Verder naar het zuiden
Maandag, 9 oktober, regen 14
Nog steeds fatsoenlijke WiFi
We werden wakker van de stortregen op ons rieten dak. We hadden nog geluk want veel van de andere huisjes hadden een golfplaten dak waardoor ze er de hele nacht last van hadden gehad. De ellende was helaas nog niet over. Toen we in de stromende regen vertrokken bleek dat onze bus verre van waterdicht was. Aan de rechterachterzijde kwam het water in stromen naar binnen. Even later lekte ook het door de roosters van de airco. Binnen de kortste keren stond de bus gedeeltelijk blank. Om een beetje droog te blijven trokken sommige reizigers zelfs hun regenkleding aan. De airco begon ook enorm te stinken. We maakten een noodstop bij een tankstation waar Marius regelde dat er een nieuwe bus voor ons werd klaar gezet verderop op de route. .Door de airco uit te zetten en de dakluiken open te zetten verminderde de stank. Inmiddels waren zoveel stoelen doorweekt dat alle plekken nu bezet werden. We maakten vaker een tussenstop om de overlast te verminderen. Rond het middaguur kwam een andere bus ons tegemoet rijden. Het was gelukkig gestopt met regenen. Met vereende krachten hebben we de koffers en overige bagage naar deze bus overgeheveld waarna we onze reis weer konden vervolgen met inmiddels de vierde bus. We zijn benieuwd hoe lang deze mee gaat. Met onze nieuwe bus reden door een bergachtig landschap met graslanden en savannastroken. Daar liepen gnoes en kuddu’s op te grazen. Toen we hoger klommen werd het uitzicht weer weggenomen door een dikke mist, die na de top weer verdween. We kwamen uit in Grahamtown. In 1820 stichtte de Britten deze nederzetting die nu uit is gegroeid naar een stad van 70.000 voornamelijk zwarte inwoners. Hier hebben we geluncht. Een bezoek aan het “the observatory museum” kon helaas niet door gaan omdat het wegens omstandigheden was gesloten. We reden verder naar het zuiden. Het weer klaarde op en er waren weer blauwe gedeelte te zien. We reden langs Port Elisabeth. Dat is een grote havenstad. Na deze stad werd het landschap vlakker. De mensen leven eigenlijk van bosbouw maar omdat 15 tot 25 jaar duurt voordat er gekapt kans worden hebben ze als nevenactiviteit koeien en kippen. We reden een landtong op om de zon nog net te zien zakken in de zee. Bij achteruit parkeren van de bus raakte Ismael een paaltje. Daardoor remde hij stevig met als gevolg dat een van de reizigers door zijn stoel zakte.
Reacties
Reacties
Weer leuke verhalen wat heb ik gelachen om de bus waar steeds wat mee is
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}