De dagkamer zag er keurig uit. Na een lekkere douche zijn we een paar uur gaan slapen.

Met de KLIA expres zijn we in 28 minuten naar het centrum van Kuala Lumpur gereden. De KLIA expres is een soort sneltram die zonder te stoppen van de luchthaven naar het centraal station van de stad rijdt. Daar zijn we overgestapt om een van de metrolijnen om bij de Petronas uit te stappen. Dat zijn de twin towers van Kuala Lumpur. In de onderste zes verdiepingen is een immense shopping wall gevestigd. Dat loopt uit een van een verdieping met extreem dure merkkleding tot een soort bazaarachtige zaken. Het weer was inmiddels weer opgeknapt. Het was nog wel bewolkt maar het was droog. Hierdoor voelde het wel aan als een klamme warme deken.

Na wat rondgekeken te hebben, begonnen we de vermoeidheid van de nacht die we hadden overgeslagen toch wel wat te voelen. Daarom zijn we aan het eind van de middag teruggegaan naar het hotel om daar nog even lekker bij het zwembad te vertoeven.

We hebben de spullen weer ingepakt en zijn naar de luchthaven teruggelopen.

Na een vlotte incheck vertrokken we nog een bijna een half uur te laat omdat er enkele passagiers zich niet op tijd hadden gemeld. In ruim 10 uur hebben we de volgende 8824 km van de reis afgelegd. Onderweg hebben we heerlijk geslapen.

Om 13.15 uur zijn we geland op Auckland. Het zonnetje scheen ons tegemoet en vanuit de lucht zag het eiland er schitterend uit.

Nieuw Zeeland is een eiland en dat betekent dat bepaalde beestjes er niet voorkomen. Men wil dat graag zo houden en daarom is het verboden om iets mee te nemen dat van dieren of planten afkomstig is. De bagage wordt besnuffeld door honden. Deze zijn niet op zoek naar drugs maar naar eten. Mijn rugzak had kennelijk nog een geur bij zich want de hond sloeg er op aan. De dame van de douane keek even in de tas en daarmee was het goed. Vervolgens moesten we bij een volgend loket de ingevoelde verklaring af geven. Hier werden de schoenen gecontroleerd om bladresten. Daarna werd de bagage door de x-ray gehaald. Ook daar werden vragen gesteld over de sportschoenen die in de koffers zaten. Hierna mochten we eindelijk het land in.

Na wat geld gepind te hebben, hebben we het luchthavengebouw verlaten. Daar stonden de blauwe bus klaar die een rechtstreekse verbinding heeft met het centrum. Een dame was behulpzaam met het kopen van een kaartje. Bij het instappen vroeg de chauffeur waar we er uit wilden. Toen we straat van het hotel noemden, zei hij dat we bij de vierde stop er uit moesten.

Via de snelweg reden we naar centrum van de stad. Van enige hectiek is hier absoluut geen sprake. Het verkeer is veel rustiger als bij ons. Zelfs in het centrum van de grootste stad van het land reed alles gewoon.

Auckland ligt in een erg heuvelachtig gebied. Toen we op de hoofdweg werden uitgezet en de straat in sloegen waar het hotel aan lag moesten we behoorlijk stijl naar boven lopen.

Bij het hotel was het noemen van de naam al voldoende om de kamer die we besproken hadden te krijgen. We zaten op de 9^e verdieping . Dat was de keurig in het midden want het gebouw telt 18 verdiepingen.

Hierna hebben we de stad verkend. Het is een leuke stad die wat dorps aan doet. Je ziet er wel veel verschillende personen lopen. Het centrum is niet zo heel groot en bestaat eigenlijk uit drie straten met wat zijwegen. Deze drie straten komen bij de haven uit.

Bij deze haven hebben we heerlijk gedineerd, waarna we naar onze kamer zijn teruggegaan.

Zondag, 14 november 2010 , half bewolkt 23 °

De nacht verliep erg onrustig. Net naast het hotel was een discotheek gevestigd. De meeste gasten stonden buiten, met alle ramen en deuren op. Het feest was zelf op onze 9^e verdieping goed te volgen. Toen dat eindelijk was afgelopen was er nog een enorme herrie van het opruimen zowel van de discotheek als de straat. Daarna keerde de zondagse rust weer en konden we toch nog een paar uur slapen.

Na he ontbijt zijn we naar de haven gelopen om daar de ferry naar Rangitoto genomen. Dat is een vulkanische eiland op een half uur varen van Auckland. Het eiland is bijzonder ruig en er is verder helemaal niets aan voorzieningen. Alles was je wilt gebruiken moet jezelf meenemen.

Op het eiland zijn verschillende wandelingen uitgezet. Het eiland heeft een hoge top en dat is voor iedereen het doel om te komen. Via een stijl pad liepen we in ruim een uur naar deze top. Vanuit daar heb je een 360° uitzicht. Dat was adembenemend. Overal zijn kleinere eilandjes te zien die groen begroeid zijn met de skyline van Auckland. Vanuit de top zijn ook weer verschillende routes uitgezet. Via een fraaie kustlijn kwamen we weer in de haven uit. Tijdens de wandeling merkten we dat de zon pal boven ons stond en al erg fel was. De zon komt hier trouwens in het westen op en gaat in het oosten onder. Daaraan merkt je dat de wereld hier inderdaad op zijn kop staat.

Terug in de haven hebben we een uurtje in het zonnetje gewacht op de boot die ons weer naar Auckland terugbracht.

We hebben al even met het camperbedrijf gebeld. Morgen om 08.00 uur kunnen we onze camper op halen.