Donderdag, 15 december 2011, zonnig, 31

Even na achten werden we door een nieuwe chauffeur opgehaald. Van de gids wisten we al dat deze meneer geen enkel woord Engels sprak. We reden door een redelijke ochtendspits Phnom Penh uit. We staken de Mekong rivier over en reden richting het noorden. De weg werd al snel erg slecht. Hij was vol gaten en kuilen en op sommige plaatsen was er helemaal geen asfalt.

Er waren grote vlakten met rijstvelden. De woningen waren houten paalwoningen. Omdat de Mekong elk jaar ver buiten zijn oevers treedt wonen de mensen eigenlijk op de tweede verdieping. In de droge periode wordt de onderste verdieping gebruikt om in de schaduw in de hangmat te hangen, te spelen door de kinderen of het gewoonlijke huishoudelijke werk te verrichten.

Toen we verder naar het noorden reden werd de omgeving steeds armoediger. Er waren nu eigenlijk alleen nog maar hutjes. Deze hebben geen elektriciteit. De mensen wasten zich buiten door water over zich heen te gieten. In de dorpjes was de fietshandelaar groter dan de verkoper van brommertjes. Op de vrachtauto’s zaten de mensen gewoon boven op de vracht. Zij reden mee om deze ter plaatse weer te lossen.

De plaatselijk bus zat afgeladen vol. We zagen zelfs een bus waar achter twee brommers met touw waren vastgebonden. De kinderen fietsen in grote aantallen in hun schooluniform naar school. Het favoriete vervoermiddel was verder een kar getrokken door witte koeien of een paard.

De koeien zijn broodmager en worden ook gebruikt om het land met de ploeg te bewerken. Het is hier tropisch warm, dus konden we de rijstvelden weer in alle kleuren zien. Sommige gedeelten waren net ingezaaid, andere waren al groen en op de volgende waren vrouwen in een rij bezig om met een sikkel de rijst te snijden.

Bij een stop onderweg kon men gefrituurde spinnen eten. Dat hebben we toch maar niet aangedurfd.

Na ongeveer 3 uur, we hadden toen pas 90 kilometer afgelegd werd de weg een stuk beter en konden we wat meer doorrijden. Na ruim vijf uur zette de chauffeur ons af bij ons hotel in Siem Reap. Cambodja is echt nog een ontwikkelingsland. Je kunt de reisafstand beter in uren aangeven want kilometers zeggen hier niet zo veel als je naar de toestand van de wegen kijkt. In de regenperiode is het nog moelijker begaanbaar.

Na de incheck werden we door de lokale gids aangesproken. Hij heeft het programma van de laatste dagen van de reis met ons doorgenomen.

We zijn het stadje ingelopen om te gaan lunchen. Het was lekker warm zonder de vochtigheid die we vaak in andere landen rond de evenaar gevoeld hebben. In de middag hebben we even gezwommen. Omdat het zwembad van het hotel in de schaduw lag hebben we op de vierde verdieping een privé zonnedak gemaakt door daar twee stoelen naar toe te slepen. Zo konden we toch nog even genieten van de zon voordat hij achter het gebouw onder ging.

’s Avonds zijn we naar het centrum gelopen. Daar bleken diverse night markets te zijn waar allerlei souvenirs werden aangeboden. De paden waren verrassend breed en erg schoon. Het was duidelijk dat hier alleen toeristen komen. De prijzen zijn nog lager dan in Vietnam.

We hebben gegeten bij een tijdelijk restaurantje aan de straat. We hebben daar Cambodjaans gebarbecued. We kregen een kookstel op tafel met een ronde schaal die in het midden opliep. In de buitenste rand werd water gedaan. Daarin konden we de groente koken. Op het middengedeelte konden we het vlees en de vis bakken. In het begin was het even wennen maar daarna smaakte het prima. Hierna hebben we nog een paar markten bezocht waarna we het hotel weer opzochten.