Vrijdag, 29 september, bewolkt, 22

We werden om 5.30 uur gewekt om op gamedrive te gaan. De zon was net op maar had zich helaas verstopt achter een dik wolkendek. We stapten in een grote open truck. Ik had het geluk dat ik voorin mocht zitten. We reden het park in. Dit park is privé bezit en beslaat zo’n 8000 hectare. De eigenaar heeft het park naar zin eerste vrouw Hannah vernoemd. In dit park zitten naast heel veel grazers als koedoe’s impala’s en antilopen ook jaguars en luipaarden. We reden ruim een uur rond en kwamen verschillende dieren tegen. Zij waren echt in hun eigen gebied en trokken zich nauwelijks wat van ons aan. De katachtigen lieten zich helaas niet zien.

Na het ontbijt vertrokken we weer uit het park. We reden naar een canyongebied om de panoramaroute te rijden. We klommen behoorlijk en kwam opeen in de mist uit. Op de plek waar we de 32 kilometerslange en 700 meter brede kloof konden zien was het uitzicht minder van 10 meter. Dus helaas konden we ons geen beeld vormen van deze canyon en ging ons uitzicht letterlijk in de mist op. We reden de top over en daarna verdween de mist weer. Op het veld liepen enkele apen. Onze volgende stop was bij Bourke’s Luck Potholes. Hier heeft het water gaten gemaakt in de rosten.In het Zuid-Afrikaans heet dat kolkgaten. Ook waren er enkele watervallen. Een imposant gezicht hoe de natuur zijn eigen schilderijen kan maken.

We reden weer verder en het klaarde helemaal op. We kwamen langs Lisbon Falls. Twee watervallen naast elkaar. De volgende stop was bij God’s Window. Daar hadden we schitterend uitzicht richting Mozambique. Na de lunch, die iets uit liep omdat een van de reisgenoten naar de tandarts moest, hebben we koers gezet naar het Paul Krugerpark. We kwamen daar rond half vier aan. We sliepen in luxe tenten. We konden ons even opfrissen om ons daarna te meldde voor de eerste kennismaking met het Krugerpark. Het hele park is twee keer zo groot als Nederland. We zijn met open terreinwagens een klein stukje het park ingereden. Piet onze chauffeur beloofde dat hij zijn best zou dien im zo veel mogelijk dieren te spotten. Zeker wist hij alleen dat we impala’s zouden zien. Die zagen we inderdaad ook al meteen. Verder zagen we antilopen, koedoes, zebra’s en apen. We maakten een stop om de zonsondergang te beklinken. In de schemer zagen we in de verte een olifant lopen. Om het eind van de dag te vieren hadden de rangers een likeurtje en popcorn meegenomen. Dat hebben we midden in de bush verteerd. Daarna was het aardedonker. Dat gebeurt in een klein kwartiertje, van daglicht naar volstrekte duisternis. We reden terug. Piet scheen met een lamp in de bermen om nog meer dieren te kunnen zien. Zo zagen we in het schijnsel van zijn lamp zebra’s en impala’s. Rond half 8 waren we terug in de lodge. Daar kregen we het diner aanboden van de busmaatschappij voor het ongemak van gisteren. De tandartsganger deed er een drankje bij. Na een lekker warme douche konden we slapen onder een klambo