Zaterdag, 4 juni, zonnig en plensbuien, 31°, 225 miles in totaal 2276 miles

Na afscheid genomen te hebben van de eekhoorntjes, reden we weer richting de I-40. Op weg daarna toe waren op verschillende plaatsen vlooienmarkten waar mensen allerlei waar aan de man probeerde te brengen. We reden richting Nashville. Opeens veranderde het weer en werd het aardedonker. Een enorme onweersbui trok over ons heen. Op de highway stonden we nagenoeg stil. We hebben de eerste afslag genomen en hebben daar bij een tankstation even geschuild. De bui trok met enorme windvlagen en hevige regenval aan ons voorbij.

Na een kwartiertje was de lucht weer opgeklaard en konden we weer verder. Maar het was voor korte duur en nog geen 5 minuten later plensde het al weer. We stonden nu even in een file omdat twee vrachtauto’s elkaar geraakt hadden. Daarna klaarde het weer snel op en kwam de zon weer terug. We hadden de camping in Nashville al besproken en werden snel naar onze plaats gebracht. We hadden bewust deze camping uitgekozen omdat we hier met een shuttlebus naar het centrum gebracht konden worden. Na een telefoontje werden we inderdaad opgepikt en in een half uurtje naar het centrum gereden. We werden bij een muziektheater uitgezet. Hier konden we voor de terugweg ook weer wachten zodat we konden worden opgepikt. Nashville leek een normale Amerikaanse stad met enkele wolkenkrabbers. We liepen de heuvel af en kwamen op Broadway uit. Dat was een complete verrassing. Aan beide zijde van de straat waren cafés, souvenirwinkels en shops voor hoeden en laarzen. Uit de cafés klonk luide live muziek. Het was er druk op de verbrede trottoirs. Overal liepen groepen jongeren die bachelor party’s aan het vieren waren. Sommige hadden daarbij de meest belachelijke outfits aan. Er reden verschillende bierfietsen rond. We hebben dit even op ons in laten werken en zijn toen de Broadway afgelopen. In een van de bootsstores heeft Carla een paar laarzen gescoord.

We zijn daarna naar het Country Music Hall of Fame Museum gelopen. Dat is een groot gebouw dat uit drie delen bestaat. In het onderste gedeelte zit het museum, de middelste laag is een concerthal en op de bovenste verdieping zit een muziekstudio.

We kochten kaartjes en moesten even wachten. Daarna werden we meegenomen naar een theater waar een korte film over de geschiedenis van de muziek in Amerika en Nashville in het bijzonder. Samen met Memphis is dit namelijk de bakermat voor de muziekstudio’s zoals we die nu over de hele wereld kennen. Na de film konden we het museum doorlopen. Dat begon half jaren 50 met de eerste artiesten die hun muziek hier kwamen mixen. Van deze artiesten waren de muziekinstrumenten en gouden en platina platen tentoongesteld. Ook waren er complete podia nagebouwd.

Hierna werd het museum en stuk actiever. Je kon zelf met instrumenten meespelen of in het achtergrondkoor van Ray Charles optreden. Aan de instrumenten waren koptelefoons bevestigd zodat alleen jij hoorde wat je aan het spelen was. In de volgende ruimten kon je als producer zelf mixen en opnamen maken. De expositie ging verder met de geschiedenis van de Grammy Awards, de belangrijkste Amerikaanse muziekprijs. Eerst werd uitleg gegeven hoe een Grammy gemaakt werd daarna kwamen er verschillende artiesten voorbij in hun optreden tijdens de uitreikingen in de loop der jaren.

De laatste zaal was ingericht voor de country music. Hier hingen de gouden elpees die waren uitgereikt. Het was leuk om te zien dat er ook gouden cassettebandjes bij waren. Roy Orbinsson, TOTO en Jimmy Hendriks sloten de tentoonstelling af.

We liepen via het gemeentehuis terug naar Broadway. Overal in het centrum staan oude uit de 18^e eeuw daterende gebouwen naast wolkenkrabbers.

Op Broadway zijn we een cafe ingelopen. Daar trad een vrouwenband op met lokale muziek. Een ouder echtpaar uit Kentucky was daarop aan het dansen. De muziek had door de violen en contrabas Ierse klanken. De cafés zien er allemaal hetzelfde uit. Meteen naast de deur is een podium voor de band. Dan een ruimte waar het publiek kan staan, waarna aan een kant van de zaak tot aan het eind de bar begint. Zo’n kroeg is dan 50 tot 60 meter diep. Verschillende kroegen hebben meerdere verdiepingen. Sommige hebben ook een dakterras. Op elke verdieping treedt een andere band op. Ondanks de rijkelijk vloeiende alcohol hing er overal een gemoedelijke sfeer. Na enige tijd zijn we doorgelopen naar een tweede café waar we een heerlijk burger gegeten hebben. Daar traden twee dames met gitaar op die verschillende nummers zongen.

We hebben de shuttlebus weer opgezocht. Er gingen nog meer mensen terug. Drie dames hadden duidelijk te diep in het glaasje gekeken. De chauffeur had er enorm schik in maakte steeds grapjes waarbij aan de “guy’s from Holland” gevraagd werd wat we ervan vonden. Nashville is een apart stukje Amerika. We hebben ons hier prima vermaakt.