Zondag, 8 oktober, zwaar bewolkt, 13

We konden uitslapen want pas om 10.00 uur werden we opgehaald met een pick-up om een klein eindje verderop weer af te stappen. We maakten een wandeling door de heuvels langs de kust.

Op een gegeven moment kwamen we bij een bootje uit. Dat bracht ons door een nauwe kloof naar de overkant waar een mooie waterval was. Het heeft de hele winter al veel geregend en daardoor was er veel water. De regen was welkom maar dat de temperatuur zo laag bleef was voor de mensen wennen. Men kent hier maar twee seizoenen. Een droge winter met temperaturen rond 15 en zomer met af een toe een stevige bui en 25. De zomer liet dit jaar nog op zich wachten.

Na het bekijken van de waterval voeren we door een stukje mangrove. Daarna konden we weer wandelen. Iets verderop was de volgende waterval. Daar moesten we op blote voeten doorheen. Het pad dat volgde was erg modderig en glibberig maar het lukte iedereen om zonder te vallen er door heen te komen.

We vervolgden onze weg over heuvels met grasland en mooie bloemen. Opeens konden we de zee en het strand zien. Via een steile afdaling kwamen we op het strand om even later weer terug te komen bij het hotel. Een leuke wandeling van 5 km was voltooid.

Na de lunch werden we met dezelfde pick-up weer opgehaald om een bezoek te brengen aan een van de dorpjes. We werden welkom geheten door een vrouw die ook de medicijnman was van het dorp en een schare kinderen. Uit een pan werd wat eten opgeschept dat we mochten proeven. Het was boerenkool en die smaakte bijna hetzelfde als thuis alleen de rookworst ontbrak. Daarna snee ze het brood dat ze in een tweede pan had gebakken. Dit brood was veel smakelijker dan het brood dat we in Lesotho hadden geproefd.

Een van de dames tilde een grote hoeveelheid hout op om dat op haar hoofd te leggen en daarmee te gaan lopen. De vrouwen zijn verantwoordelijk voor het hout en water.

Carla probeerde de stapel takken ook op haar hoofd te houden maar verder als een hand kwam zij niet. Een andere dame tilde moeiteloos een emmer met 25 liter water op haar hoofd en liep daarmee een rondje terwijl ze enkele danspasjes maakte. Het water komt uit verschillende tappunten maar moet dus wel naar de hutten gedragen worden. Omdat het koud en inmiddels ook guur was door een stevige wind werden we allemaal uitgenodigd om in hun huis te komen. Dat was een grote ronde hut met een deur en een klein raampje. Binnen was het helemaal leeg op wat matten die op de grond lagen na.

Bijna alle gerechten worden met mais gemaakt dat ze zelf verbouwen. Het mais werd gestampt in een holle boomstam. Dat mochten we ook proberen. Het gestampte mais werd daarna in een schaal gedaan. Door deze op een bepaalde manier te schudden werd het in drie soorten voedsel gescheiden. Het hele fijne was bestemd voor de varkens, het iets grovere voor de kippen en de maïskorrels voor de mensen. Op een steen werden die maïskorrels vervolgens weer tot meel vermalen. Ook deze huishoudens worden gerund door de vrouwen omdat de mannen elders werken. De jongens moeten volgens hun traditie besneden worden. Zolang dat niet gebeurd is mogen zij niet met de andere mannen eten maar worden zij als honden verbannen naar de kinderen. De gids gaf wel aan de dat deze traditionele manier van leven aan het verdwijnen is en waarschijnlijk met de volgende generatie verloren is.

Hierna werden er door de groep enkele liederen gezongen sloot men af het het Afrikaanse volkslied Cosi, dat het koor van Carla ook zingt.

We zijn van het dorpje terug gewandeld naar het hotel.