Dinsdag, 23 juni, Alta – Tromso, regen 12, 285 km ( totaal 4345)

Meteen nadat we in Alta waren vertrokken, begon het te regenen. Eerst een beetje motregen en daarna viel het met bakken uit de lucht. We reden het Altafjord in. Dat is zo’n 90 kilometer lang. De weg kronkelde langs de oevers van het fjord. Op sommige plaatsen moesten we over uitlopers klimmen. Dat waren steile hellingen waar we dan over heen moesten. Op verschillende plaatsen was men bezig om tunnels aan te leggen zodat men als die klaar zijn niet meer bovenover hoeft. Op die plekken was men ook aan de doorgaande weg bezig. Op twee plaatsen werd dat met verkeerslichten geregeld omdat er nog maar een rijbaan beschikbaar was. Na het Altafjord werd de weg breder. We kwamen bij het volgende fjord uit. Om ons heen waren hoge met sneeuw bedekte bergen te zien. De toppen konden we door de laaghangende bewolking niet zien. Bij een beklimming reden we nagenoeg door de sneeuw. Tijdens die beklimmingen verdwenen de bomen ook en kwamen we weer op een soort toendra uit. In een klein zaakje langs de route hebben we koffie gedronken. Daar werd een warme wafel bij geserveerd. Het zaakje was het middelpunt van het dorpje, het was de supermarkt, de bibliotheek, de benzinepomp en het verkooppunt van de loterij. De dame was er nog steeds trots op dat zij het lot had verkocht waarop ruim 1 miljoen kronen was gevallen.

Na 200 kilometer kwamen we uit in Olderdalen. Daar hebben we de ferry genomen naar Lyngseidet. Dat is een overtocht van 40 minuten. De auto hebben we geparkeerd en zijn toen in de kantine gaan zitten. Op het dek was het te koud en te nat om lang te verblijven. In Lyngseidet reden we weer van de boot af om een kleine 20 kilometer verderop de volgende ferry te nemen van Svenby naar Breitvikiedet. Dat is maar een stukje van een kwartiertje. Het was inmiddels droog geworden. Een half uur later reden we Tromso binnen. Tromso ligt op twee eilanden en worden verbonden met een aparte ranke hoge brug. Ons hotel lag in het centrum. We hebben in het centrum wat rond gewandeld. Het centrum bestaat uit oude houten huizen met daartussen hypermoderne gebouwen. In het midden staat een grote houten kerk. Deze was van binnen erg kaal. Behalve twee glas in loodramen en een groot schilderij was er in het geheel geen versiering aangebracht. Het zonnetje kwam er nu voorzichtig door. Vlak onder de brug aan de haven is het poolmuseum. Daar werd uitgelegd hoe de eerste expedities naar de noordpool gestalte kregen. Nadat Willem Barentsz als eerste geprobeerd heeft om via het noorden een route naar China te vinden zijn er daarna heel veel pogingen ondernomen om dit stukje wereld te ontdekken. De mannen waren vaak enkele jaren op expeditie. Om te overleven jaagden zij op beren en zeehonden. Later waren er jagers op walvissen en walrussen, die alleen voor de dieren gingen en ontdekkingsreizigers en wetenschappers die het magnetische noorden wilden vinden. Dat waren interessante verhalen.

In een aparte ruimte werd uitgebeeld hoe de winter er op Spitsbergen uitziet. In een geheel donkere ruimte brandde enkel een beetje blauw licht. Aan de wand hingen foto’s van dieren. Met een zaklamp kon je deze bekijken. Zo kreeg je enig idee hoe het is om drie maanden van het jaar geen zonlicht te zien. Er was ook een timelapse film gemaakt. Deze gaf in een paar minuten een foto van elke dag gedurende een jaar. Je kon dus goed zien wanneer er een pak sneeuw lag (van september tot mei) en hoe donker het in de maanden november – januari was.

We hebben gedineerd in een restaurant aan de haven. Daar lag de Kong Harald. Dat is het schip waarmee we over enkele dagen van Trondheim naar Bergen zullen varen. Terwijl wij zaten te eten voer hij uit. We zien hem straks in Trondheim wel terug.