Zondag, 11 december 2011, zonnig, 32

Na het ontbijt werden we opgewacht door onze chauffeur en een nieuwe gids. We reden via de nieuwe highway Saigon uit. Het was rustig omdat het zondag was en veel mensen dan toch vrij zijn. Net buiten Ho Chi Minh reden we een hagelnieuwe weg op. Deze was net opgeleverd en had een vermogen gekost. Na de eerste zware regenbui waren er echter de nodige gaten in het wegdek gevallen. De weg werd daarom op veel plaatsen al weer gerepareerd. De weg was nu vrij maar volgend jaar gaat er tol geheven worden. De verwachting is dat er dan alleen nog toeristen rijden omdat de Vietnamezen de kosten niet willen betalen en gewoon de drukkere hoofdweg nemen die wel gratis blijft.

We reden door enorme rijstvelden. Men kan hier drie keer paar jaar oogsten. De grond is zo vruchtbaar dat de rijst gezaaid kan worden in plaats van plantje voor plantje gepoot te worden. Er zijn ook machines ontwikkeld om de rijst te oogsten. Hiermee zal het met sikkel afsnijden van de rijst tot het verleden gaan behoren. In dit gebied waren er ook weer grote tegenstellingen. De ene boer liep nog met zijn buffalo's terwijl een paar velden verderop de nieuwste machines bezig waren.

We reden nu de Mekong delta in. Hier wonen ongeveer 19 miljoen mensen.

We verlieten de freeway en kwamen bij de Saigon rivier uit. Daar stapten we over op een bootje.

We voeren eerst naar een dorpje waar een hele familie bezig was om van kokosnoten heerlijke snoepjes te maken. Ook werd er rijstcorn gemaakt. Dat lijkt erg op popcorn maar er worden rijstkorrels als basis gebruikt.

Hierna voeren we de Saigon rivier op. Deze is hier ruim twee kilometer breed. Er is een verschil in getij van bijna 2 meter. Dat wordt door de vissers gebruikt om vlak bij de oever visvallen te maken. Bij hoogtij zwemt de vis er in en als het water gaat zakken kan hij niet meer terug.

We staken de rivier over. In het midden wordt veel zand gebaggerd. Dat wordt verkocht aan heel zuid Azië. Aan de overkant voeren we een smalle zijrivier in. De woningen aan de kant zijn alleen per boot of over het pad langs de oever met fiets of bromfiets te bereiken. Er heerst hier nog een enorme rust.

Na een tijdje meerden we aan en kwamen we bij een groot herenhuis in Franse stijl uit. Daar kregen we een optreden van vier heren en twee dames. Drie van de heren bespeelden snaarinstrumenten, die de anderen zongen hierbij.

Toen we terug kwamen bij de boot, bleek dat deze inmiddels was doorgevaren. Zijn doorgang was te laag nu het waterpeil nog verder gedaald was. We werd nu een stuk per roeiboot vervoerd.

Een paar kilometer verderop lag onze boot op ons te wachten. Nadat we waren overstapt, werden we naar onze homestay gebracht. Daar kregen we een kamer op de eerste verdieping met een opmerkelijk hoog bed.

Na de lunch hebben we een tijdje heerlijk in de tuin van de homestay in het zonnetje gezeten.

Om half vier zijn we op de fiets gestapt. De voertuigen waarop we zouden rijden hadden hun beste tijd gehad. Ze stonden in de laagste stand, zachte banden en nauwelijks remmen.

We reden over een zandpad langs de oever van de zijrivier. Even verderop reden we een verharde weg op. Na een bruggetje kwamen we weer op een smal pad uit dat langs een riviertje slingerde. We reden zo vlak langs de huisjes en hutjes. Er waren veel vertakkingen van de rivier. Steeds als we die over moesten was er een boogvormig bruggetje. Inhalen en tegemoetkomend verkeer ging maar net. We maakten zo een mooie tocht door het gebied. Bijna op het eind reed Carla een lekke band maar dat mocht de pret niet drukken. Kijk bij video's voor een filmpje.

Hierna hebben we lekker in een hangmat uitgerust van de inspanning.

Na een warme douche gingen we de keuken in. We hebben daar gefrituurde springrols gemaakt. Daarvoor moesten we een mengeling van groenten en vlees op rijstpapier leggen en deze strak oprollen. Daarna werden ze een kleine tien minuten in oliegebakken. Hierna gingen we aan tafel. Naast de springrols kregen we een olifantenvis te eten.

Zoals we inmiddels gewend zijn, smaakten het prima. Er waren nog twee gasten in het guesthouse. Dat waren twee Nederlandse meiden die net aan hun avontuur begonnen. We hebben een tijdje gezellig zitten kletsen waarna het bedtijd werd.

Maandag, 12 december 2011 , zonnig, 32

Om half vier werden we wakker van een omroepinstallatie. De gids vertelde dat daar elke ochtend het propaganda nieuws wordt voorgelezen. De mensen hier gebruiken het ook als wekker want er was daarna een behoorlijke bedrijvigheid van voorbij varende boten. De schroefpropeller die de boten aandrijft lijkt soms wel om een helikopter.

Na het ontbijt voeren we eerst naar een fruittuin. In deze tuin van bijna 2 ha werden allerlei soorten fruitbomen geteeld. Zo waren er kokosnoten , mangos en Jack fruits

We voeren de zijrivier uit en staken de Saigon rivier weer over om aan te meren bij een steenfabriek.

Hier werden de stenen gebakken voor de huizenbouw. De klei komt uit de rivier. Deze wordt de mallen gevormd waarna ze een paar weken in de zon liggen te drogen. Daarna worden ze opgestapeld in een grote korfvormige oven. Dat wordt allemaal door een gezin gedaan die per oven betaald worden. Als de gedroogde kleivormen zijn opgestapeld wordt de oven aangestoken. Als brandstof wordt afgekeurde rijst gebruikt.

Deze wordt voor een habbekrats opgekocht en zorgt voor een constante temperatuur in de oven. Na 72 uur worden de stenen weer uit de oven gehaald. Ook dat is weer allemaal handwerk. De stenen zijn nu klaar voor de verkoop. De as wordt weer aan de boeren terug verkocht om als mest te dienen.

We voeren door tot in Vingh Long. Daar stond de chauffeur ons op te wachten. We reden nu verder in westelijke richting de Mekong delta in. Overal waren riviertjes en kanaaltjes. We staken met een ferryboot een breder gedeelte over. Er is al wel een planning gemaakt voor een brug maar dat is stil komen te liggen nadat een andere in aanbouw zijnde brug is ingestort. Uit het onderzoek bleek dat het ongeluk, waarbij 200 doden vielen, was veroorzaakt door gerommel met de materialen. Het oorspronkelijke Japanse staal was verkocht en vervangen door oud spul uit Vietnam. Hierdoor was het draagvermogen onvoldoende en knalde de brug nog tijdens de bouw in elkaar.

We reden nu door Long Xuyen. Dat is een grote stad. Er zijn hier fietsen met daarachter een soort aanhangwagentje waarop weer van alles vervoerd wordt.

We reden verder langs de rivier. Er waren opvallend weinig auto's. De hutjes waren weer terug en zelfs een enkele karren getrokken door twee buffalo's. Op sommige plaatsen was nog te zien hoe hoog het water tijdens de laatste overstromingen heeft gestaan.

We reden Chau Doc binnen om even later in ons hotel in te checken. We hebben op de lokale markt geluncht omdat we geen restaurant konden vinden. De rest van de middag hebben we lekker genietend van het zonnetje doorgebracht, waarna we nog een frisse duik in het zwembad namen.

Hierna zijn we het stadje nog even ingelopen en hebben we een bezoek gebracht aan een boeddhistische tempel. ’s Avonds hebben op een boot op de Mekong rivier gedineerd.

Hiermee nemen we afscheid van Vietnam want morgen varen we naar Cambodja.