Dinsdag, 29 november 2011, bewolkt, 25

We werden om 7.45 uur bij ons hotel opgehaald door onze ‘eigen’ chauffeur. We reden door een drukke ochtendspits Hanoi uit. Bij een van de bruggen over de Rode rivier waren stad-in twee stroken beschikbaar. Op de buitenste van de twee mochten alleen maar brommertjes. Hier was zowaar een file ontstaan. Even later kwamen we weer op de vertrouwde AH1 uit. Zoals al eerder aangegeven is hij rond Hanoi erg goed te berijden met zijn brede rijstroken. Na een kleine dertig kilometer hield het voor ons echter op. We reden verder over een provinciale weg. Het gebied werd afgewisseld door industrie met landbouw. Dat gaf wel veel tegenstellingen. Zo reed je langs een van de nieuwste fabrieken van Canon terwijl een kilometer verderop een boer het land nog met zijn buffalo aan het ploegen was. Ook hier werd weer van alles vervoerd. Een brommertje spande echter de kroon. Hij had achterop een levende koe gebonden.

We hadden een koffiebreak in een groot speciaal voor toeristen opgezet centrum. Daar kon je allerhande souvenirs kopen en kleding laten maken. Maar het moet worden gezegd, de koffie was erg lekker. We reden langs een kolenmijn. Dat was ook goed te zien. De gehele omgeving was zwart en smoezelig. Dit leek ons niet de beste plek van Vietnam om te wonen. We vervolgden onze weg van ruim 4 uur naar Halong Bay. Onderweg stopten we nog bij een keramiekfabriek. Daar kregen we te zien hoe het keramiek gemaakt en vervolgens met de hand bewerkt wordt. We konden de verleiding niet weerstaan om twee theekopjes en een geurkaasje mee te nemen. In Halong Bay werd nog de shop met parels bezocht. Daarna werden we in de haven afgezet.

Daar werden we door een andere agent opgewacht die ons aan gaf dat we over een kwartiertje met een kleinere boot naar onze boot zouden worden gebracht.

En zo geschiedde. We waren echter maar met vier passagiers terwijl er 17 moesten komen. We werden al vast aan boord gebracht waar een welkomstdrankje op ons wachten. Korte tijd later arriveerden ook de andere gasten. Het bleek een groep Fransen te zijn, zodat behalve ons de hele boot Franstalig was want het stel dat gelijk met ons aan boord kwam waren Canadezen uit Québec. We kregen een hut op het tweede dek. Een mooie kamer met eigen sanitair en uitzicht op zee. We voeren meteen de haven uit. Dat deden wij niet alleen want het was een ware armada die uit voer. Toerisme wordt hier echt met een hoofdletter geschreven. We stonden op het bovendek te genieten van de omgeving toen we aan tafel werden geroepen. We zaten net aan tafel toen het stevig begon te regenen. De maaltijden zijn alle gebaseerd om zeegerechten. We begonnen met garnalen en krab. Zelfs Carla heeft dit smakelijk opgepeuzeld maar bij de daarop volgende inktvis haakte zij af. Bij het hoofdgerecht kregen we een heerlijk medaillon witte vis en groente. Uiteraard ontbrak de rijst niet. Bij dit alles werd een lekkere witte win geschonken. Als toetje was er fruit. We waren inmiddels het gebied ingevaren. Overal zag je de rotsen uit de zee oprijzen. Halong Bay telt ruim 3000 eilandjes.

Het was inmiddels weer droog. We voeren naar de Sung Sot grot. Eerst stapten we over in een kleinere boot die we hele tijd met ons mee hadden getrokken. Daarmee werden we naar de grot gebracht. Om in de grot te komen moesten we eerst een behoorlijk lange steile trap op. Daarna kwamen we in een grot uit met overal mooie rotsformaties. Deze werden met gekleurde lampen aangeschenen, wat een apart effect gaf. Via een smal gangetje kwamen we in een veel grotere grot uit. Ook hier waren veel stalagmieten en stalactieten te zien, die weer werden verlicht.

De gidsen die wezen overal met laserpennen figuren aan die zij in de rotsformaties meenden te herkennen. Sommige waren wel duidelijk maar bij andere had je toch een rijke fantasie nodig. Ongemerkt waren we weer behoorlijk afgedaald zodat er weer een stevige klim wachten om uit de grot te komen. Je mocht namelijk maar een kant op lopen. Na deze bezichtiging voeren we weer verder met het kleine bootje. Daar werd de gelegenheid geboden om te kajakken. We dachten dat dat pas morgen op het programma stond, maar volgens de begeleiders was er morgen geen tijd. Daarom hebben we nu onze spullen aan de Canadees gegeven en hebben een flink stuk gekajakt in een duoboot. Het was niet geheel duidelijk wat de bedoeling was, maar we kwamen uiteindelijk met de gids en de andere kajak bij het eiland Tivov. Daar staat boven op de rots een tempel.

Vanaf het eiland voeren we weer terug naar onze boot. We waren een beetje nat geworden maar na een lekkere douche was dat weer vergeten. Het was inmiddels tijd voor het diner. Ook dit bestond weer grotendeels uit visgerechten. Er waren nu grotere garnalen en mosselen, gefrituurde inktvis, springrols en stukjes vlees. Verder was er een bord met salade. Het smaakte voortreffelijk

.

Inmiddels was duidelijk geworden dat wij een ander programma volgen dan de overige passagiers. Zij gaan morgen al weer terug naar de haven na een ochtendprogramma. We worden morgen met een aparte boot naar enkele dorpjes vervoerd om pas tegen de avond terug te keren op de boot als deze nieuwe gasten heeft opgehaald. We snapten nu ook de verwarring rond het kajakken.

Woensdag, 30 november 2011, zonnig, 28

We werden al vroeg door de wekker gewekt want om 6.30 uur stond een Tai-Chi les op het programma om de dag goed te beginnen. In een klein half uurtje werden de spieren even los gemaakt en dat voelde toch wel lekker. Hierna was het ontbijt en vervolgens verlieten de andere passagiers de boot om hun deel van het programma te vervolgen. Voor ons kwam een groot schip aanvaren.

Aan boord bevonden zich vier bemanningsleden en de gids, die ons de hele dag zou begeleiden. We voeren nu van de massa weg en kwamen in een gebied uit waar we nagenoeg alleen waren. Hier konden we pas echt genieten van Halong Bay. We zitten prinsheerlijk in het zonnetje op het dek en werden daar op onze wenken met koffie bediend. We voelden ons toch wel enigszins bezwaard dat we met zij tweeën zo’n privé boot kregen, maar genoten er uiteraard wel met volle teugen van.

We voeren langs de parelkwekerij, waarvan we eerder de shop aan wal al hadden bezocht. Ook nu werd even een stop gemaakt bij de kwekerij. Daar kregen we eerst een theoretische uitleg over het groeien van de parels. Daarna werden we over de drijvende kwekerij rond geleid. We zagen eerst de baby oesters van een maand. Pas na 18 maanden worden de oesters weer uit het water gehaald. Met een pincet worden er dan zaadjes en nepparels in terug geplaatst. Deze nepparels zijn gemaakt van de schilden van de oesters uit de Mississippi delta en zorgen voor een betere groei. Hierna worden de oesters al na gelang de soort voor nog een 18 maanden tot 5 jaar teruggeplaatst. Daarna worden zij weer geopend om te kijken of er inderdaad een parel in gegroeid is. In slechts 30% van de gevallen is dat het geval. Daarvan valt nog eens 20% af omdat de parels niet van voldoende kwaliteit zijn. Deze parels worden verder verwerkt in de parfum industrie. Vooral het terugplaatsen van het zaad is monnikenwerk dat met veel precisie moet gebeuren. Hierna werd voor ons een oester geopend en mochten we proberen te raden waar de parel zat. Carla zat in een keer goed en een mooi witte parel kwam uit de vrucht te voorschijn. Het vruchtvlees smaakte wat zoutig. Hierna liepen we door de showroom weer naar buiten en konden we onze rondvaart voortzetten.

We voeren naar een klein drijvend dorp. Vlak voor het dorp werd het anker uitgegooid en werd een kajak overboord gezet.

Daarmee mochten we ruim anderhalf uur in het dorp rondvaren. De hutjes drijven allemaal op grote tonnen. In de hutjes is wel elektriciteit aanwezig door middel van aggregaten. Vanuit de hutjes werden we vriendelijk toegezwaaid en geroepen.

Ook was er in het dorpje een school. Toen we er langs voeren ging de school net uit. Even later hadden we drie boten met jongens aan onze kajak hangen. Een van de jongens had eerst gewoon met zijn handen onze boot vastgehouden, maar daarna had hij snel een touwtje aan de kajak vastgemaakt. Daar achter hadden de andere twee hun boot weer gekoppeld. Zo waren wij dus de locomotief geworden van een klein treintje op het water, dit tot groot vermaak van de jongens en de mensen in de hutjes. Het was wel stevig aan je armen te voelen dat er nu een veel groter gewicht aan hing. Na een paar honderd meter het touwtje weer losgeknoopt waarop de jongens ons vriendelijk gedag zwaaide.

Nadat we weer bij de boot waren teruggekomen, hebben we even een frisse duik genomen. Toen pas merkten we hoeveel stroming hier stond. We moesten moeite doen om weer bij de boot terug te komen.

Hierna voeren we verder en kwamen in een rustige baai te liggen. Daar werd een heerlijke lunch geserveerd. We begonnen met krab en garnalen, gevolgd door gefrituurde inktvis en kip. Daarna kwam er een grote vis die voor ons aan tafel werd gefileerd. Hierbij was rijst, groente en nog een bord met beefreepjes. Het geheel werd afgemaakt met fruit.

Na een half uurtje uitbuiken in de zon mochten we plaats nemen in de kajak. We kregen een zaklantaarn mee om twee grotten te bezoeken. We voeren naar de eerste grot.

Deze moesten we betreden via een klein strandje met allemaal hele scherpen stenen. Dat voelde niet prettig aan onze blote voeten. Via wat klim en klauterwerk kwamen we in een grote grot uit die een opening aan de andere kant van de rots had. Deze opening bevond zich 8 meter boven de zee. Daar konden we genieten van het mooie uitzicht. We klauterden weer terug.

We waren blij dat we de zaklantaarn bij ons hadden want het was hier behoorlijk donker en zo konden we tenminste zien waar we onze voeten neer zetten. We zetten koers naar de tweede grot. Na een klein kwartiertje kwamen we hier aan. Deze was toegankelijk door middel van een trap. Toen we aanmeerden hoorden we een hond blaffen en even later zagen we een man boven aan de trap staan. We liepen de trap op en kwamen in een grote grot uit. Hier was een compleet houten vloer gemaakt en een groot podium. Deze grot wordt dus gebruikt om concerten te geven. De man hoorde bij een keetje waar wat te drinken gekocht kon worden. Het uitzicht vanaf het podium was uniek. Ook de klank van een koor zal hier prima tot zijn recht komen. Mogelijk iets voor het Colourful City Koor.

Hierna wilden we een eindje door varen naar een onderdoorgang. Tenminste dat leek vanaf de plaats waar we toen waren. Toen we doorvoeren zagen, dat het een toch gewoon een doorgang was tussen twee rotsen. We hebben nog ruim een half uur rondgedobberd en genoten van de rust om ons heen. Hierna hebben we weer even gezwommen om af te koelen.

We voeren weer verder en we kwamen bij een opening in de rots. Daar werden we door de gids een grot ingeleid. Deze had soms doorgangen waar we ons maar amper door heen konden wringen, maar de ruimten daar achter waren steeds prachtig. Overal waren de stalagmieten en stalactieten weer te zien.

Hierna voeren we terug, waar de grote boot al weer op ons lag te wachten.

We zaten op het dek kwamen de nieuwe gasten terug. De gids kwam ons halen want we mochten nog even mee naar een andere grot. We voeren een klein stukje met de boot om daarna in een roeiboot over te stappen. Deze voer onder een rots door. Op de flanken van deze rots zaten apen. Helaas was de duisternis ingevallen zodat ze alleen met het flitslicht van de camera te zien waren. Hierna konden we gaan dineren. De kok had speciaal voor ons een ander menu samengesteld, zodat we toch niet twee keer hetzelfde te eten kregen.

Zo kwam er een eind aan een geweldige dag waarop we echt genoten hebben van de schoonheid van Halong Bay. Het is voor iedereen een aanrader om een dag extra te boeken in dit mooie gebied omdat je dan pas echt kunt zien hoe overweldigend de natuur hier is.

Donderdag, 1 december 2011, bewolkt met wat lichte regen, 18

Na het ontbijt zijn we nog een keer terug gevaren naar de grot waarin we gisteravond de apen konden horen maar amper konden zien. We konden nu de rosten helemaal bekijken maar helaas de apen waren elders aan het spelen. Hierna voeren we rustig via een andere route terug naar de haven. Onderweg werd nog een lunch geserveerd.

Rond 12.00 uur waren we weer aan vaste land en stond de chauffeur al zwaaiend op ons te wachten. Hij gaf aan dat het in Hanoi veel kouder was dan in Halong. In Sapa was zelfs sneeuw gevallen. Bij de koffiebreak merkten we inderdaad dat de temperatuur een flinke stap terug had gezet. Even later begon het ook te regenen. Zo kwamen we in de middag weer bij ons hotel in Hanoi aan, waar we weer een andere kamer kregen toegewezen voor een korte nacht want we worden om 4.00 opgehaald om naar Hue te vliegen.