Dinsdag, 22 november 2011, bewolkt klein beetje motregen, 25

Na een goede nachtrust hebben we de koffers weer ingepakt. Daarnaast hebben we onze rugzakken gepakt voor de trekking van de komende drie dagen. We konden onze bagage bij de receptie achter laten. Helaas werkte het internet nog steeds niet, maar dat komt dan later wel. We kregen een ontbijt in buffetvorm met een naar keuze gebakken ei.

Precies op tijd kwam Hai ons op halen en vertrokken we voor de eerste wandeling. Bij het eind van de oprit van de lodge stond een grote groep dames ons al weer op te wachten met de bekende vragen. Vier van hen liepen met ons mee. Via de hoofdweg, die we hadden verkozen boven de buffalotrail omdat die erg steil en glibberig was, kwamen we in een dorpje uit. Daar kregen de kinderen op het schoolplein een bewegingsritueel dat elke ochtend wordt uitgevoerd. De kinderen gaan vanaf hun 7e naar school en krijgen dan ook Engelse les. Sommigen durfden al antwoord te geven op onze vragen maar de meesten keken ons alleen maar verlegen aan.

Via een steil modderig pad verlieten we het dorp, de vier dames liepen nog steeds met onsmee. Dat was af en toe wel makkelijk want ze hielpen je door de moeilijkste stukken heen. Na de afdeling kwamen we op een wat breder pad uit dat redelijk geasfalteerd was. Overal waar we liepen kwamen de kinderen uit de hutjes gevolgd door hun ouders om ons uitbundig gedag te zeggen. De huizen zijn hier van bananenbladen of hout. Ze zijn wel allemaal aangesloten op het elektriciteitsnet. In de buurt is een Hydro krachtcentrale die elektriciteit voor de omgeving opwekt. We liepen nog steeds naar beneden om bijna in het dal uit te komen. Daar namen de dames afscheid nadat we haast plechtig hadden moeten beloven dat we bij terugkomst in de lodge wel waren van hun zullen kopen.

Met ons drieën liepen we verder. We liepen nu weer in de richting van de lodge die we boven op de berg konden zien liggen. Inmiddels was er een klein beetje motregen gevallen. Dat gaf ook enige verkoeling want het was erg benauwd. Hai liet ons onderweg verschillende planten zien, die gebruikt worden in de Vietnamese keuken. Op een gegeven moment wees hij weer een plant aan. Deze was echter erg giftig. Slechts drie blaadjes zijn voldoende om je om zeep te helpen.

We verlieten het dal en begonnen aan een lange steile beklimming. De weg was inmiddels overgegaan in een kiezelpad. Naar mate we hoger klommen werden de uitzichten over de rijstetages steeds indrukwekkender. Op een gegeven moment kwam ons een brommertje tegemoet rijden. Hai begroette de man en zei dat dat onze gastheer van vanavond was, hij ging nu boodschappen doen voor de avondmaaltijd.

Na ruim drie uur kwamen we in een dorpje uit. Daar hebben we geluncht. Dat gebeurde in een plaatselijk restaurant, maar Hai had alle ingrediënten van Sapa meegenomen. Hij vertelde dat de mensen hier eigenlijk alleen maar rijst aten en hij had voor ons brood met gebakken ei, gebakken spek, komkommer en tomaten. Het ei en de spek werden ter plekke gebakken waarna we konden aanvallen. Bestek was er niet dus dat moest met stokjes gebeuren. Ik had deze gisteren bij de lunch en het diner al gebruikt maar voor Carla was het even wennen, maar na enkele aanwijzingen van Hai ging het prima. Na de lunch moest er weer stevig geklommen worden. De Vietnamezen die ons op brommertjes tegemoet kwamen, hadden de motor afgezet om zo benzine te besparen. In de dorpje hadden we al gezien dat er geen tankstation is. Elk stalletje heeft een rek staan met waterflessen gevuld met benzine. Onderweg was men bezig om een nieuw irrigatiesysteem aan te leggen. We waren hier kennelijk de bezienswaardigheid want dit keer werden we op de foto gezet.

Onderweg nam ik een foto van een Rode Doa vrouw. Toen ik haar de foto op de camera liet zien, snapte ze daar niets van. Dat kon toch niet dat ik haar foto nu al aan haar kon laten zien. Opvallend aan deze dame was haar wenkbrauwenweggeschoren waren. Hai vertelde dat in een grijs verleden ook het opperhoofd tijdens het eten was gestikt. In het eten werd toen een wenkbrauwhaartje van zijn vrouw aangetroffen. Men heeft sindsdien besloten dat bij getrouwde vrouwen de wenkbrauwen worden weggeschoren.

Na de laatste steile beklimming kwamen we aan in het dorpje waar ons guesthouse was. We bezochten eerst nog even de school. De klaslokaaldeuren stonden open zodat we een blik binnen konden werpen. Een van de groepen was hard op aan het tellen wat door de lerares werd begeleid met harde klappen op de tafel. De peuters mochten even naar buiten om naar ons te zwaaien. Ook in de andere lokalen waar de oudere kinderen zaten, heerste een strenge discipline. Kinderen die een beurt kregen moesten op staan voordat zij een antwoord mochten geven.

Net na de school verlieten we het hoofdpad om via een zandpad bij ons guesthouse aan te komen. We werden hartelijk welkom geheten door de man, die we dus al eerder waren tegen gekomen en zijn vrouw. Zij was bezig om achter een oude trapnaaimachine kleding voor haar zelf te maken. Zij droeg nog de traditionele klederdracht van de Hmong. De man zetten Vietnamese groene thee voor ons als welkom.

Hij verbaasde zich er over dat wij zo groot waren. We waren inderdaad wel drie koppen groter.

Hierna werden we naar de zolder van het huis gebracht. Daar was onze slaapplaats. Tevens werd de boiler aangezet voor de warme douche. Het was dus gelukkig minder primitief als van tevoren was aangegeven. Na een lekkere en inderdaad warme douche voelden we ons een ander mens. Na even gerust te hebben kwam de gastheer met een bord met patatjes met knoflook. Deze smaakte heerlijk.

Tegen 18.00 uur kwam Hai ons roepen dat het eten klaar was. We liepen naar de ruimte voor de kookplaats en daar was een ronde tafel voor 7 personen gedekt. Er stonden acht schaaltjes met vlees en groente en twee bakken rijst. Verder was er nog een schaal met soep. Ieder kreeg een rond bakje en twee stokjes. De gastheer schonk eerst nog kleine glaasjes rijstwijn uit een oud plastic waterflesje. De gewoonte was dat het eerste glas in een keer achterover werd geslagen. Hai had al verteld dat het voor de gastheer een eer was om samen met zijn gasten dronken te worden. Onze gastheer deed hiervoor ook erg zijn best. Het voedsel was heerlijk. Er waren drie verschillende gerechten met kip en twee met beef, verder nog twee groenteschotels.Alles smaakte heerlijk en het eten met de stokjes wende snel. Naast de gastvrouw schoven ook de moeder en een schoonzuster aan. Het viel op dat zij niets te drinken kregen, vrouwen mogen hier alleen drinken als de man niet thuis. De rijstwijn werd door de familie zelf gebrouwen. De rijst werd eerst gekookt en dan twee weken weggezet, daarna was er een vat op het vuur. De onderkant werd verwarmd en bovenin kwam koud water, daartussen de gegiste rijst en levert dit zuivere drankje op. Na bijna een liter te hebben verschonken werd de maaltijd beëindigd. De gastheer en gids hadden inmiddels behoorlijke pretoogjes. Er werd geëindigd met een kopje groene thee. De dames hadden inmiddels de afwas gedaan en mochten niet bij ons aansluiten. Het was een mooie belevenis om zo bij een gezin aan tafel aan te schuiven. We moesten wel even aan de tafelmanieren wennen. Iedereen zit te smekken en wat je niet lust spuug je gewoon op de grond. Daar liep een hond die als stofzuiger fungeerde.

Na de thee zijn we naar boven gelopen naar onze slaapplaatsen. Daar hebben we onder de klamboe onze rust gezocht. De eerste dag zit er op. Na een tocht van 22 km zullen vast goed slapen ondanks de vreemde geluiden die we hier horen.

Woensdag , 23 november 2011, bewolkt, 22

Na een goede nachtrust, die enkel verstoord werd door vechtende katten, de altijd aanwezige krekels en het gezang van onze aangeschoten gastheer,kregen we een ontbijt voorgeschoteld. Dit bestond uit pannenkoeken met bananen en honing. Het miezerde nog een beetje, afgelopen nacht had het behoorlijk gegoten. Hai had in het dorp een regenjas gekocht. Na afscheid genomen te hebben van de gastfamilie liepen we in een buitje het dorp uit in dezelfde richting als waaruit we waren gekomen. Na een korte tijd was het al weer droog en kon de jas uit. Op de plaats waar we gisteren fotomodel speelden, verlieten we nu de hoofdweg en liepen en kronkelig pad omhoog op. Door de regenval was dit bijna onbegaanbaar geworden en we ploeterden dan ook naar boven. De wandelstokken die Hai voor ons gepakt had, kwamen nu goed van pas.

Even verderop werd het pad weer beter begaanbaar en klommen we verder naar boven. Daar aangekomen kwamen we bij een splitsing. Hai gaf aan dat we beter de iets langere weg naar beneden konden nemen omdat de andere steilere wel erg glibberig zou zijn. Zo gezegd zo gedaan. Via een wat bredere weg kwamen we in een dorpje uit. Na het dorpje werd de volgende berg beklommen en afgedaald. We kwamen nu weer in een dorpje uit. De weg was erg modderig en de rode modder bleef stevig aan je schoenen plakken. Het was soms zo glad dat het op schaatsen leek.

Halverwege het dorp liepen we een steil pad omhoog op en kwamen zo bij ons gastverblijf uit. Nam en Deni heetten ons welkom met thee. Hai ging in de groentetuin selderij plukken voor de lunch. Terwijl hij aan het koken was kwamen de kinderendes huizen thuis. Dat waren twee meisjes van 11 en 7. Hai vroeg of het goed was om samen met de familie te eten. Dat vonden wij uiteraard prima. Er werd snel even wat groenten en vlees bij gewokt.

Ondertussen konden we de kinderen helpen met het schoonmaken van maïskolven. We kregen dit keer zowel rijst als noedels met vlees en groenten. Uiteraard kwam ook hier de fles met rijstwijn op tafel. Deze werd tijdens de maaltijd soldaat gemaakt.

Inmiddels was het weer begonnen te regenen. Voor de middag stond en wandeling door het dorp op het programma. Het was lekker om even rond te kunnen wandelen zonder de rugzakken. Deze stonden weer op de zolder, waar wij vannacht zullen slapen. Deni ging met ons mee naar het dorp. De regen hield al snel weer op. In het dorp konden we verschillende huisjes bekijken. We zagen duidelijk verschil tussen. De verschillende stammen. Wij zijn nu bij een Tai familie op bezoek. Deze hebben het beduidend beter dan de Bloem-Hmong.

In het dorp spraken we een groep vrouwen aan. Zij zaten op bladeren te kauwen waardoor hun mond helemaal rood was. Hai vertelde dat de stof uit de bladeren voor een beter gebit zorgde. Dat was alleen helaas niet meer te zien bij deze dames.

Even verderop waren de mannen een nieuw huis aan het bouwen. De enorme saamhorigheid viel hierbij op. Iedereen hielp mee om in het dorp dit nieuwe huis neer te zetten. Na het dorp volgde een steile glibberige afdeling naar de rivier. Hierbij zakte je soms tot aan je enkels in de modder.

Vlak bij de rivier had Deni haar rijstvelden. Via een glibberig pad liepen we weer terug naar boven. Hier hadden we een prachtig uitzicht over het dal. Bovenaan gekomen liepen we terug naar ons gastverblijf. Daar wachtte een lauwe douche om de modder van onze benen af te wassen en hebben we de schoenen schoon geschrobd. Hierna konden we even rusten voordat we aan tafel gingen. Ook nu was er weer uitgebreid gekookt. Hai gaf dan dat de normale maaltijd uit rijst groente en misschien een stukje vlees bestond. Nu was er extra uitgepakt met drie soorten vlees en vis. Dat smaakte heerlijk. De rijstwijn mocht uiteraard ook niet ontbreken en vloeide dan ook rijkelijk. Hai kreeg op verzoek nog enkele bladen die ter plaatse geplukt werden. Deze werden gewassen en daarna kon hij ze eten. Ze hielpen tegen hoofdpijn en een kater. Gelet op het tempo van de rijstwijn was dat misschien wel noodzakelijk. Oma en de kinderen aten ook mee. Toen zij genoeg hadden, gingen zij van tafel om hun huiswerk te maken. Aan tafel hing een gezellige sfeer. We konden uiteraard de gesprekken in het Vietnamees niet volgen, maar je kon zien dat we op bezoek waren bij mensen die ons als vrienden beschouwde. Na de maaltijd hebben we ons bed opgezocht voor een welverdiende nachtru

Donderdag, 24 november 2011, half bewolkt, 22

Toen om 7.30 uur de wekker afliep, werden we wakker na een goede nachtrust. Het enige wat op te merken was dat de matrasje waarop we lagen wel erg dun was. Als ontbijt hadden Nam en Hai maiskoekjes met wortels van planten voor ons gebakken. Het smaakte een beetje naar onze oliebollen en dat als ontbijt. We dronken nog thee met de familie. Daarna moesten we uitgebreid op de foto met ons gastechtpaar. Je kon gewoon zien dat ze hiervan genoten.

Na het warme afscheid liepen we verder de berg af en kwamen in het dorpje waar we de eerste dag hebben geluncht. Daar bezochten we een familie die zich aan het voorbereiden was op een huwelijk. Hiervoor werd een apart vat gemaakt voor de rijstwijn en men had al groenten met vlees en rijst in grote bladeren verpakt. Dit zou op het feest een delicatesse gaan worden. De man des huizes rookte voor ons zijn pijp.

Hierna werden we uitgenodigd voor een glaasje, want vrienden laat je niet zo maar vertrekken. Ook hier viel dus weer de enorme gastvrijheid op.

We vervolgden onze weg. Hai had aangegeven dat de zwaardere route over de bergen nauwelijks begaanbaar was zodat een stukje dezelfde weg moesten lopen als de eerste dag.

Via een hangbrug staken we de rivier over en daar bemerkten we wat hij had bedoeld. Het was inderdaad klimmen en klauteren om naar boven te komen.

Via rijstvelden kwamen we bij een strandje aan de rivier uit. Dat konden we even op adem komen. Hierna klommen we weer verder omhoog om in het dorpje uit te komen waar we de lunch genoten.

Na de lunch moesten we nog ruim twee uur klimmen om bij het punt te komen waar we werden opgepikt door de chauffeur. We hebben een keer een stuk van deze weg afgestoken, maar het pad dat we hiervoor terug kregen was nauwelijks begaanbaar zodat we bij de volgende mogelijkheden om iets af te snijden toch maar voor de wel steile maar goed begaanbare weg kozen.

We waren blij om de chauffeur te zien. We hadden vandaag toch weer 12 km door berg en dalen afgelegd. We werden naar de lodge gebracht. Daar stonden bij de ingang uiteraard de dames van de eerste dag ons op te wachten. We gaven aan dat we morgen bij hun langs komen om zaken te doen. In de lodge kregen we een andere bungalow toegewezen. Na een lekkere warme douche zijn we naar de lounge gelopen. Daar bleek dat het internet weer hersteld was zodat we de verhalen die we al eerder geschreven hadden, nu op de blog konden plaatsen.

In de lounge was het erg druk. Er was een luidruchtige groep Australiërs. Dat was ook de reden waarom we niet aan tafel bediend werden bij het diner maar dit in buffetvorm gebeurde. Na het diner hebben we ons bedje opgezocht om uit te rusten van deze schitterende ervaring met de bergstammen. Vooral de bezoeken aan de gastgezinnen zullen ons nog lang nablijven.