Woensdag, 24 november 2010, 21°, zonnig

Het wordt haast een gewoonte maar de wekker liep weer om 6.00 uur af. Na een snel ontbijt waren we om 6.45 bij de Whales Watchers. We konden inchecken en kregen eerst een informatie en instructiefilm te zien. Daarna werden we met een bus naar een 10 minuten verderop gelegen haven gebracht. Daar lagen de boten.

Deze waren lux uitgevoerd en pas een jaar oud. Iedereen moest in de cabine gaan zitten en daarna gingen we in een hoog tempo de open zee op. De zee was redelijk kalm, er stond wel een stevige koude wind. We gingen op zoek naar de Sperm Whales. Deze waren de laatste dagen hier gesignaleerd, alleen gisteren waren ze opeens weg. Aan de hand van een animatie kregen we te zien waarop de walvissen hier zo dicht bij de kust komen. Op nog geen 500 meter van de kust ligt een canyon die op sommige plaatsen meer dan 1 kilometer diep is. De walvissen vinden daarin veel voedsel omdat er hoofdzakelijk vis en plankton op het menu staan. En dat verblijft nu juist in grote getalen in de kloof. Onderweg naar mogelijke locaties zagen we al enkele kleine dolfijnen, zeehonden en albatrossen.

Bij de eerste stop mochten we naar het buitendek. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht op de bergen die net achter Kaikoura liggen. Met een hydrofoon luisterde de bemanning of er ergens walvissen in de buurt waren. Zij maken onder water altijd behoorlijk herrie.

Maar helaas, geen walvis te bekennen. Ook bij de drie daarop volgende stops veranderde dat beeld helaas niet. De jacht naar de walvissen was mislukt. Na goed Nieuw Zeelands gebruik krijg je dan wel het grootste gedeelte van je geld terug. We gaan kijken of we het reisprogramma nog wat aan kunnen passen zodat we op het eind nog een poging kunnen wagen. Je ziet, je kunt alles plannen maar de natuur heb je niet in de hand.

We reden terug naar Picton. Daar namen we de Queen Charlotte Drive. Dat is een 29 kilometer lange kustweg van de Picton naar Havelock loopt. Onderweg heb je steeds adembenemende uitzicht op de Malborough Sounds, die we ook al konden bewonderen toen we de veerboot van het Noord Eiland namen.

Van Havelock ging het via een stevige bergpas naar Newton. Vanaf daar reden we naar het Abel Tasman National Park. Daar hebben we de camping genomen voor twee nachten. Morgen gaan we in het park wandelen.

In de middag hebben we nog lekker genoten van het zonnetje en zo kwam aan een eind aan de dag die zo teleurstellend begon, maar het luieren maakte veel weer goed. Aan het eind van de dag hebben we nog een mooie strandwandeling gemaakt.