Maandag, 5 december 2011, bewolkt en motregen, 25

Na het ontbijt werden we opgehaald om naar een kookles te gaan. We kwamen in een klas met 11 kookgierige. We gingen eerst de ingrediënten kopen op de plaatselijke markt.

Deze markt leek erg op de markt in SaPa die we eerder bezochten. Hier was alleen een veel grotere visafdeling omdat Hoi An natuurlijk aan zee ligt.

We kochten allerlei soorten groenten, vlees en garnalen in. Hierna konden we plaats nemen in een boot. Met deze boot voeren we in ruim een half uur naar een klein eiland. De aankopen hadden we in rieten manden gedaan. Een oudere dame stond ons op te wachten om deze manden op de Vietnamese wijze met een juk te dragen. Ik mocht dat van haar overnemen.

We kwamen bij onze kookplaats aan. Daar zijn we in kleine roeibootjes gestapt. Hiermee voeren we door een soort mangrove bos van kleine kokosnootbomen.

Een stuk verderop zijn we uitgestapt bij een klein dorp. Dit dorp heeft met de laatste regentijd nog geheel onder water gestaan. In de huizen heeft het water ruim 2 meter hoog gestaan. De schade was weer gerepareerd, alleen de elektriciteit was nog niet hersteld. In de eerste woning die we bezochten, liet men ons zien hoe van rijst rijstmeel wordt gemaakt door de rijst met water tussen twee molenstenen door te draaien. Deze rijstmeel wordt gebruikt in allerlei gerechten. Zo kregen we nu een soort kroepoek.

Bij het huis was een soort ara, die allerlei woorden riep. De gids wilde het eerst niet vertalen, maar het was schuttingtaal die het diertje uitkraamde. In het tweede huis had men een magische tafel. Deze ronde tafel kon door de geest van de mensen die hun handen licht op de tafel legde worden rondgedraaid. Echter als de man des huizes dat niet wilde, kreeg je hem niet van de plaats. Er zal wel een trucje achter zitten, maar het wel vermakelijk om te zien.

Hierna roeiden we weer terug naar de plaats waar we zouden gaan koken. We moesten eerst onze handen wassen. Dat gebeurde door met een houten pollepel water uit een kan over je handen te schenken. Hierna kregen we een keukenschort voor. Per tweetal hebben we eerst soep gemaakt. Eerst werden kruiden fijngestampt, daarna mocht het water en verschillende stukken vlees worden opgezet. Al roerend kwamen hier nog de nodige ingrediënten bij.

Daarna moest de soep bijna twee uur staan pruttelen. We zijn verder gegaan met het volgende gerecht. De kok liet ons eerst zien wat de bedoedeling was en daarna mochten wij het gaan proberen. We maakten een salade rol. Hiervoor moesten we een vel rijstpapier nat maken en op een plank leggen. Vervolgens werd een blaadje sla als ondergrond gebruikt. Daarop werden de groente gelegd. Daarna werd het pakketje een slag opgerold. Hierna werden de garnalen toegevoegd en werd de rol verder opgerold en klaar was je voorgerecht.

Hierna kwam een hartige pannenkoek. We bakten eerst de beef en garnalen aan. Het rijstmeel was al voor ons gemaakt. Het beslag ging in de pan waarna de rest werd toegevoegd. Na een paar keer omkeren, was de pannenkoek klaar om gegeten te worden.

Het derde gerecht was Bun Bo Nam Bo, of te wel een salade met vermicelli rijst en beef. We maakten eerst alle groene groente kort, daarna bakten we de uitjes bruin. Vervolgens moest de beef gebakken worden. Dat was nog een hele klus om deze met je jobsticks te draaien. Het geheel werd netjes op een bord gelegd. Over het vlees werden de uitjes gelegd en daarboven gebakken pinda’s. Een takje mint was de finishing touch.

Tot slot werd de soep afgemaakt tot een Pho Bo Ha Noi, Hanoi stijl beef noedels soep. Het zag er allemaal zo gemakkelijk uit en het smaakte nog goed ook. We kregen de recepten mee en ook een paar grotere jobsticks om thuis het nog eens een keer te proberen om dezelfde gerechten op tafel te krijgen. Dat zal niet mee vallen omdat hier alles al in de juiste proporties werd aangereikt en alle ingrediënten uiteraard ook voorhanden waren.

Toen we weer terugvoeren begon het licht te miezelen. We zijn uiteraard weer naar Tina, de kleermaakster gegaan. Daar hebben we de gemaakte kleding gepast en toch nog maar twee rokjes besteld. We zijn naar het hotel terug gewandeld. Onderweg zagen we een shop waar je de nagels kon laten lakken. Voor de teennagels was dit al noodzakelijk. Terwijl de tenen van Carla behandeld werden, vroeg de dame of wij zin hadden in een massage. Dat sprak ons wel aan. Daarom hebben we ons als Sinterklaas kadootje verwend met een heerlijk body massage. Ruim een uur waren de twee dames bezig om ons hele lichaam te kneden en te masseren.

We liepen in het donker weer terug naar het centrum. Dat was een hachelijke onderneming. Ondanks dat ik een pet met verlichting op had werden we door een aangeschoten bromfietser bijna van de weg gereden. Slechts door een noodsprong in de berm konden we een aanrijding voorkomen. Bij Tina hebben we de laatste kleding meegenomen en afscheid van haar genomen. Met een taxi zijn we teruggegaan naar het hotel, wat toch wel een stukje veiliger was.