Vrijdag, 9 december 2011, regen en bewolkt, 29

We werden al vroeg opgehaald bij het hotel. We hadden een lange trip voor de boeg naar Ho Chi Minh City, het voormalige Saigon. We vertrokken in de stromende regen. We merkten nu pas goed dat Da Lat op een hoog plateau ligt want we begonnen met een stevige afdaling. We reden door een bosrijk gebied. Het was inmiddels droog en een flauw zonnetje zorgde voor voldoende verwarming om de dampen uit de berghellingen te laten opstijgen. Dat is altijd een mooi gezicht.

Na de afdaling kwamen we op een nieuwe tolweg uit. Deze was prima te berijden, maar het werd duidelijk minder toen we weer op de oude weg terug kwamen. Het was hier redelijk vlak en er waren rijstvelden en bananenplantages. We begonnen weer te klimmen en de omgeving veranderde. Er waren nu alleen nog maar koffie- en theeplantages om ons heen. De koffiebonen waren net geplukt en lagen in de voortuinen van de woningen te drogen.

Er waren ook weer meer hutjes te zien. Na de stop in Di Linh klommen we nog verder en kwamen we op de top van de Boa Loc pas. Na de afdaling kwamen we in een duidelijk armer gebied uit. Er stonden veel hutjes, de mensen reden op veel oudere bromfietsen en er waren ook opvallend veel mensen lopend onderweg.

De koffie en theeplantages hadden plaats gemaakt voor rubberbomen. Onder aan de stammen van deze bomen hangen bakjes waar een vloeistof indrupt, waarvan rubber gemaakt kan worden.

We staken een rivier over. Aan deze rivier was het La Nga meer. Daar woonden vissers in drijvende woningen.

We kwamen steeds dichter bij Hoi Chi Minh en reden de ons welbekende AH1 weer op. Vanaf hier was het nog 70 kilometer naar de hoofdstad. De weg liep door het glooiende landschap met aan beide zijde steeds een enorme bedrijvigheid aan allerlei soorten winkeltjes en werkplaatsjes.

Vlak voor Saigon liep het verkeer voor het eerst in deze vakantie vast en hadden we een stukje file. Toen we Hoi Chi Minh eenmaal binnen waren, viel als eerste op dat er een aparte afgeschermde rijbaan voor de brommertjes was. Pas in het centrum kwam dit weer bij elkaar. De wegen in de stad zijn duidelijk breder dan in Ha Noi, mogelijk dat het verkeer daardoor minder chaotisch leek.

We namen afscheid van onze chauffeur, hij gaat weer terug naar NHa Trang en we checkten in in ons hotel, dat midden in het centrum ligt. Na een verlate lunch, het was inmiddels half vier, zijn we de stad verder ingelopen. Ho Chi Minh lijkt veel op een westerse stad, brede straten met overal winkels en shopping malls. Het knusse mierennest gevoel van Ha Noi vindt je hier niet.

Aan de rand van de Saigon River staat de Saigon Skydeck Tower. In deze toren van 262 meter is op de 49 verdieping een skydeck gemaakt, waarop een 360 rond een uitzicht over de hele stad hebt. Je krijgt dan pas een idee hoe groot deze stad eigenlijk. Het heeft ongeveer 10 miljoen inwoners.

Toen we weer beneden waren, werd het al snel donker. Overal ging de verlichting aan en dat gaf in de kersttijd een aparte sfeer omdat bijna alle winkels hieraan uitbundig mee doen.

De eerste indruk van Ho Chi Minh is dat de stad niet kan tippen aan Ha Noi, maar misschien moeten we morgen onze mening daarover bijstellen als we meer van de stad gaan bekijken.