ontspanden. De ruimte daarna werd geheel gevuld met allerlei platen en awards die hij gekregen heeft.

Daarna werden we langs zijn graf geleid. Toen hij in 1977 op 42 jarige leeftijd overleed, werd hij eerst op de familiebegraafplaats naast zijn moeder begraven. Daar bleef het door alle fans echter te druk waarna zijn inmiddels ex vrouw Priscilla samen met de dochter de beslissing namen om de familieleden op Graceland te begraven. Daar heeft de King zijn rust gevonden.

We werden door het busje weer teruggebracht naar de plaats waar we waren begonnen. Dar waren nog zes exposities die we konden bekijken. De eerste was een gedeelte van zijn wagenpark.

Daarna waren er twee over allerlei gebruiksvoorwerpen en kleding. De volgende was het bezichtigen van zijn twee vliegtuigen.

Een kleintje voor korte vluchten en een tweede die veel groter was. Hierin waren een zitkamer, tv-kamer en slaapkamer opgenomen. Elvis vloog er lustig op los. Zo bedacht hij op een trip naar Las Vegas dat zijn dochter nog nooit sneeuw had gezien. De koers werd veranderd en na een korte tussenstop in Seattle had Lisa Marie sneeuw gezien en konden ze rustig naar Las Vegas.

De laatste twee gingen over zijn geboorteplaats Tulepo en zijn concerten op Hawaï. Alles bij elkaar kregen we zo een mooi inzicht in het leven van een grootste artiesten van deze tijd.

Na het eten zijn we met een shuttle down town gegaan. Dat was een kwartiertje rijden. We werden midden in het centrum bij Beale street afgezet. Ook dit is een straat met alleen maar kroegen met livemuziek. Er hing echter een aparte sfeer in de stad. Later hoorden we dat dat gisteren een schietpartij was geweest in het centrum waarbij een jongen drie mensen waaronder een politieman heeft doorgeschoten. Dat verklaarde ook meteen waarom er op elke hoek politie stond. We zijn Bealestreet doorgelopen maar nergens was het echt gezellig.

Nashville

Zaterdag, 4 juni, zonnig en plensbuien, 31°, 225 miles in totaal 2276 miles

Na afscheid genomen te hebben van de eekhoorntjes, reden we weer richting de I-40. Op weg daarna toe waren op verschillende plaatsen vlooienmarkten waar mensen allerlei waar aan de man probeerde te brengen. We reden richting Nashville. Opeens veranderde het weer en werd het aardedonker. Een enorme onweersbui trok over ons heen. Op de highway stonden we nagenoeg stil. We hebben de eerste afslag genomen en hebben daar bij een tankstation even geschuild. De bui trok met enorme windvlagen en hevige regenval aan ons voorbij.

Na een kwartiertje was de lucht weer opgeklaard en konden we weer verder. Maar het was voor korte duur en nog geen 5 minuten later plensde het al weer. We stonden nu even in een file omdat twee vrachtauto’s elkaar geraakt hadden. Daarna klaarde het weer snel op en kwam de zon weer terug. We hadden de camping in Nashville al besproken en werden snel naar onze plaats gebracht. We hadden bewust deze camping uitgekozen omdat we hier met een shuttlebus naar het centrum gebracht konden worden. Na een telefoontje werden we inderdaad opgepikt en in een half uurtje naar het centrum gereden. We werden bij een muziektheater uitgezet. Hier konden we voor de terugweg ook weer wachten zodat we konden worden opgepikt. Nashville leek een normale Amerikaanse stad met enkele wolkenkrabbers. We liepen de heuvel af en kwamen op Broadway uit. Dat was een complete verrassing. Aan beide zijde van de straat waren cafés, souvenirwinkels en shops voor hoeden en laarzen. Uit de cafés klonk luide live muziek. Het was er druk op de verbrede trottoirs. Overal liepen groepen jongeren die bachelor party’s aan het vieren waren. Sommige hadden daarbij de meest belachelijke outfits aan. Er reden verschillende bierfietsen rond. We hebben dit even op ons in laten werken en zijn toen de Broadway afgelopen. In een van de bootsstores heeft Carla een paar laarzen gescoord.

We zijn daarna naar het Country Music Hall of Fame Museum gelopen. Dat is een groot gebouw dat uit drie delen bestaat. In het onderste gedeelte zit het museum, de middelste laag is een concerthal en op de bovenste verdieping zit een muziekstudio.

We kochten kaartjes en moesten even wachten. Daarna werden we meegenomen naar een theater waar een korte film over de geschiedenis van de muziek in Amerika en Nashville in het bijzonder. Samen met Memphis is dit namelijk de bakermat voor de muziekstudio’s zoals we die nu over de hele wereld kennen. Na de film konden we het museum doorlopen. Dat begon half jaren 50 met de eerste artiesten die hun muziek hier kwamen mixen. Van deze artiesten waren de muziekinstrumenten en gouden en platina platen tentoongesteld. Ook waren er complete podia nagebouwd.

Hierna werd het museum en stuk actiever. Je kon zelf met instrumenten meespelen of in het achtergrondkoor van Ray Charles optreden. Aan de instrumenten waren koptelefoons bevestigd zodat alleen jij hoorde wat je aan het spelen was. In de volgende ruimten kon je als producer zelf mixen en opnamen maken. De expositie ging verder met de geschiedenis van de Grammy Awards, de belangrijkste Amerikaanse muziekprijs. Eerst werd uitleg gegeven hoe een Grammy gemaakt werd daarna kwamen er verschillende artiesten voorbij in hun optreden tijdens de uitreikingen in de loop der jaren.

De laatste zaal was ingericht voor de country music. Hier hingen de gouden elpees die waren uitgereikt. Het was leuk om te zien dat er ook gouden cassettebandjes bij waren. Roy Orbinsson, TOTO en Jimmy Hendriks sloten de tentoonstelling af.

We liepen via het gemeentehuis terug naar Broadway. Overal in het centrum staan oude uit de 18^e eeuw daterende gebouwen naast wolkenkrabbers.

Op Broadway zijn we een cafe ingelopen. Daar trad een vrouwenband op met lokale muziek. Een ouder echtpaar uit Kentucky was daarop aan het dansen. De muziek had door de violen en contrabas Ierse klanken. De cafés zien er allemaal hetzelfde uit. Meteen naast de deur is een podium voor de band. Dan een ruimte waar het publiek kan staan, waarna aan een kant van de zaak tot aan het eind de bar begint. Zo’n kroeg is dan 50 tot 60 meter diep. Verschillende kroegen hebben meerdere verdiepingen. Sommige hebben ook een dakterras. Op elke verdieping treedt een andere band op. Ondanks de rijkelijk vloeiende alcohol hing er overal een gemoedelijke sfeer. Na enige tijd zijn we doorgelopen naar een tweede café waar we een heerlijk burger gegeten hebben. Daar traden twee dames met gitaar op die verschillende nummers zongen.

We hebben de shuttlebus weer opgezocht. Er gingen nog meer mensen terug. Drie dames hadden duidelijk te diep in het glaasje gekeken. De chauffeur had er enorm schik in maakte steeds grapjes waarbij aan de “guy’s from Holland” gevraagd werd wat we ervan vonden. Nashville is een apart stukje Amerika. We hebben ons hier prima vermaakt.

Blue Ridge Mountain

Vrijdag, 3 juni, zonnig, 31°, 269 miles in totaal 2051 miles

De regen van afgelopen nacht was weer weggetrokken en er scheen een lekker zonnetje. We reden terug naar Buchanan.

Daar zijn we de Blue Ridge Mountain Highway opgegaan. Deze highway is erg smal en bochtig en daarom verboden voor trucks. We reden eerst door het bos omhoog om via enkele haarspelden bij een top uit te komen waar we een schitterend uitzicht hadden.

Een deel van het dal was al wolkenvrij, aan de andere kant van de weg was het dal nog nog niet zichtbaar door de wolken. Overal waren ruime parkeerplaatsen gemaakt zodat je ongestoord kon genieten van de uitzichten. De mooiste verrassing troffen we iets verder op. Vlak voor ons op de weg stond een moeder ree met haar jong. Pas toen we erg dichtbij waren liepen ze het bos in.

Bij Newport hebben we een camping opgezocht. Het was hier erg warm. Gelukkig konden we verkoeling zoeken bij het zwembad. Bij de camper stonden perzikbomen. De vruchten werden geplukt en gegeten door eekhoorntjes.

Middle Creek

Donderdag, 2 juni, half bewolkt, 28°, 228 miles in totaal 1782 miles

We verlieten Washington in dezelfde stijl als bij de aankomst. Ook nu hadden we weer een file.

Deze was echter niet zo lang en en vrij snel lieten we stad achter ons. We reden naar het zuiden. We verlieten de staat Maryland en kwamen in Virginia.

We kwamen langs het plaatsje Woodstock dat zijn naam leende aan het in 1969 fameuze muziekfestival. Het was toen het centrum van de hippiecultuur. Onderweg zagen we schitterend beschilderde watertorens.

Nadat we boodschappen hadden gedaan en ons koffie hadden gedronken, kwamen we in het gebied van de Blue Ridge Mountains uit. Dat is een bergkam van bijna 800 miles die we de komende dagen grotendeels gaan volgen. Vandaag reden we over de I-81 tot aan de afslag voor de camping.

Vanaf daar reden we dwars door een natuurpark heen. Hier leven ook nog beren. De camping ligt midden in het park. Het was er rustig. We hebben de was gedaan. Dat gaat erg gemakkelijk. Je hebt grote bovenladers waar de was in doet. Voor $1 wordt de was daarna gedaan. Vervolgens gooi je hem in de droger die er naast staat. Die kost ook weer $1, maar na zo’n kleine twee uur is de was schoon en droog. De rest van de middag hebben we bij het zwembad doorgebracht. Tegen de avond begon het licht te regenen.

Washington

Woensdag, 1 juni, 30°, zonnig, niet gereden totaal 1554 miles

Met de bus en metro zijn we weer naar het centrum gegaan. We zijn nu een halte eerder uitgestapt. We kwamen nu midden in Chinatown boven.

Vandaar zijn we naar het Union Station gelopen. Behalve een fraai station is dit ook een winkelcentrum.

Na een lekkere bak koffie zijn we richting het Capitool gelopen. Het was al erg heet dus was de schaduw van de vele bomen een aangename verrassing. We kwamen langs Supreme Court, het gebouw waar de belangrijkste rechters zitting houden.

Daarna liepen we de heuvel naar het Capitool op. Dit gebouw is het symbool van de democratie van de USA. Hier zetelt het congres. Rond 1800 werd het gebouwd en sindsdien worden hier alle vergaderingen gehouden. Het staat nu helemaal in de steigers. Dat was wel jammer.

We hebben geluncht. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het National Air and Space Museum. Daar kregen we uitgebreid de geschiedenis van de vliegtuigen en ruimtevaart te zien. Overal stonden en hingen vliegtuigen. Ook het hele heelal en sterrenstelstel werd uitgelegd. Daarna was de ruimtevaart aan de beurt. Vanaf de lancering van de Gemini capsules tot de laatste reizen naar Mars werden nader toegelicht. Verschillende originele onderdelen zoals de capsule waarin de bemanning van Apollo 11 na hun geslaagde landing op de maan terug keerden op aarde werd hier tentoongesteld.

Na dit museum staken we de Mall over om bij het National Museum of Natural History binnen te gaan kijken. Daar werd aan de hand van mooie foto’s, films en skeletten de dierenwereld voor gesteld. Aan het plafond hing een walvis zoals we die in Cape Cod hadden gezien.

Naast dit museum ligt het National Museum of American History. Zoals de naam al aangeeft werden we hier meegenomen in de nog vrij korte Amerikaanse geschiedenis. Zij beginnen namelijk pas als de eerste Engelse Pilgrims in 1630 in Boston aan komen. Dat er daarvoor ook al mensen woonden wordt in de geschiedenis voor het gemak overgeslagen. Na de Onafhankelijkheidsverklaring werd George Washington de eerste president. Aan de hand van de verschillende oorlogen, de burgeroorlog, 1^e en 2^e Wereldoorlogen, Korea en Vietnam kwamen uit bij de peacekeeper rol die de Amerikanen nu vervullen.

In een andere vleugel was aandacht voor slavernij en de rassenverschillen die er nog steeds zijn. Er wordt een nieuw museum gebouwd dat helemaal aan dit onderwerp gericht zal zijn.

In de volgende vleugel werd het fenomeen van de president toegelicht. Van Washington tot Obama kwamen allemaal voorbij. Ook was er een hele afdeling van de First Lady’s en hun galajurken. Twee vleugels waren nog niet gereed. Daar komen in 2017 en 2018 cultuur en muziek aan de orde.

Na deze overigens gratis te bezoeken musea zijn we weer teruggegaan naar de camping.

Aangezien ze er hier met Hilary en Trump niet uitkomen, zal ik het presidentschap wel op mij nemen.