Maandag, 20 augustus, half bewolkt, 33
Rond 09.30 kwam Lahi ons weer ophalen bij het hotel. We hadden een goede nachtrust genoten. In de ochtend hebben we verschillende bezienswaardigheden van het Boeddhisme bezocht. In vroegere tijden was Anuradhapura de boeddhistische hoofdstad van Sri Lanka. Nu is dat Kandy.We reden naar een rotsformatie, die door een vroegere koning aan de monniken was geschonken om te mediteren.

Vanaf deze rotsen kon je de verschillende stoepa’s van de stad zien liggen. We reden naar de eerste stoepa, de Niwanthakachetiya Maha Vidyalaya. Omdat dit voor de gelovigen een heilige plaats is moesten we onze schouders en benen bedekken. Verder mochten we geen petje of schoenen dragen.

We moesten dus blootsvoets het tempelcomplex bezichtigen. Na de ingang lag er los zand op de vloer dat al behoorlijk heet geworden was. We liepen een trap op. Voor elke trap staan twee wachters aan beide zijde en op de grond voor de trap ligt een maansteen. Zo werd elke ruimte beveiligd. In de ruimte bovenaan de trap was een offertafel geplaatst. Achter glas stonden verschillende Boeddha’s. Naast de trap was een vijver. Bij een van de wanden was een olifant in de stenen gegraveerd. Daarboven was een ruimte waar mensen hun wensmuntjes in probeerde te gooien.
We liepen een volgende ruimte in. Daar was een meterslange liggende Boeddha te zien. Op de grond zaten mensen te bidden. Aan het eind waren monniken hard op gebeden aan het prevelen. Ondertussen deden ze bij gelovigen wollen armbandjes om. We klommen de stoepa op. De stoepa is eigenlijk de schatkamer van een koning die in de stoepa zijn dierbaarste juwelen bewaarde. Tot slot was er nog een klein museum waar resten van een eerdere stoepa getoond werden. Deze waren uit de 6 tot 8 eeuw.

We deden onze schoenen weer aan en liepen een eind verder. Daar waren koninklijke zwembaden te zien. Er zijn er nog drie intact. Het water kwam vroeger via ondergrondse kanaaltjes uit het nabij gelegen meer. Nu staan deze droog. De koning had hier meerdere zwembaden omdat hij meerderde vrouwen had. Zo kon hij toch met zijn vrouwen tegelijk zwemmen, hij moest alleen af en toen van bad wisselen.

De volgende stop was bij een enorm Boeddha beeld. Deze Buddharawaka Dhamma Pitaya is gemaakt van cement. Rond de twee heilige Bodhibomen stonden kleine vitrines met steeds een andere Boeddha. Men gelooft dat er nu 22 Boeddha’s zijn geweest en wachten op nummer 23. Rond de stoepa waren 8 kleinere geplaatst die steeds een andere symboliek hadden.

We reden door naar het allerheiligste. Dat is een Boddhi boom die zo’n 3000 jaar geleden geplant zou zijn. Hij wordt nu dagelijks door vele duizenden bezocht om verlossing en genezing te vragen. Rond de boom is een complex gebouwd. De takken van de boom worden met gouden pilaren ondersteund. Overal waren mensen offers aan het brengen, zaten te bidden of te mediteren.

We reden naar de laatste stoepa die we zouden bezoeken. Onderweg kwamen we langs een stoepa die nog in aanbouw was. Vrijwilligers hadden een keten gevormd om met de hand steen voor steen naar boven door te geven zodat de metselaars de steen daar konden gebruiken. Men was nu al 10 jaar bezig. Het is niet bekend wanneer deze stoepa gereed zal zijn.

De laatste stoepa de Dakkhina Sthupa was zo wit dat je hem eerst bijna niet kon zien. Voor de ingang konden de gelovigen wierook kopen. Na een gebed liepen zij dan een rondje rond het gebouw.

We reden naar de lunch. Daar kregen we soep waarbij de vlammen uit je keel sloegen. Zelf Lahi, die van scherp eten houdt, vond dit te heftig. De overige gerechten waren wel smaakvol.

We verlieten de stad en reden verder naar het noorden. De groene rijstvelden maakten plaats voor dorre vlakke gebieden. Op een plaats werd zout gewonnen. We reden nu het gebied van de Tamils binnen. Tot 2009 was dit verboden gebied voor toeristen. De Tamils vochten voor een onafhankelijk land. Deze strijdbijl is nu begraven. Wel blijft het uiterste noorden het armste deel van het eiland. De weg was soms redelijk maar ook hele stukken slecht.

Op verschillende plaatsen was men wel bezig om hem te verbeteren. Op de hele route liepen de koeien gewoon los. Tot twee keer hadden we bijna een aanrijding omdat zo’n dame op het allerlaatste moment het nodig vond om toch maar even de weg op te lopen. De snelheid ligt gelukkig er laag. Er mag maximaal 70 gereden worden maar meestal schommelde de snelheidsmeter zo tussen de 30 en 40.

De routeaanwijzers zijn hier allemaal erg groot omdat elke plaats er in drie talen en dus drie verschillende geschriften op staat. Bovenaan staat steeds het Srilankees, de tweede is Tamil en de derde, gelukkig voor ons, Engels.
Op de grens waar in de Tamiloorlog veel is gevochten waren enkele monument opgericht.
Tegen 17.00 reden we Jaffna binnen. We hebben nog even lekker gezwommen en zijn het stadje een klein stukje ingelopen. Omdat het inmiddels donker was, was dat een hachelijke onderneming omdat ze geen trottoirs kennen en je dus constant moest op letten of je niet van de sokken werd gereden. Een koe had daar kennelijk geen last van want die liep rustig rond te banjeren en was de etalage aan het bekijken.