Woensdag, 1 juli, Skare – Sandnes, zonnig, 25, 220 km ( totaal 6630 km)

We verlieten Skare en kwamen in een andere wereld uit. Na een tunnel waarin we behoorlijk klommen kwamen we in een sneeuwlandschap uit. Op het meertje was nog ijs. Overal in Noorwegen is het nog steeds te koud voor de tijd van het jaar. Op sommige plaatsen zijn zelfs skipistes weer open gegaan die normaal in april sluiten omdat er voldoende sneeuw lag.. Vandaag belooft een mooie dag te worden met hoge temperaturen. We reden verder via de E13. Dat is een smalle zeer bochtige weg. Overal zijn inhammen gemaakt waar tegenliggers elkaar kunnen passeren. De bochten zijn niet te overzien en het is maar goed dat er nauwelijks verkeer is. De omgeving is prachtig. We reden langs de kustlijnen van de fjorden om even later zo’n fjordenrug over te klimmen. Pas na een uur rijden verlieten we de nauwe fjorden en reden we door weilanden met schapen. De route bracht ons bij de eerste veerboot voor vandaag. In een klein half uur werden we naar de overkant gebracht. Daar was het landschap nog glooiender en waren er grote weilanden met koeien. We reden naar Jorpeland om daar de afslag te nemen naar de Preikestolen te gaan. Dat is een grote klif die ruim 600 meter boven het fjord hangt. Het heeft loodrechte wanden. We konden nog een kleine 6 kilometer de berg op rijden voordat we naar een parkeerplaats werden gedirigeerd. Daar hebben we de wandelschoenen en sportkleding aangetrokken. Het was inmiddels strak blauw en 25 graden. We moesten een route lopen van 3,8 km waarbij we een hoogte verschil van 604 meter moesten overbruggen. Het eerste stuk liep over een bospad dat eindigde met een stenen trap. Daarna kwamen we op een plateau waar we een tweede parkeerplaats voor bussen en een mooi meer konden zien liggen. De route voerde verder omhoog. Na het plateau was het pad bezaaid met rotsblokken die redelijk vlak waren neer gelegd. Het ging eerst een stuk op en daarna weer neer om bij een stuk moeras uit te komen. Daar was een houten looppad over gemaakt. Dat liep wel even lekker. Daarna werd het steeds zwaarder. Het pad liep steil omhoog en we moesten over rotsblokken klauteren. Na ongeveer 2,5 kilometer daalden we weer en kwamen bij wat kleine bergmeren uit. Echte waaghalzen waren hierin aan het zwemmen. De route werd vervolgd over grote stenen plateaus, die over gingen in een smal pad met rotsblokken en houten trappen. Hier waren kettingen bevestigd omdat we vlak langs een steile afgrond van 300 meter liepen. Na dit smalle stuk kwamen we weer bij plateaus uit die echter veel steiler waren. We zaten nu in de laatste kilometer, maar het was te voelen dat we ruim 2 uur aan het klimmen waren. Na de laatste bocht kwam de bevrijdende klif in zicht. Het is een uniek fenomeen. Het is een groot plateau van 25 bij 25 meter dat uit de rotsen steekt met loodrechte wanden. Het uitzicht over het Lyseboth fjord is magnifiek en is een grote beloning voor de inspanning die je moet leveren om hier te komen. Door het mooie weer waren er veel mensen die de tocht aangedurfd hadden. Er waren zelfs kinderen van 5 a 6 die naar boven waren geklommen. Dat wordt wel afgeraden maar de Noren vinden het leuker om het hele gezin zo’n trip te maken dan de kinderen beneden in de crèche onder te brengen. Dicht bij de rand zijn er mensen die zich in allerlei standen laten fotograferen, terwijl zij letterlijk op het randje balanceren. Er zijn geen hekken of kettingen geplaatst. Je kunt dus niet zover gaan als je zelf durft. Ondanks deze angstaanjagende capriolen zijn er nog nooit ongelukken gebeurd,

Na een verdiende rustpauze hebben we ons weer overeind gehesen om de weg naar beneden beginnen. Dat liep wel makkelijker als omhoog maar je moest wel erg geconsenteerd blijven bij de rotspartijen. Bij de meertjes hebben we even met de voeten in het ijskoude water gezeten. Na ruim 5 uur waren we weer bij de auto terug.

Na de verzorging van de inwendige mens zijn we naar ons hotel in Sandnes gereden. Daarvoor moesten we nog een keer met de ferry over. In Sandnes hebben we bij de Thai gegeten om daarna lekker te gaan slapen na deze vermoeiende maar wel erg mooi dag.