Zaterdag en zondag 19 en 20 november 2011, 28°, zonnig

We willen allereerst iedereen bedanken voor de vele reacties, kaarten, mailtjes en telefoontjes. We hebben daaraan veel steun gehad. Zoals we al aangaven, gaan we de reis toch maken. Het schema is door Van Verre, onze reisagent op ons verzoek iets aangepast en ingekort. Het weekje op het bounty eiland hebben we laten vervallen.

Zaterdagochtend zijn we in alle vroegte weer naar het station gelopen om met de trein zonder problemen op tijd bij Schiphol aan te komen. Onze terugvlucht werd ook door Eurocross geregeld, daarom vlogen we nu met Singapore Airlines. Deze hebben als thuisbasis Singapore, zodat dat de eerste tussenstop werd. Na een rustige vlucht, waarin we beiden veel geslapen hebben, kwamen we na ruim 12 uur in deze stad aan. Hier hadden we een pauze van 4 uur voordat we doorvlogen naar Hanoi. Op zondagmiddag rond 12.00 uur waren we weer terug in Hanoi. Een gids met chauffeur pikte ons op en bracht ons naar hetzelfde hotel. Xop, onze eerste gids was met andere toeristen onderweg maar we zien heb wel als we weer terug zijn van de bergstammen. In het hotel mochten we een kamer gebruiken om ons even lekker te douchen. Daarna zijn we de stad ingelopen. Het was te merken dat het zondag was. Er was beduidend minder verkeer, maar rond het meer was het veel drukker. Ook nu waren er weer veel bruidsparen. We hebben even brood gekocht voor de nachttrein en hebben daarna ‘ons’ terras in de oude stad opgezocht om even tot rust te komen en toch te genieten van alles wat er aan je voorbij trekt.

Maandag, 21 november 2011, 24°, zonnig

Om 19.00 uur werden we bij het hotel opgehaald en naar het station gebracht. Daar stond de trein naar Lao Cai klaar. We hadden gelukkig een treincoupe voor ons tweeën geboekt. Het is namelijk niet al te ruim bemeten en met zijn vieren was er toch een probleem met de bagage ontstaan. Nu konden we de koffers en tassen op een van de bedden boven ons plaatsen waardoor we ruimte zat hadden.

Vijf minuten voor de geplande tijd gaf de machinist in de locomotief een zwaar fluitsignaal, waarna de trein zich in bezig zette. We reden door het oude gedeelte van Hanoi. Sommige huizen stonden zo dicht op de spoorlijn dat je de indruk had dat je bij de mensen door de woonkamer reed. Na een paar minuten reden we de brug over de Rode Rivier over en waren we buiten de stad. De trein had de gang er goed in. Per treinstel was er veel personeel aanwezig om je te voorzien van een natje en een droogje. We hebben nog even naar buiten gekeken maar daar was al snel niets meer te zien omdat het aardedonker was. Daarom zijn we maar gaan slapen. Dat lukte prima. We zijn slechts een paar keer wakker geweest totdat er om 5.30 uur luid op de deur werd gebonsd met de mededeling dat we er bijna waren. We kregen erg zoete koffie aangeboden. Daarna moesten we de trein verlaten. Net buiten het station van Lao Cai stond onze nieuwe gids, Hai ons op te wachten. We liepen naar een grote terreinwagen. Deze zal de komende dagen ons vervoermiddel zijn. Het was behoorlijk fris. Hai vertelde dat we naar Sapa zouden rijden om daar te ontbijten. Lao Cai is een behoorlijk grote stad met zo’n 60.000 inwoners. Gelet op het tijdstip zagen we daar maar weinig van want het was erg rustig op straat. We reden de stad uit en kwamen op de enige verbindingsweg naar Sapa uit. Dat is een bergweg van ongeveer 30 kilometer die als onderdeel van een etappe in de Tour de France niet zou hebben misstaan. Het was hier behoorlijk mistig, wat soms hachelijke momenten opleverde met enkele fietsers en bromfietsers die uiteraard zonder verlichting reden. Om ons heen was het nog steeds aardedonker omdat er geen straatverlichting was. Naar mate we meer klommen, sommige stukken waren steiler dan 10%, trok de mist weg en langzaam aan begon het ochtendschemer. We kwamen rond 6.00 uur in Sapa aan en werden daar naar een restaurant gebracht. Daar konden we ons eerst even wassen voordat we aan tafel konden. We kregen een heerlijk ontbijt van omelet, brood en een pannenkoek toe. Inmiddels was de zon voorzichtig opgekomen. Samen met Hai hebben we een rondwandeling door Sapa gemaakt. Hij leidde ons over de lokale markt waar allerlei groenten, kruiden, vlees en vis werd verkocht. In het vleesgedeelte was men nog druk doende het vlees te snijden en te hakken.

Complete dieren werden die klaar gemaakt voor de verkoop, zodat we zowel de kop als de poten en alles wat daar tussen had gezeten nog konden zien. Opvallend was de afwezigheid van vliegen. Wat wel als vliegen op ons af kwam, waren de dames verkopers. Deze dames van de bergstammen, makkelijk herkenbaar door hun opvallende kleding, klampen elke toerist aan met vragen waar zij vandaan komen en hoe zij heten om daarna met hun waar voor de dag te komen

. Hai had tijdens het ontbijt al verteld dat de verkoop van allerlei soorten handwerk een taak voor de vrouwen. De mannen werken op de rijstvelden. Dat is op zich een luizenbaantje, omdat daar alleen van juli tot september wat gedaan kan worden. Men heeft hier namelijk maar een oogst per jaar. De rest van het jaar is het te koud voor de rijstteelt. Enkele dames hebben bijna de hele wandeling door het dorp met ons meegelopen.

Na de wandeling werden we weer opgepikt en reden we richting de Topaz ecco lodge, wat de komende dagen als onze uitvalbasis zal dienen. Meteen toen we Sapa verlieten merkten we dat we nu een gedeelte in gingen dat minder toegankelijk werd. De weg werd steeds slechter om te eindigen in een verhard kiezelpad. Om ons heen waren steeds geweldige uitzichten op de rijstplateau’s. Om verschillende plaatsen was de weg gedeeltelijk weggespoeld door het water dat van de bergen komt. Hai vertelde dat er in het voojaar nog een periode van een week was geweest waarbij door de hevige regenval zelfs de weg die wij van Lao Cai naar Sapa hadden gereden onbegaanbaar was geweest en toeristen een week vast hadden gezeten in Sapa. Daar is nu geen risico voor omdat er nu geen regen zal vallen. Onderweg zagen we al verschillende dames gekleed in de klederdracht van de vijf grote stammen die hier nog wonen. De komende dagen zullen wij hun dorpen gaan bezoeken.

Na een rit van een drie kwartier kwamen wij bij de lodge aan. Deze ligt een 10 minuten wandelen van de weg af. We kregen een bungalow toegewezen met een fantastisch uitzicht op de rijstvelden. Het was hier enorm rustig. Elke bungalow heeft een eigen veranda.

Toen we op de veranda lekker in het zonnetje zaten, hoorde je alleen het geluid van krekels. Wat kan het leven toch mooi zijn. In de lodge hebben we een heerlijke lunch genuttigd waarna een wandeling rond om het resort hebben gemaakt. De wandeling heette Buffalotrail en die kwamen we onderweg op het smalle paadje dan ook tegen. Gelukkig waren zij banger voor ons en verlieten zij dwars door de rijstetages het pad.

Het diner smaakte ook prima. Het pad naar het huisje werd met kleine lampjes verlicht zodat we in het donker de weg terug konden vinden.