Dinsdag, 16 november 2010, zonnig, 25°

Na een heerlijk rustige nacht liep om 07.00 uur de wekker af. We waren wat te vroeg in Paihia terug, zodat er nog tijd was om een kop koffie te scoren. De koffie wordt hier steeds vers gezet van bonen die gemalen worden waar je bij staat. Zoals bijna alle Kiwi’s was de mevrouw in de coffeestore ook weer voor een praatje in. Ze bood haar excuses aan dat zij geen Nederlands sprak. Ze gaf aan dat er steeds meer Nederlanders kwamen en zij zichzelf steeds voornam om die taal ook te gaan leren.

Bij de haven hebben we genietend van het zonnetje de koffie opdronken. Daarna was het tijd om aan boord te gaan. We gaan vandaag de Bay of Islands per boot bekijken. We voeren eerst naar Russel, een klein plaatje aan de overkant van de baai om nog wat passagiers op te pikken. Daarna voeren we deze sprookjeswereld in. Schitterende vergezichten, mooie paradijselijke strandjes en dat alles in een overheersende rust. Er liggen honderden eilandjes voor de kust. Voor maar enkele is toestemming gegeven om er ’s nachts te verblijven. De overige zijn onbewoond.

Na een drie kwartier varen was er opeens een school dolfijnen, die rustig rond de boot zwommen. Er waren ook nog twee andere boten in de buurt. Vanaf een van die boten konden de mensen met de dolfijnen zwemmen, maar meestal waren de dieren zo snel dat slechts een enkeling lukte om even een dolfijn aan te raken. We hadden vanaf de boot echter wel een goed zicht op deze fascinerende beesten.

Hierna werd de bootreis voorgezet naar het volgende natuurwonder. Ook hier heeft de natuur een groot gat in de rots gemaakt. Deze “hole in the rock” is groot genoeg om bij rustig weer door heen te varen. Om daar te komen moesten we eerst een stuk oceaan oversteken. Daar was het wel wat ruiger en de boot ging dan ook behoorlijk te keer. Onderweg zagen we naast verschillende vogels ook nog enkele pinguïns en een haai.

We dachten dat het een dolfijn was maar de gids gaf aan dat het echt een shark was.

Bij de Hole was de zee kalm genoeg om er door heen te varen. Aan de andere kant van de rots lijkt de natuur een vrouwengezicht gemaakt te hebben dat uitkijkt over de oceaan. Over enkele eeuwen zal een nog een gat ontstaan. Er is nu al een diepe inham maar het duurt even voordat de rots helemaal door is.

Op de terugweg werd er via de radio een nieuwe school dolfijnen gemeld. Deze waren kleiner dan de eerste school maar bleven wel veel langer bij de boot, wat de gelegenheid gaf om ze van dichtbij op de gevoelige plaat vast te leggen.

Het enige wat nog ontbrak was een blauwe walvis. Deze was drie dagen geleden hier nog gespot, maar liet zich vandaag helaas niet zien.

Na een korte tussenstop op een van de eilandjes werden we weer in de haven van Paihia afgezet. We snappen nu waarom alle reisgidsen aanraden om ook dit gedeelte van Nieuw Zeeland in je reis mee te nemen.

Van Paihia zijn we naar Kerikeri gereden. In dit stadje is in de 18^e eeuw een opstand van de Maori begonnen. Deze opstand is mede bepalend geweest voor de vorming van de staat Nieuw Zeeland. In een apart dorpje is nog een Maori dorp en twee Engelse huizen geheel in stijl. Rewa, zoals het dorpje genoemd wordt, geeft een goed beeld hoe men hier twee eeuwen geleden leefden.

We hebben in Kerikeri een camping opgezocht om de nacht door te brengen.