Bahia Honda

Donderdag, 16 juni, 34°, zonnig met een pittige bui, 21 miles gereden, totaal 4286 miles

Na een warme en klamme nacht hebben we eerst rondgewandeld in het statepark. Het was al weer warm.

Het park heeft twee grote stranden. De zee is overal even ondiep zodat je heel ver de zee in kunt lopen. Aan de andere kant van de baai liet men het zeegras en zeelavendel dat was aangespoeld op het strand liggen. Dat gaf een geur die leek op zwavel. Op de borden stond te lezen dat men dit bewust deed om het ecosysteem intact te houden. De geur was gelukkig wel erg plaatselijk.

We zijn hierna verder naar het noorden gereden. We reden weer over de lange brug en kwamen in Marathon uit. Daar hebben we boodschappen gedaan en de camping opgezocht.

Hier hadden we weer een privé zwembad. In de middag werd de lucht ineens inktzwart en het donderde behoorlijk, maar er viel geen regen. Deze donderbui trok aan ons voorbij, maar even later viel er wel een stevige bui. Deze verdreef voor even de warmte uit de camper. Na de bui van een kwartiertje klaarde het weer helemaal op en konden we weer terug naar ons zwembad dat op nog geen 10 meter van de camper af lag. De campingbaas kon ons geen uitzicht over het water aanbieden omdat die plaatsen al bezet waren maar vlak bij de pool kon wel. In de avonduren hebben we de was weer gedaan zodat alles weer schoon is voor de laatste twee weken.

Key West

Woensdag, 15 juni, 36°, zonnig en erg heet, 135 miles gereden, totaal 4265

We reden verder de Keys in. Dat is een reeks van eilandjes die door middel van de highway 1 en 42 bruggen met elkaar verbonden zijn. Het is een totale afstand van 101 mile. De weg leidde ons door plaatsjes om daarna weer over het water verder te gaan.

Langs de oevers zag je de mooiste huizen staan. Op verschillende plaatsen waren de bruggen vernieuwd. Deze oude vaak veel lagere brug deed dan nog dienst als visstoep. Op sommige plaatsen was er wel een stuk tussen uitgehaald zodat de boten er ongestoord door heen konden varen.

Op een eiland leefden nog veel herten. Omdat hun leefgebied erg beperkt is gold daar een snelheidsbeperking. Overdag mag je er 45 en in de nacht maar 35 m/h.

Na ruim anderhalf uur kwamen we op het laatste eiland, Key West aan. We hebben eerst een parkeerplaats gevonden voor de camper. Die mocht hier gewoon langs de straat staan. We zijn eerst naar het zuidelijkste puntje van de USA gelopen. Zij noemen dat hier “southernmost point”. Je bent hier nog maar 90 mijl van Cuba verwijderd.

Key West is een echte badplaats met veel souvenirshops en kroegjes. Er waren ook opvallend veel galeries met soms mooie kunst maar ook heel veel echte kitsch. Het stadje maakte een gezellige ontspannen indruk. Het was er wel erg heet. Door de hoge luchtvochtigheid leek het veel warmer dan de 36° die werd aangegeven. We liepen anders aardig te zweten. In de haven waren nog enkele oude gebouwen uit begin 19^e eeuw.

Na twee uur te hebben rondgeslenterd hadden we het wel gezien en we weer naar het noorden vertrokken.

We zagen nog verschillende haventjes met erg veel boten. Ze hebben zelf een parkeergarage voor boten.

We hadden een camping besproken bij het Bahia Honda State Park. Dat is een van de parken die de Keys rijk is maar de enige die een camping heeft. We hadden een ruime plek met gelukkig wat schaduw. Er was een strandje dat uitkeek op de oude brug en de nieuwe highway. Het water van de Golf van Mexico was hier al behoorlijk opgewarmd en bood amper verkoeling. Op het strand waren tafels onder afdakken geplaatst. In die schaduw was het goed uit te houden. Terwijl we daar zaten, was er even veel commotie in het water. Vlak bij de kant zwom een barracuda van ongeveer 1 meter voorbij. Met het snorkelen kan je wel veel kleine grijskleurige vissen zien, maar deze grote jongen was ik nog niet tegen gekomen.

Key Largo / Everglades

Dinsdag, 14 juni, 34°, zonnig, niet gereden totaal blijft 4130 miles

Vandaag de gehele dag rust gehouden bij het zwembad. Het was erg warm en daarom was het daar goed toeven.

Key Largo / Everglades

Maandag, 13 juni, 37°, zonnig en half bewolkt, 151 miles gereden 4130 miles tot nu

We verlieten Naples en reden eigenlijk meteen de Everglades in. Het onderste gedeelte van Florida is een groot natuurpark. Het bestaat nagenoeg geheel moeras, gras en mangrove. Er leven nog veel grote dieren zoals alligators, panters, pythons, beren en herten. We zijn gestopt bij een air boat bedrijf.

Met zo’n air boat hebben we ruim een uur door de Everglades rondgevaren. Terwijl we stonden te wachten, lag er een alligator vlak bij de kant.

Het leek in eerste instantie op een beeld totdat hij even onderdook. De kapitein vertelde later dat deze ongeveer 10 jaar oud was en bijna altijd in de buurt van het bedrijf te vinden was. Het water is hier wat dieper en is daardoor voor hem lekker koel.

De Everglades zijn nergens echt diep. Het waterpeil loopt van enkele centimeters tot ongeveer 1m50. De bodem is echter van een zuigende modder zodat er drie man voor nodig zijn om je er weer uit te trekken als er tenminste geen alligator op je afgekomen is. Zij voelen namelijk de trilling van de bodem en komen kan kijken of er geen lekker hapje te verdienen valt.

Op sommige plaatsen zagen we palmbomen staan. Dat zijn de gebieden die relatief droog zijn. De dieren houden zich dan ook die op plaatsen op.

Veel vogels gebruiken het gebied als broedzone. Ook de alligator legt hier zijn eieren. Dat gebeurt in juni-juli. Meestal liggen er zo’n 60 eieren in een nest waarvan er maar een kleine 10% uitkomt. De andere worden door vogels lek geprikt en leeggezogen. Een baby alligator leeft ongeveer 2 jaar in de omgeving van zijn moeder. Daarna kiest hij zijn eigen pad in dit enorme reservaat.

In het huisje van het bedrijf was nog een baby alligator. Deze was opgevangen nadat zijn moeder was omgekomen. Hij wordt hier nu gevoed en gaat daarna naar een farm waar hij wordt vetgemest om te kunnen dienen als handtasje of schoenen.

Toen we weer verder reden zagen we inderdaad overal borden staan die waarschuwden dat dieren konden oversteken. Op een plek lag een dode aangereden alligator. Het gebied langs de weg was nagenoeg onbewoond. Op slechts enkele plaatsen waren kleine dorpjes voor Indianen. Deze wonen hier in een eigen reservaat en stellen bezoek niet op prijs. Langs de kant was men met maaiwerkzaamheden bezig. Dit moest met de hand met motormaaiers gebeuren omdat er een lange vangrail stond. Het werk werd uitgevoerd door gevangenen. Dat werd aangekondigd op borden langs de kant van de weg. De mannen hadden inderdaad hun gevangeniskleding nog aan onder hun veiligheidsvest.

Na ruim 80 mijl waren we Florida overgestoken en kwamen we bij de voorsteden van Miami aan. We reden verder zuidwaarts naar Key Largo. Daar vonden we een mooie camping aan het water. We zullen hier twee dagen verblijven voordat we verder de Keys gaan verkennen.

Naples

Zondag, 12 juni, 38°, zonnig en erg heet, 255 miles gereden totaal nu 3979 miles

We verlieten Chrystal River om op een nieuwe highway uit te komen. Deze was kennelijk pas geopend en zag er schitterend uit. We moesten twee keer $ 1,25 tol betalen. Langs deze snelweg van ruim 40 miles liep een fietspad. Daar waren veel wielrenners en triatleten aan het trainen. Het fietspad volgde de snelweg helemaal en op plaatsen waar wij wegen kruisten waren er ook voor de fietsers bruggen gebouwd. Dat zag er gelikt uit.

We verlieten de highway om via wat binnen wegen op de I-75 uit te komen. Dat is een saai highway die door heel Florida naar Miami loopt. Wat opvallend was dat we ruim 100 miles langs een verbouwing reden omdat men bezig is om de snelweg van 4 naar 6 banen te verbreden. Ondanks de werkzaamheden was de snelheid niet aangepast en konden we er gewoon met 70 miles (dus 112 km/u) langs op rijden. We houden trouwens meestal een kruisnelheid van rond de 60 miles aan. Na de koffiepauze merkten we dat we zuidelijker kwamen. Er kwamen steeds meer palmbomen langs de route. De temperatuur liep ook al snel op. Ook hier zagen we weer een schildpad die over de vluchtstrook kroop.

Bij Naples hadden we een camping uitgekozen. Deze ligt naast een klein regionaal vliegveld zodat er af en toe een vliegtuig of helikopter laag overvliegt. De camping was nagenoeg verlaten. Er zijn heel veel vaste plaatsen maar die mensen waren er allemaal niet. Het hoogseizoen ligt in januari tot maart. Het is hier dan aangenaam met temperaturen rond de 20°. In de zomer kan het verschroeiend heet worden. Vandaag was daar met 38° al een voorbeeld van. Gelukkig was er een zwembad dat we nu privé konden gebruiken.

Rond 17.00 zijn we naar Naples gereden. Opvallend waren de brede wegen, vaak 5 tot 6 rijstroken breed. Naples is duidelijk een plaatje voor de jetset. Veel mooie grote huizen en dure auto’s. Op 5^e Avenue zitten de duurdere winkels en hotels. Verder is er een historisch centrum van begin 20^e eeuw met nog meer winkeltjes en restaurant.

Naples ligt aan de Golf van Mexico en heeft een heel mooi parelwit strand. De zon gaat ook in zee onder. Helaas vond een grote onweerswolk het nodig om die zonsondergang letterlijk in het water te laten vallen. We hebben in Naples bij de Italiaan pizza gegeten. Dat was doen ook de enige vergelijking die past met het Naples in Italië. Zo vies en slonzig dat Napels is zo schoon en welvarend was het Amerikaanse Naples.

Chrystal River

Zaterdag, 11 juni, 29°, half bewolkt met twee buitjes, 343 miles in totaal nu 3724 miles

Gisteravond kregen we nieuwe buren met een hagelnieuwe trailer. Toen Carla dat vroeg werden we van harte uitgenodigd om even binnen te kijken. De trailer heeft drie slide outs. Hierdoor ontstond er een brede zitkamer met hoekbank. Tegen de achterwand was een groot tv-scherm geplaatst en daaronder een open haard. De tweede site out was voor de keuken. Het gasfornuis en de grote dubbele koelkast bewogen naar buiten zodat er een waar eiland ontstond waar alles klaar gemaakt kon worden. Via een trapje liepen we naar het voorgedeelte. Daar was een doucheruimte en toilet. De laatste ruimte was de master bedroom. Het bed schoof naar buiten waardoor er loopruimte achter en om het bed ontstond. In het vooronder was nog ruimte voor een wasmachine en droger. Alles zag er tip top uit. De mensen waren dan ook wat trots. Dit was de eerste reis die ze met de nieuwe trailer gingen maken.

Het was afgelopen nacht erg warm en alles was klam. We waren daardoor al vroeg wakker. We hebben ontbeten en zijn weer op pad gegaan. We verlieten de omgeving van Pensacola en reden door een duinengebied.

Even later was er weer een highway op palen die ons naar het vaste land bracht. Daar begon het eventjes heftig te regenen maar een paar tellen later was het al weer droog. We reden weer naar de I-10 om verder oostwaarts te rijden. Vlak voor Chattahooccee reden we over de tijdzonegrens zodat het verschil met Nederland weer 6 uur was. In Tennessee waren we die grens de andere kant over gereden zodat we toen 7 uur op jullie achter liepen.

We hebben weer koffie gedronken en ook de camper had weer dorst. De gallonprijs was in Florida weer een stukje hoger. Na Tallahassee hebben we de I-10 verlaten om via de highway 19, die ook wel de Florida Georgia Parkway wordt genoemd verder naar het zuiden te rijden.

Dit was een vrij saaie weg door dichte moerasbossen. Zo af en toen was er een klein dorpje maar verder leek dit gebied verlaten. Op een van de parkeerplaatsen hebben we geluncht. We reden weer verder en zagen enkele motorrijders stoppen om regenkleding aan te trekken. Er vielen enkele spatten en toen was het al weer droog en konden de pakken weer uit. Daarna kwamen we op de camping in Chystel River aan. Daar kregen we een mooie plek bij het zwembad, waar we graag even indoken.

Navarre

Vrijdag, 10 juni, 34°, zonnig met een klein buitje, 226 miles gereden in totaal 3381 miles

Via de buitenwijken van New Orléans werden we weer naar de I-10 geleid. Eerst hebben we nog even getankt omdat de prijs hier weer onder de $2 was. De I-10 ging weer over in een kilometerslange brug over water. Hierna verlieten we de staat Louisiana om via een klein stukje Alabama in Florida uit de komen. Onderweg hadden we een klein buitje voor het stof. De weg werd er niet eens nat van. Als lunch hebben we wafels gegeten. In Alabama hebben we de snelweg verlaten en hebben we een stuk de highway 90 gevolgd. Hier reden we weer door kleine plaatjes en gehuchten waar de tijd stil leek te hebben gestaan. Vlak bij Mobile werd het drukker. We reden Mobile binnen en keken onze ogen uit van de mooie oude herenhuizen die hier stonden te pronken. De straat was nog voorzien van bomen uit die tijd.

In het centrum werden we naar een tunnel geleid waar onze camper precies onder zou moeten kunnen passen. We hebben dat maar niet gegokt en zijn terug gegaan naar de I-10 waar een duidelijke ruimere tunnel voor handen was.

Ook na deze tunnel reden we weer een heel stuk over de snelweg die op pijlers boven het water was gebouwd. We reden Florida binnen. Dat is de laatste staat die we met de camper aandoen. We hebben nu 14 staten gehad. Na Pensacola werd het steeds drukker maar het bleef wel doorrijden. Op de camping hadden we gelukt, we kregen de laatste nog beschikbare plaats. De camping ligt aan de Golf van Mexico en had een heel mooi zandstrand. De zee was lauw en ondiep, daarom hebben we afkoeling gezocht in het zwembad. Dat water was wel verfrissend.

New Orleans

Donderdag, 9 juni, 35°, licht bewolkt, niet gereden, totaal 3155

We werden weer door de eigenaresse van de camping naar down Town gebracht. We liepen eerst door het achterste gedeelte van de Franse wijk. Daar stonden nog plaatjes van villa’s uit de 18^e eeuw.

Het stratenpatroon is typisch Amerikaans. Dus gewoon kaarsrechte straten die elkaar kruizen. Daardoor wordt een stad erg overzichtelijk. We kwamen weer bij de grote kerk uit. We hebben eerst aan de oever van de rivier kaartjes voor de rivercruise gekocht. Toen we daar liepen werden we aangesproken door een trompettist. Die vroeg aan Carla hoe ik heette. Daarna werd mijn naam verwerkt in een liedje dat hij voor ons zong.

We hebben bij het bekende café Du Monde koffie gedronken en hebben nog wat door de straatjes geslenterd. Om 11.00 uur konden we aan boord.

Terwijl we stonden te wachten speelde een dame op het luchtorgel boven op de boot. Niet alle tonen waren even zuiver maar het gaf een leuke afleiding tijdens het wachten. Toen we aan boord gingen, mochten we gelijk door lopen naar het tweede dek omdat daar de lunch geserveerd werd. Deze bestond uit rijst met bruine bonen, groente, puree met stukjes vlees en een gebakken scholletje. Daarnaast was er nog een tweede soort rijst, jus en salades. Als toetje was er een warm stukje appelgebak en fruit. Het was zelfbediening en je mocht gedurende de gehele cruise terugkomen om te eten.

Op de achtergrond speelde een orkest lekkere jazz muziek. Na de eerste ronde, die heerlijk smaakte, zaten we echter vol. De Natchez is een van de twee nog in bedrijf zijn de stoomboten in Amerika.

Het waterrad achter de boot wordt aangedreven met stoommachines. Tijdens de cruise mochten we kijkje nemen in de machinekamer. Daar zagen we de enorme turbines die twee stangen aandreven die waren verbonden met het rad. De temperatuur in de deze ruimte was haast niet te harden. Dat kwam mogelijk ook wel omdat het de hele dag al erg heet en benauwd was. We voeren de haven uit in de richting van de Golf van Mexico. Een van de kapiteins legde uit wat we zagen en wat de vaak historische betekenis van bepaalde monumenten was. Ook de gevolgen van de storm Katrina van 2005 waren op sommige plaatsen nog te zien omdat verwoeste gebouwen op andere plaatsen waren herbouwd. Aan dek stond een aangenaam windje. Toen de boot echter keerde om weer naar New Orléans te gaan viel de wind weg en was het zelfs in de schaduw aan boord heel erg heet. Daarom hebben we de airco van de eetzaal weer opgezocht om een beetje af te koelen. Daar konden we ook weer wat drinken. Toen we de haven naderde zijn we weer op het dek gaan zitten, zodat we konden genieten van de skyline van de stad. Na twee uur waren we weer terug op het droge.

We liepen naar een nieuw winkelcentrum. Daar was het aangenaam koel. Na het shoppen kwamen bij bij het plaatselijk casino uit. Daar waren verschillende gokmachines, maar ook blackjack tafels, roulette en zelfs een aparte zaal waar poker werd gespeeld.

Bij Starbucks hebben we lekkere koude frappuchino genomen. Via Canalstreet zijn we naar het Louis Armstrongpark gelopen. Daar staan enkele beelden van muzikanten waaronder Louis Armstrong. Het was druk in het park om er vanavond een concert werd gegeven. We liepen het French Quater weer in. In een kroegje hebben we nog wat gedronken. Daarna zijn we teruggelopen naar de plaats waar we weer werden opgepikt. Terug op de camping hebben we een verfrissende duik genomen. New Orléans is een gezellige gekke stad waar alles mogelijk is. We hebben ervan genoten.