Bezoek aan Jaffna

Dinsdag, 21 augustus, 38 onbewolkt

We reden eerst naar het Fort Holland. Dit fort is in 1619 gesticht door de Portugezen. Pas toen de Nederlanders het in 1658 overnamen werd het omgebouwd tot het huidige fort. De vorm, een pentagon, hebben we vaker gezien in Bourtange en Makasser. De binnenmuren zijn nog nagenoeg in tact of al gerestaureerd. Nog een klein stukje moet gedaan worden, waarna je weer helemaal rond kon lopen. Op het immense binnenterrein is men bezig met archeologisch onderzoek. Verschillende restanten van de gebouwen zijn nog zichtbaar.

We vervolgden onze weg naar de bibliotheek. Die was helaas nog gesloten. Daarom reden we naar naar de grote Hindoe tempel, Nullar Kandaswamy. Alle straten in de wijde omgeving waren afgezet. We liepen daarom naar het terrein toe. Vlak voor de ingang moesten we onze schoenen weer inleveren.

We zagen twee grote zuilen met daarop allerlei figuren. Tussen de twee zuilen was een grote rood witte wand. Het asfalt was gelukkig nat gemaakt zodat het nog te belopen was. Even verder werd dat vervangen door zand. We kwamen de tankwagen tegen die het zand met water aan het koelen was. Terwijl we langs de muur liepen hoorden we steeds een bel afgaan. Bij de ingang van de tempel moesten we een sarong om en de mannen moesten hun bovenlijf ontbloten. Zo mochten we naar binnen. Daar was een grote ceremonie bezig. Door toeval stonden we als enige buitenlanders vooraan. Wel 20 mannen droegen een draagbaar waarop twee enorme gedaanten stonden.Er om heen liepen mannen die muziek maakten en andere die de dragers steeds aflosten omdat het gewicht anders niet te torsen was. Alle mannen hadden witte strepen op hun voorhoofd en bovenlichaam aangebracht. Er werd wierook aangestoken en gebeden uitgesproken. Als slot werd de hele stellage hoog in de lucht getild waarbij alle gelovige dit volgden met hun armen. Daarna trok de stoet weer verder om dit te herhalen. Een indrukwekkend gezicht. We verlieten de tempel en haalden onze schoenen weer op. Een agent dankte ons voor het getoonde respect omdat we ons aan het traditionele kledingvoorschrift hadden gehouden.

We reden verder naar het noorden en verlieten Jaffna. Onderweg kwamen we nog een tempel tegen met een enorm beeld van een God voor de deur.

De beelden zijn hier anders door de invloed van het nabij gelegen India. Het gebied is duidelijk armer. Er zijn veel minder autos’s en de meeste rijden hier op een brommertje of fiets. We kwamen zelfs een kar tegen die getrokken werd door een os.

We reden naar Kantarodai. Daar waren een groot aantal kleine stoepa’s te zien. Het verhaal gaat dat op een eiland voor de kust 64 monniken met paddenstoelen zijn vergiftigd en dat van 52 hier de restanten begraven zouden liggen.

In een lokaal restaurant hebben we noedels gegeten. De rest van de middag hebben we bij het zwembad doorgebracht. Het was erg heet en dat was de beste plaats om verkoeling te krijgen.

Van Anuradhapura naar Jaffna

Maandag, 20 augustus, half bewolkt, 33
Rond 09.30 kwam Lahi ons weer ophalen bij het hotel. We hadden een goede nachtrust genoten. In de ochtend hebben we verschillende bezienswaardigheden van het Boeddhisme bezocht. In vroegere tijden was Anuradhapura de boeddhistische hoofdstad van Sri Lanka. Nu is dat Kandy.We reden naar een rotsformatie, die door een vroegere koning aan de monniken was geschonken om te mediteren.

Vanaf deze rotsen kon je de verschillende stoepa’s van de stad zien liggen. We reden naar de eerste stoepa, de Niwanthakachetiya Maha Vidyalaya. Omdat dit voor de gelovigen een heilige plaats is moesten we onze schouders en benen bedekken. Verder mochten we geen petje of schoenen dragen.

We moesten dus blootsvoets het tempelcomplex bezichtigen. Na de ingang lag er los zand op de vloer dat al behoorlijk heet geworden was. We liepen een trap op. Voor elke trap staan twee wachters aan beide zijde en op de grond voor de trap ligt een maansteen. Zo werd elke ruimte beveiligd. In de ruimte bovenaan de trap was een offertafel geplaatst. Achter glas stonden verschillende Boeddha’s. Naast de trap was een vijver. Bij een van de wanden was een olifant in de stenen gegraveerd. Daarboven was een ruimte waar mensen hun wensmuntjes in probeerde te gooien.
We liepen een volgende ruimte in. Daar was een meterslange liggende Boeddha te zien. Op de grond zaten mensen te bidden. Aan het eind waren monniken hard op gebeden aan het prevelen. Ondertussen deden ze bij gelovigen wollen armbandjes om. We klommen de stoepa op. De stoepa is eigenlijk de schatkamer van een koning die in de stoepa zijn dierbaarste juwelen bewaarde. Tot slot was er nog een klein museum waar resten van een eerdere stoepa getoond werden. Deze waren uit de 6 tot 8 eeuw.

We deden onze schoenen weer aan en liepen een eind verder. Daar waren koninklijke zwembaden te zien. Er zijn er nog drie intact. Het water kwam vroeger via ondergrondse kanaaltjes uit het nabij gelegen meer. Nu staan deze droog. De koning had hier meerdere zwembaden omdat hij meerderde vrouwen had. Zo kon hij toch met zijn vrouwen tegelijk zwemmen, hij moest alleen af en toen van bad wisselen.

De volgende stop was bij een enorm Boeddha beeld. Deze Buddharawaka Dhamma Pitaya is gemaakt van cement. Rond de twee heilige Bodhibomen stonden kleine vitrines met steeds een andere Boeddha. Men gelooft dat er nu 22 Boeddha’s zijn geweest en wachten op nummer 23. Rond de stoepa waren 8 kleinere geplaatst die steeds een andere symboliek hadden.

We reden door naar het allerheiligste. Dat is een Boddhi boom die zo’n 3000 jaar geleden geplant zou zijn. Hij wordt nu dagelijks door vele duizenden bezocht om verlossing en genezing te vragen. Rond de boom is een complex gebouwd. De takken van de boom worden met gouden pilaren ondersteund. Overal waren mensen offers aan het brengen, zaten te bidden of te mediteren.

We reden naar de laatste stoepa die we zouden bezoeken. Onderweg kwamen we langs een stoepa die nog in aanbouw was. Vrijwilligers hadden een keten gevormd om met de hand steen voor steen naar boven door te geven zodat de metselaars de steen daar konden gebruiken. Men was nu al 10 jaar bezig. Het is niet bekend wanneer deze stoepa gereed zal zijn.

De laatste stoepa de Dakkhina Sthupa was zo wit dat je hem eerst bijna niet kon zien. Voor de ingang konden de gelovigen wierook kopen. Na een gebed liepen zij dan een rondje rond het gebouw.

We reden naar de lunch. Daar kregen we soep waarbij de vlammen uit je keel sloegen. Zelf Lahi, die van scherp eten houdt, vond dit te heftig. De overige gerechten waren wel smaakvol.

We verlieten de stad en reden verder naar het noorden. De groene rijstvelden maakten plaats voor dorre vlakke gebieden. Op een plaats werd zout gewonnen. We reden nu het gebied van de Tamils binnen. Tot 2009 was dit verboden gebied voor toeristen. De Tamils vochten voor een onafhankelijk land. Deze strijdbijl is nu begraven. Wel blijft het uiterste noorden het armste deel van het eiland. De weg was soms redelijk maar ook hele stukken slecht.

Op verschillende plaatsen was men wel bezig om hem te verbeteren. Op de hele route liepen de koeien gewoon los. Tot twee keer hadden we bijna een aanrijding omdat zo’n dame op het allerlaatste moment het nodig vond om toch maar even de weg op te lopen. De snelheid ligt gelukkig er laag. Er mag maximaal 70 gereden worden maar meestal schommelde de snelheidsmeter zo tussen de 30 en 40.

De routeaanwijzers zijn hier allemaal erg groot omdat elke plaats er in drie talen en dus drie verschillende geschriften op staat. Bovenaan staat steeds het Srilankees, de tweede is Tamil en de derde, gelukkig voor ons, Engels.
Op de grens waar in de Tamiloorlog veel is gevochten waren enkele monument opgericht.
Tegen 17.00 reden we Jaffna binnen. We hebben nog even lekker gezwommen en zijn het stadje een klein stukje ingelopen. Omdat het inmiddels donker was, was dat een hachelijke onderneming omdat ze geen trottoirs kennen en je dus constant moest op letten of je niet van de sokken werd gereden. Een koe had daar kennelijk geen last van want die liep rustig rond te banjeren en was de etalage aan het bekijken.

Op safari in Wilpattu en daarna naar Anuradhapura

Zondag , 19 augustus half bewolkt, 29
Na het ontbijt en het uitchecken stond Lahi ons op te wachten. We reden naar het noorden. Eerst was er een lintbebouwing met allerlei winkeltjes en huisjes. Daarna kwamen er rijstvelden en kokosplantages voor in de plaats. Langs de kant stonden allerlei kraampjes waar de mensen hun waren probeerden te verkopen. Dat ging van kokosnoten tot vlees en vis.

In een van de plaatjes was een grote weekmarkt aan de gang. Daar was het erg druk. Het noordoosten van Sri Lanka is hoofdzakelijk katholiek, daarom waren veel winkels gesloten. De belangrijkste godsdienst is Boeddhisme, gevolgd door Hindoe. Naast het katholieke geloof zijn er ook nog Moslims. Er zijn nu geen problemen meer op het eiland. Dat was in de tijd van de Tamiloorlog wel anders.
We maakten een stop bij een Hindoe tempel. Toen we uitstapten kreeg Carla een flats van een vogel over haar heen. Gelukkig was er een kraantje waar we dat schoon konden maken. De tempel was geheel ommuurd. Op deze muur en binnen stonden vele zeer kleurrijke beelden. Het was verboden om foto’s te maken maar van de bewaker mocht ik er toch een aan de buitenkant maken.

In de tempel waren mensen offers aan het brengen met fruit. Na de rondgang door de tempel kreeg men een gezegende kokosnoot. Deze werd kapot gegooid om een boomstam. Daarmee zou je wens uit komen. We reden verder totdat we door de politie werden aangehouden. Langs de kant hadden we al verschillende controleposten gezien. We moesten stoppen omdat Lahi ingehaald zou hebben waar dat niet mocht. Toen hij uitlegde dat hij een auto passeerde die linksaf sloeg was het goed en konden we doorrijden. Als hij wel een bekeuring had gekregen had de politieagent zijn rijbewijs ingenomen. Lahi moest dan naar het postkantoor om de boete te betalen en met het ontvangstbewijs terug gaan naar de agent of zijn bureau. Dat moet binnen 14 dagen gebeuren anders wordt je rijbewijs ongeldig verklaard. Ook een manier om de boetes betaald te krijgen.
Na de lunch verlieten we de hoofdweg om naar Wilpattu National Park te rijden. Vlak voor het park stopten we bij een huisjes. Daar verwisselden we onze auto voor een safari-jeep. Lahi kon naast de bestuurder zitten en wij hadden zes stoelen in de open cabine tot onze beschikking. Na de toegangscontrole reden we het park in. Het is het grootste park van het eiland. Het is erg dichtbebost en de wegen waren eerst van rode leem en daarna gewoon mul wit zand. De fourwheel drive had er soms behoorlijk problemen mee. We maakten eerst een stop bij een watertje waar een krokodil naar iets aan het happen was. Vlak bij ons zat een adelaar op de grond.

Een eind verder lag een luipaard helemaal uitgerekt te slapen. Hij was door het dichte struikgewas amper zichtbaar.

Even later waren apen heel druk in de bomen op en naar aan het springen en aan het schreeuwen. Over de grond liepen twee luipaarden. Deze lieten zich af en toe door de bossages zien.
Bij een meer lagen twee krokodillen lekker te slapen met de bek open terwijl er ook een aan het zwemmen was.

Naast apen, herten, buffels, wapiti’s en schildpadden zagen we veel vogels en opvallend veel pauwen. Op de terugweg werden we aangenaam verrast door twee olifanten die net vertrokken bij een meertje.

Na een safari van 5 uur ruilden we de auto’s weer om en reden we naar ons hotel in Anuradhapura. Daar hebben we gedineerd. Het was buffet met soms erg lekkere gerechten maar ook hele scherpe. Het blijft nog even zoeken.

Vliegreis met hindernissen

Vrijdag, 17 augustus, zwaar bewolkt , 27

We hebben het overnachtingshotel verlaten en liepen weer naar het station. Het regende mar we konden gelukkig dicht langs de winkels lopen zodat we amper nat werden. Met de trein zij we naar de luchthaven gegaan. Daar hebben we de koffers afgegeven en konden we door de security heen. Dat verliep allemaal erg soepel.

Na het ontbijt zijn we rond 10.30 uur gaan boarden. We zaten net toen de captain doorgaf dat we een half uur vertraging hadden omdat we niet eerder mochten vertrekken. Hij had het goed ingeschat want om 12.00 uur was het zover dat we konden opstijgen. Het vliegtuig zat nog niet half vol.

We hadden een rustige vlucht totdat we vlakbij Abu Dabi waren. Door onze vertraging mochten we niet meteen landen maar moesten we in de lucht wachten.

We vlogen verschillende rondjes boven zee voordat we eindelijk de landing in mochten zetten. We hadden inmiddels zoveel vertraging dat we eigenlijk al hadden boarden voor onze volgende vlucht naar Colombo. We taxieden naar een platform waar we nog met de trap naar bussen moesten lopen. De warmte van bijna 40 viel als een loden deken over ons heen. Met de bus werden we naar de terminal gebracht. In deze terminal bleek dat we hier niet zoals gezegd weer aan boarden konden van onze tweede vlucht. We moesten eerst nog door een securtity check heen om vervolgens helemaal naar de andere kant van het luchthaven te moeten om daar weer in te kunnen stappen. Inmiddels werd op de borden al aangeven dat de final call voor deze vlucht al gegeven was. We renden door de taxfree winkeltjes heen en door haast eindeloze gangen om uiteindelijk bij onze gate aan te komen. Daar moesten we weer een trap af en stond een bus te wachten. Deze bracht ons naar het platform waar naast ons eerste vliegtuig de tweede stond te wachten.

Deze vlucht zat helemaal vol. We waren niet de laatste want na ons kwam er nog een buslading binnen. Met een half uur vertraging vlogen we door naar Colombo. Nadar we bij de douane onze visa hadden laten zien kregen we weer nieuwe stempels in ons paspoort en konden we de koffers op halen. We hadden er een hard hoofd in en helaas werd dat bevestigd. We stonden op een lijst van passagiers wiens koffers in Abu Dabi was achtergebleven. Na het invullen van formulieren werd ons verzekerd dat de koffers in de loop van de middag bij ons hotel zullen worden afgeleverd.
Buiten maakten we kennis met Lahi, die de komende drie weken onze chauffeur zal zijn. In een klein uurtje bracht hij ons naar ons hotel, dat een klein stukje boven Colombo ligt. Na een vlotte incheck kropen we rond 06.00 in ons bed. We waren zo betrokken.

Zaterdag, 18 augustus, zwaar bewolkt 27

Na een korte nachtrust, we hadden de wekker gezet zodat we nog wel even konden ontbijten, hadden we profijt van onze eerder ervaring om zonder koffer te zitten. In de handbagage hadden we zomers kleding en zwemkleding gedaan. Het was helaas helemaal bewolkt. Het hotel ligt pal aan zee.

Na het ontbijt zijn we toch nog maar even terug gegaan naar bed om nog een beetje bij te slapen. In de middag hebben we een frisse duik in het zwembad genomen. Rons half zeven ging de zon onder en was en meteen stikdonker. We lopen hier 3,5 uur op jullie voor.

Het diner was in het hotel. Dat was in buffervermogen waarbij allerlei gerechten voor je neus werden klaargemaakt. Dat smaakte prima al waren er wel enkele spicy gerechten bij, die even geblust moesten worden. We hadden inmiddels via de mail bericht gekregen dat de koffers op de luchthaven waren aangekomen. In een volgende mail werd vermeld dat ze geïdentificeerd waren en in de loop van de avond naar het hotel werden gebracht. Rond 22.00 uur negen we een telefoontje van de receptie dat de koffers er waren.
Na een heerlijk douch zijn we lekker gaan slapen.

Treinreis naar Dusseldorf

Donderdag, 16 augustus, half bewolkt, 26

We zijn weer vertrokken. We hebben de trein naar Arnhem gepakt.

Daar moesten we eerst nog een kaartje kopen voor de rechtstreekse trein naar Dusseldorf.

Het was een boemeltje dat regelmatig stopte maar precies volgens schema bereikten we om 15.30 uur deze stad. Vlak bij het station hadden we een hotel geboekt. Na een vlotte incheck zijn we de stad ingelopen.We hebben wat rondgekeken rond de Koningallee. Daarna zij we naar de Altstad gegaan waar we heerlijke schnitzel hebben gegeten. We zijn even doorgewandeld naar de Rijn. Daar was het gezellig druk omdat iedereen nog aan het genieten was van het mooie weer. In de avond zijn we teruggegaan naar het hotel.

Nieuwe reis, Sri Lanka is de bestemming

Hallo allemaal,

Er staat weer een reis voor de deur. We gaan naar Sri Lanka. Daar zal een chauffeur voor ons klaar staan die ons door dit land zal leiden. We sluiten af met een paar dagen op en atol op de Malediven.

Daar waar het kan, zullen wij de blog bijwerken zodat jullie mee kunnen reizen.

Veel leesplezier

Carla & Bernard

Naar huis

Dinsdag, 17 oktober, bewolkt 15

We vertrokken keurig op tijd van Kaapstad Airport. We zaten in eerste instantie niet bij elkaar. Bij de balie gaf men aan de de hele groep was ingecheckt en dat we in het vliegtuig zelf konden wisselen. Daardoor kon toch nog bijna iedereen op de stoel zitten naast de partner. Het was een rustige nachtvlucht.

Even na 10 uurtje de ochtend landden we veilig op Schiphol. Daar liepen we nog een kleine vertraging op omdat de paspoortcontrole te laat was opgestart stond daar een enorme rij. Door extra personeel en machines konden we toch na een kwartiertje doorlopen. Het voordeel daarvan was wel dat de koffers inmiddels al op de band rondgingen. We hebben afscheid genomen van de groep, waarmee we een geweldige reis hebben gemaakt. Zeker met de bende van 10 hebben we enorm veel gelachen en genoten van dit schitterende land. In drie weken hebben we nog maar een klein stukje gezien van het natuurschoon wat Zuid Afrika te bieden heeft. We hebben daarbij zo’n 4500 kilometer afgelegd. Het reizen in een groep is, zeker door de gezelligheid van de medereisgenoten, erg goed bevallen. Uiteraard waren er wel momenten waarop je op een bepaalde plaats wat langer was gebleven als we alleen gereisd hadden. Daar tegenover stond natuurlijk het gemak dat je nu niet zelf hoefde te na te denken over de route en door de verhalen van Marius wist wat we konden verwachten. Zijn Afrikaans was soms wat moeilijk te volgen omdat ze in die taal woorden vergeten of net anders uitdrukken. Maar ons hebben genoten.

Hiermee komt er weer een eind aan een mooie vakantie en aan het blog.

Bedankt voor het meelezen, de reacties en tot de volgende reis.

Kaap de Goede Hoop

Maandag, 16 oktober, zwaar bewolkt regen daarna halfbewolkt, 15/20

We hebben voor de laatste keer onze koffers gepakt. We reden naar het zuiden en kwamen eerst door de Goudkust van Kaapstad.

In een baai stapten we op een boot. De hemelpoorten gingen even open en het kwam met bakken uit de lucht. We voeren de haven uit en kwamen op een woelige zee uit. We konden nu zelf voelen waarom er geen boten naar Robbeneiland voeren. Het werd gelukkig weer droog. Op wat rotsblokken lagen enkele honderden zeerobben. De boot had moeite om door de golven heen te komen maar toen dat eenmaal gelukt was konden we de zeerobben van dichtbij bekijken.

We reden verder naar het zuiden met steeds mooie uitzichten op de Atlantische Oceaan aan de ene kant en een massief gebergte aan de andere kant. In het onderste puntje ligt het natuurreservaat Kaap de Goede Hoop. Op deze meest Zuidwestelijke kaap komen de Indische Oceaan en de Atlantische Oceaan elkaar tegen. Op het kaappunt staat een vuurtoren. Met een kabeltreintje zijn we naar de top gegaan. Alleen het laatste stukje naar de vuurtoren moesten we flink klimmen. Omdat het weer was opgeklaard konden we genieten van schitterende uitzichten.

Iets terug op de route was Kaap de Goede. Dat is echt het meest zuidwestelijke puntje. Daar sloegen de golven met een enorme kracht te pletter.

Op de weg liepen een familie struisvogel met vader, moeder en vijf jongen.

We verlieten het natuurpark en reden verder langs de Indische Oceaan. We maakten een stop bij een strand waar heel veel pinguïns waren. De pinguïns zijn heel klein. Daarna hebben we geluncht. We reden terug naar Kaapstad. Helaas viel de regen weer met bakken uit de lucht en vervloog de hoop om vandaag nog even op de Tafelberg te staan. We werden weer gedropt bij Waterfront om de tijd te doden voordat we naar de luchthaven gingen. Daar konden we snel inchecken.

Op de fotopagina staan nog meer foto’s van deze schitterende laatste dag.