Maandag, 2 oktober, bewolkt, 23

We werden om 6.30 uur gewekt om na een heerlijk ontbijt rond 8 uur te vertrekken. We waren net de poort uit toen een van de reisgenoten e achter kwam dat hij zijn jas had laten hangen met daarin zijn paspoorten. Na deze valse start reden we naar Mliliwane. Daar hebben we eerst getankt omdat de diesel in Swaziland aanzienlijk goedkoper als bij de buren.  Bij dit tankstation was een moeder fruit aan het verkopen met een dochtertje. Dat meisje wilde met ons mee nadat we van haar moeder nagenoeg de gehele voorraad bananen hadden gekocht. In tranen moesten we haar achter laten. 

In dit resort zouden we eerst overnachten maar dat was nu niet mogelijk. Het resort ligt in een privé park. Dat was eerst eigendom van een blanke maar is nu aan de koning geschonken. Stroperij was hier een groot probleem. De mensen jaagden voor hun eigen voedsel. De straf voor stroperij is 7 jaar gevangenis. Omdat het wild nu van de koning is, steel je van hem en de straf daarvoor is 25 jaar. Er wordt nu veel minder gestroopt. In dit park is het enige echt gevaarlijke dier de krokodil. Bij de poelen mag je dan ook niet langer dan een paar minuten stilstaan omdat de kans op een aanval van de krokodil dan aanwezig is. Het lomp ogende dier kan tot 4 meter verspringen. We mochten voor het eerst wandelend een “gamedrive” doen. In het water zwom een krokodil en iets verder lopen lagen er twee op een eilandje. Aan de oever stonden bomen waren gele vogels ronde nestjes haalden gemaakt. In de nestjes kon je de jonge horen piepen. De ouders kwamen steeds met voedsel aanvliegen. Ze bleven dan fladderend aan de onderkant van het nest hangen om de jongen te voeren.

Op het grasland waar wel over liepen waren Pumba’s, antilopen en springbokken. Op twee bomen zaten grote witte vogels. Bij het resort zaten veel apen.

We reden een klein stukje om bij een winkel te stoppen waar ze de dieren van kaarsen maakten. Daar was een klein marktje bij. Hier hebben geluncht.Het eten in Swaziland is echt goedkoop. Een lunch inclusief een grote bel wijn kost voor de toerist 6 euro. De prijs van de locale bevolking zal dus nog wel lager liggen. We reden door de steden Manzini en Big Bend. Manzini is de voormalige hoofdstad. Onderweg naar Big Bend kwamen we veel vrachtauto’s tegen met suikerriet. Zij waren op weg naar de grote suikerfabriek die daar staat. We reden door een glooiend landschap met suikerrietvelden of waar de natuur nog zijn vrije gang mocht gaan. In de verte zagen we het gebergte dat de grens met Mozambique markeert. Nog veel mensen wonen in ronde huisjes van leem of krotten die zijn gemaakt van golfplaten. Rond de steden staan meer gewone huizen en ook enkele mooie villa’s. Bij een stop zorgde Ismael, onze chauffeur voor een ijsje omdat de temperatuur in de bus weer behoorlijk was opgelopen want de airco was nog steeds defect.

We reden langs allerlei krotjes. Er stond een opvallend mooi huisje tussen. Het verhaal gaat dat Kadaffi van Libië daar enkele jaren geleden langs kwam. Hij moest enorm naar het toilet en vroeg aan de bewoner of hij daar gebruik van het toilet mocht maken. Nadat de ruimte was schoongemaakt kon Kadaffi oplucht ademhalen. Toen we weer terug was in zijn eigen land gaf hij opdracht om voor die man een huis te bouwen.

We kwamen bij de grens uit. Daar moesten we weer een stempel aan de kant van Swaziland halen, lopende de grens over en weer een stempel om Zuid Afrika in te gaan. De dames aan de kant van Swaziland droegen allemaal slingers. We begonnen spontaan lang zal ze leven zingen. Toen ik aan een van dames vroeg waarom zij versierd was gaf zij aan dat het week van de douane was. Het was voor haar meteen aanleiding om mij te onderwerpen aan een enquete over mijn bevindingen van hun kleine koninkrijkje. Het zingen leverde veel lachende gezichten op. Een van de dames maakte zelf haar iPhone om ons te filmen terwijl dat normaal gesproken toch alleen maar boze blikken oplevert.

Na de grens stond zoals beloofd een nieuwe bus op ons te wachten. We hebben de koffers en andere spullen overladen. Ismael gaat met onze bus naar Durban om hem daar te laten repareren. Zolang houden we deze bus. Meteen naar de grens reden we door een wildpark waar de impala’s, apen en wrattenzwijnen liepen.  Met een klein uurtje kwamen we bij onze lodge uit. Deze lag midden in een wildpark. In de avond hebben we braai gehad. Dat is de Zuid-Afrikaanse variant van een barbecue.

Meer foto’s  staan dan op de fotopagina